Gisteren was ik bij een voorstelling van Het Nationale Ballet. Dancing Dutch heette het programma. Het werd een heerlijke avond (behalve die dubbelgeparkeerde Mercedes dan) omdat een voorstelling van een gerenommeerd dansgezelschap (en gelukkig hebben we er daar vele van in ons land) altijd een magische beleving is. Zeker ook dit keer.
Het eerste werk, Tenzij getiteld, een ballet van Milena Sidorova kon me eigenlijk niet echt bekoren. Misschien werd ik teveel afgeleid door de wat tuttige kostuums van de dansers maar ik begreep de titel niet en het programmaboekje gaf me ook al geen duidelijkheid. Maar het tweede stuk was Concertante van Hans van manen. Een werkelijk prachtig ballet op heerlijke muziek van Frank Martin (1890-1974) Dit ballet stamt uit 1994. Er ontstond een buitengewoon verrassend lijnenspel op het schaars verlichte podium dat me het gevoel gaf dat nog niet alles verloren is. We moeten het als mensen met elkaar zien uit te houden, er iets moois van te maken, vergeet de grote systemen en machinerieën. Dat waren althans mijn associaties. Ook hier bracht het programmaboekje me niet veel verder.
Na de pauze volgde Wings of Wax van de Tsjechische grootmeester Jiri Kylián. Acht dansers en danseressen dansten rond en onder een op zijn kop hangende bladerloze boom schaars verlicht door een ronddraaiende lamp. Dit ballet ging in 1997 in première bij Het Nederlands Danstheater. Ook hier kost het me moeite een verhaal te ontdekken, wat wil de choreograaf mij laten zien. Icarus heb ik er niet in kunnen ontdekken. Ook hier brengt het programmaboekje mij niet dichter bij de betekenis van wat ik heb gezien. En wat ik zag, kan ik nauwelijks onder woorden brengen. Behalve dan dat het adembenemend mooi en indrukwekkend was.
Het laatste ballet was Anima Animus van David Dawson, in première gegaan in 2018. Volgens het programmaboekje ging het hier om het vrouwelijke in de man en het mannelijke in de vrouw. Dat is mij ontgaan. De muziek bij dit ballet is het Vioolconcert nr 1van Ezio Bosso, heerlijke muziek voor een dansvoorstelling. De dansers en danseressen waren extreem lichtvoetig, sprongen hoger dan hoog, en ontwikkelden enorme snelheden op het podium. Je had amper tijd om je af te vragen waar de voorstelling over ging, je werd volledig in beslag genomen door de professionaliteit van de dansers en danseressen. Wat een souplesse, wat een lichaamsbeheersing, wat een dansvermogen, het is oogverblindend en verbluffend mooi. En het eindigt in een klaterende climax in dit ballet.
Zoals ik zei, ballet en dans, legt u me maar uit waar het verschil in zit, ballet en dans bezorgen me altijd weer een magische avond, mits de choreografie maar krachtig en betekenisvol, verbeeldend is. Wat een prachtige kunstvorm is dit toch. U moet er ook beslist eens gaan kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten