Uit tal van onderzoek blijkt dat de Nederlander zichzelf als een redelijk gelukkig mens beschouwt. Hoe verhoudt zich dat dan tot die alom aanwezige crisis die voorlopig maar niet van wijken weet? Die crisis is dus relatief en je moet je afvragen of het woord crisis hier wel op zijn plaats is. Het maakt nogal uit of je in Thessaloniki of Arnhem woont.
In de NRC van 24 december schrijft Arjo Klamer, hoogleraar culturele economie EUR, een behartenswaardig en vooral relativerend artikel over dit onderwerp. Letterlijk schrijft hij: "Ga ik echt beweren tegen een Portugese collega wier salaris de laatste twee jaar met dertig procent is verlaagd dat ik in een crisis ben als ik 1 procent van mijn koopkracht heb verloren?"
En vervolgens laat hij zien hoe de bancaire crisis in de VS tot grote paniek in juist die bancaire wereld leidde met als gevolg dat de technocraten uit de bancaire wereld, die niet toevalligerwijs deel uitmaakten van de Bush administration, een oplossing bedachten die vooral tegemoet kwam aan hun probleem: de bail out.
Klamer eindigt zijn artikel aldus: "Door zo te overdrijven, en zo snel het woord 'crisis' in de mond te nemen, praten we de Nederlandse samenleving naar een echte crisis. Wat zeggen we tegen elkaar als de Euro omvalt, de politiek een chaos is en de helft van de jongeren geen baan heeft? Nederland zit in een dip. De echte crisis moet nog komen - en dus de echte verandering ook".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten