Onze nationale pispaal: Henk Krol

Die Henk Krol - u weet wel die man die al die pensionado's zo sneu vindt - dreigt nu toch echt onze nationale pispaal te worden. Marc Putman van Outtv, die de Gay-krant over nam van Krol, zegt nu dat Krol heeft gelogen over de betalende abonnees en dat vermoedelijk ook de curator is bedrogen.

Nou heb ik natuurlijk niet de boeken van de Gay-krant ingezien maar als je een boedel overneemt doe je boekenonderzoek. En als je dan niet in staat bent uit te vinden hoeveel betalende abonnees er werkelijk zijn ben je een ongelooflijke kluns als je toch tot een overname besluit. En een curator die zich op zo'n manier laat bedotten is ook geen knip voor de neus waard.

Ik hoef het niet voor Krol op te nemen hoor, ik ben niet zo van die man. Maar dit is een zielig broodje aap verhaal van een gemankeerde idioot die er nu spijt van heeft dat hij ooit de Gay-krant overnam. Op de foto hierboven ziet u hoe zo'n gemankeerde idioot er uitziet.

Democratie een uitvinding van mensen?

Een van de meest interessante artikelen van de laatste dagen is van Frans van der Helm in de NRC van vrijdag 26 september. Daarin beschrijft hij hoe verschillende diersoorten, waaronder het Schotse hert en de Kaapse buffel bij meerderheid van stemmen besluiten of ze verder zullen trekken en in welke richting. In kuddes van deze beide diersoorten (maar ook kauwen en kraaien doen het, zoals ik ook andere vogelsoorten hier in de weilanden hetzelfde gedrag heb zien vertonen) ziet men regelmatig een lid van de groep opstaan om snel weer te gaan liggen. Direct gevolgd door een ander lid van de groep dat hetzelfde doet. Dit herhaalt zich tot een meerderheid van de groep dit ritueel heeft herhaald en zodra circa zestig procent zich bij de eerste heeft aangesloten, besluit de kudde verder te trekken. Het is dus evolutionair gezien verstandig om bij sommige besluiten na te gaan of iedereen of althans een meerderheid zich daarin kan vinden en even opmerkelijk is dat bij een meerderheidsstandpunt de hele groep volgt. Ook zijn er voorbeelden bekend waarin er toch een compromis wordt gesloten en de kudde zich zelfs opsplitst.
Heerlijk voedsel voor de van hoogmoedswaan getuigende gedachte dat de mens het eindpunt van de evolutie of het doel van een schepping zou zijn.

Exit PvdA, I presume?

VVD en PvdA hebben gezamenlijk voorkomen dat de Kamer kan debatteren over de uitzetting van de Afghaanse tolk Ahmadzai. Het laatste beetje sympathie dat ik had voor deze partij waarop ik in mijn hele leven slechts éénmaal stemde, is hiermee definitief verbruikt. Ik hoop oprecht dat de PvdA genadeloos wordt afgerekend bij de eerstkomende verkiezingen. Deze partij verdient niet beter.

Meer dan deze 60 tekens heb ik er niet voor over.

Montasser Alde'emeh, kenner van jihadisten?

Alde'emeh is een Vlaams onderzoeker die een proefschrift voorbereidt over "De Belgische Syriëstrijders en de internationale jihadbeweging". In een interview in de NRC van vandaag merkt hij op dat het bombarderen door de VS van al-Nusra-bolwerken er alleen maar toe leidt dat de gezworen vijanden IS en al-Nusra in elkaars armen worden gedreven. Daar heeft hij een punt.

Op de vraag wat de moderne jihadist drijft antwoordt hij: "Door falend integratiebeleid thuis, in België en Nederland, zijn ze in een volstrekt isolement terecht gekomen. Voor jonge moslims die hun geloof honderd procent serieus nemen, is er in West Europa geen plaats". Hier heeft hij geen punt, met dien verstande dat er voor haatpredikers inderdaad geen plek is in het Avondland.

De jonge jihadisten zijn allen geboren en opgegroeid in West Europa. Hoezo mislukt integratiebeleid? Alde'emeh rept met geen woord over de verantwoordelijkheid van de ouders. Mij stuit dat tegen de borst. Op deze manier wordt alles naar een institutioneel niveau getrokken waar een individu niet meer aangesproken hoeft te worden op diens individuele gedrag.

Volgens mij is het toch allemaal wat prozaïscher. Deze jonge moslims wijzen de westerse cultuur af en zijn bereid geweld te gebruiken om hun persoonlijke ideaal aan iedereen die anders denkt en voelt op te leggen. Van mij mogen deze jonge moslims naar Syrië vertrekken, als ze hier maar nooit meer terugkeren om hun boodschap van haat en pervers geweld uit te zaaien. Maar kom mij niet aan met weer een voorbeeld van zogenaamd falend overheidsbeleid. Alle goede bedoelingen ten spijt is niet één beleidsmaatregel effectief gebleken, dat is waar. Maar ik ben ervan overtuigd dat deze jihadisten met geen mogelijkheid voor de westerse zaak gewonnen hadden kunnen worden.

Volkenrechtelijk mandaat

Honderd jaar geleden begon de eerste wereldoorlog. Er is vaak gesteld dat dat mede kon gebeuren doordat er geen internationaal erkende Volkerenbond was. Meteen na die waanzinnige oorlog werd er grote haast gemaakt met de oprichting van de Verenigde Naties. Een prachtige instelling die in al haar gebrekkigheid toch vele malen haar nut heeft bewezen.

Bij het ontwerp van die VN is er helaas een storende fout binnengeslopen: vijf permanente leden (Verenigde Staten, Rusland, China, Verenigd Koninkrijk en Frankrijk) kregen een vetorecht. Dat had nooit mogen gebeuren. Dit nog even los van het feit dat het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk hun zetel in dienen te leveren ten gunste van Europa, maar dit terzijde.

Deze ontwerpfout heeft het mogelijk gemaakt dat Israël nooit voor het blok gezet wordt, dat Rusland ongestraft de Krim kon inlijven en een uiterst bedenkelijke rol in Oekraïne kon spelen en vergeet niet dat ook de volkerenmoord in Syrië mogelijk werd gemaakt door een veto van China en Rusland.
Mijn stelling is dan ook dat de VN ten dode is opgeschreven tenzij dat vetorecht wordt geschrapt. Ik zie het niet gebeuren.

Dat president Obama de IS-stellingen alvast bombardeert voordat er bij de VN is gepolst of een wereldwijd draagvlak kan worden gerealiseerd is even zo treurig als begrijpelijk. En prompt staat Rusland klaar om de luchtaanvallen op IS te veroordelen. Dat VN-draagvlak gaat er dan ook nooit komen. Dat is intriest. Het bestrijden van IS en aanverwante groeperingen is immers ook in het belang van Rusland. Maar Rusland heeft nog méér baat bij een Amerika dat zonder een volkenrechtelijk mandaat ten strijde trok om daarmee voor zichzelf in toekomstige conflicten maximale bewegingsruimte op te kunnen eisen ("zij deden het ook")

Nederland zal zeker een bijdrage aan de oorlog tegen IS gaan leveren, waarbij nog onduidelijk is of de regering vast zal houden aan zo'n mandaat (dus niet participeren in het Syrisch luchtruim) of zich beperkt tot acties in het Irakees luchtruim aangezien Irak het Westen nadrukkelijk heeft verzocht om steun.

Inmiddels is duidelijk dat binnen de politieke islam de beer los is. Er is een veelkoppig monster ontstaan met een ongekend grote aanhang onder de internationale moslimgemeenschap. De haat die we bij al deze terreurbewegingen aantreffen is vrijwel zonder precedent, ongekend fel en intens. Het bij die haat behorende geweld is dienovereenkomstig wreed en barbaars. Zodanig wreed en barbaars dat wij hier in het Westen bijna zonder enige discussie lijken te aanvaarden dat hier geen plaats meer is voor diplomatie, enkel nog voor militaire repressie.

Nu zie ik ook niet in wat diplomatie nog vermag als een van de partijen elke vorm van overleg of compromis bij voorbaat afwijst en nadrukkelijk verklaart de strijd op de grond te willen uitvechten. Maar tegelijkertijd is het - daar heeft de SP beslist een punt - waanzin te veronderstellen dat je terreurbewegingen zoals IS of Al Quaida uit zou kunnen schakelen door luchtaanvallen.
Bovendien moeten we ons realiseren dat het een kwestie van tijd is voordat we ook hier in ons eigen huis zullen worden overvallen door deze moslimterreur.

Overigens blijf ik van mening dat wie sympathie voor IS uitdraagt hier in het democratische westen niets te zoeken heeft en dat het volstrekt logisch en aanvaardbaar is dezulken hun Europees paspoort te ontnemen en van alle burgerrechten uit te sluiten. We zijn het toch aan onze kinderen verplicht ons leven, onze cultuur en onze waarden te beschermen. Moslims die daar niet in mee willen verdienen een enkele reis naar het zelfverklaarde kalifaat.

Maar dat betekent niet dat ik van iedere moslim een ondertekende verklaring van conformiteit zou willen zien. Wie echter in woord en geschrift of daad uitdraagt een sympathisant van IS te zijn, verspeelt wat mij betreft alle rechten.

Waarom is levensgevaarlijk

Raif Badawi is een blogger in Saudi Arabia. Hij stelde vast dat Valentijnsdag in zijn land verboden is en stelde de simpele vraag: "Waarom eigenlijk?". Hij werd veroordeeld tot 600 zweepslagen en 7 jaar gevangenisstraf. Hij ging in beroep en kreeg er 400 zweepslagen en 3 jaar bij! Elke week, twintig weken lang, zullen hem nu vijftig zweepslagen worden toegediend. Hij mag nog van geluk spreken dat zijn rechters de beschuldiging 'afvalligheid' niet accepteerden, daarop staat de doodstraf.

Als dit de enig juiste interpretatie van de islam zou zijn, dan - zou je hopen - komt toch ieder weldenkend mens tot de konklusie dat die Saudi's barbaars en achterlijk zijn? Het blog van Raif Badawi - Vrije Saoedische Liberalen - is inmiddels niet meer online.

Mensen als Raif Badawi zijn daadwerkelijk moedige mensen. Ach, in wat voor tragedie spelen wij onze beklagenswaardige rol?

Irina Dovgan

In de NRC van dit weekend een uitgebreid interview met Irina Dovgan uit Oekraine, voorstandster van een verenigd Oekraïne. Een gewone vrouw, schoonheidsspecialiste van beroep, moeder van twee kinderen, 52 jaar oud. Zij werd door de separatisten (anders gezegd: gewoon Russisch tuig dat gekenmerkt wordt door een bivakmuts en wapentuig) gevangen genomen en in Donetsk tegen een lantaarnpaal gezet met een gewapende bewaker erbij.

Alle omstanders en voorbijgangers mochten hun gang gaan met Irina Dovgan. Geen gewone vrouw,maar een vrouw met ongekende moed. Haar grootste fouten: ze had een mening en kwam daar voor uit en ze gaf eten aan Oekraiense soldaten. Ze werd onderworpen aan smerige beledigingen, mishandeling door zogenaamde soldaten (anders gezegd: gewoon Russisch tuig dat gekenmerkt wordt door een bivakmuts en wapentuig) en de haat van haar Russische landgenoten.

De vrouw links op de foto vindt zichzelf wellicht heel erg moedig. Ik hoop dat ze deze foto onder ogen krijgt en dat ze gedwongen wordt er dagelijks naar te kijken. De haat spuit uit haar ogen en ze laat zich verleiden tot het meest laaghartige gedrag waarvan we allemaal hopen dat we ons daar nooit aan zullen bezondigen.

Het is een nare foto en het verhaal van Irina Dovgan is een naar verhaal. Een klein citaat uit het interview: "Ik werd opgesloten in een klein kamertje op de begane grond. Daar martelden ze me weer, en spoten pepperspray in mijn gezicht. Twee maal kwam er een Osseet langs, die mij om een of andere reden enorm haatte. Hij nam een kort aanloopje en ramde zijn voet in mijn borst. Ik sloeg met mijn rug tegen de muur en kreeg bijna geen lucht meer. Dat beviel ze, ze genoten ervan."

Wat heeft Poetin met de Russen gedaan?

Hoogleraar (?) forensische psychologie is toe aan een beroepsverbod

Corinne de Ruiter is hoogleraar forensische psychologie aan de Universiteit van Maastricht. Zij treedt regelmatig op in tv-programma's om gedrag van anderen te duiden. Ook wordt zij geregeld door rechtbanken gehoord als getuige-deskundige.

Inmiddels is zij meerdere keren berispt omdat zij een zogenaamd professional judgment uitsprak over mensen zonder met hen gesproken te hebben. In de Volkskrant van 6 juni 2010 verklaart zij desgevraagd: "Iedereen denkt altijd dat je met iemand moet praten om tot een oordeel te komen maar ik kan iedereen uit de droom helpen: de enige manier om iemand forensisch-psychologisch te onderzoeken is heel veel informatie uit verschillende bronnen verzamelenm en die informatie tegen elkaar af te wegen".

Zo beschuldigde zij een vader in een vechtscheiding van seksueel misbruik van zijn kinderen, zonder ooit een woord met hem gesproken te hebben. En in de zaak tegen de advocate die getrouwd was met een Utrechts Statenlid - die zelfmoord pleegde nadat zijn echtgenote tegen de lamp was gelopen - wist zij te melden dat genoemd Statenlid uit een gezin met een schizofrene moeder zou komen. Zij had evenwel nooit met die familie gesproken en er bleek ook geen sprake van een schizofrene moeder.

Ik verbaas me erover dat deze mevrouw ooit een academische graad heeft weten te behalen en nog vreemder is dat zij tot hoogleraar werd benoemd. Er is een BIG register en ook het NIP heeft een register voor vakbekwame psychologen opgezet. Maar deze dame kan gewoon haar vak blijven uitoefenen en studenten opleiden tot psychologen, even bekwaam als zijzelf.

Maar wat me nog het meeste verbaast is dat deze dame nog steeds door rechtbanken wordt opgeroepen als getuige-deskundige. Zij heeft zich vaker voor het tuchtcollege moeten verantwoorden dan in de twee hiervoor aangehaalde zaken. Wat moet je eigenlijk fout doen om uitgesloten te worden van een beroep waarvoor je jezelf in veelvoud hebt gediskwalificeerd?

John Cantlie: held of agitprop?

U heeft de video van John Cantlie (Jan Kannietliegen) ongetwijfeld ook gezien. Zoniet, dan treft u deze aan op de volgende link: [video John Cantlie]. Ik kan hem u aanraden, ijzingwekkend. Je raakt ervan in de war.
In deze video kondigt Cantlie een aantal videoboodschappen aan waarin hij zal ontrafelen en onthullen hoe het Westen informatie manipuleert en daarmee schuldig is aan onrecht op tal van plaatsen in de wereld, onder meer waar het gaat om het beeld dat van de internationale moslimgemeenschap wordt gevestigd en de strijd die tegen het jihadisme wordt gevoerd.

"Natuurlijk" - zegt hij - "u zult vast denken: dit is een video van een man die met een pistool tegen zijn hoofd gedwongen wordt propaganda voor moslimterroristen te bedrijven. En het klopt dat ik gevangen wordt gehouden. Maar in de komende video's ga ik u uit de doeken doen hoe de zaak werkelijk in elkaar steekt".
Gert van Langendonck, correspondent voor de Volkskrant in Beiroet wijst er terecht op dat het hier gaat om de woorden van een gijzelaar die spreekt onder dreiging van onthoofding. En daarmee dus misbruikt wordt voor de agitprop van IS.

Toch is het opvallend hoe kalm en onverstoorbaar, hoe coherent en ogenschijnlijk onbedreigd John Cantlie het woord neemt/krijgt en zijn verhaal doet. Hij is in hetzelfde oranje gewaad gekleed waarin ook de eerder onthoofde Amerikaanse journalisten Foley en Sotloff waren gehuld, een referentie aan Guantanamo Bay. Zien wij een man die lijdt aan het Stockholmsyndroom, zien we een man die echt tot radikaal andere inzichten is gekomen of zien we een man die het lijfsbehoud is beloofd wanneer hij medewerking belooft aan de agitprop van IS?

We weten het niet. Wel weet ik dat ik zijn video's zal blijven bekijken, het is een ontregelende ervaring. Niet dat ik daarmee vatbaar zou worden voor de boodschap van het IS-ongedierte maar ik ben er wel van overtuigd dat wij dit kwaad zelf in het leven hebben geroepen.

Humane staatsecretaris

Op 15 augustus berichtte ik over de Afghaanse tolk Abdul Ghafoor Ahmadzai die voor defensie werkte (en daarmee per definitie een vijand van de Taliban en dus een potentieel doelwit van hun niets en niemand ontziende wraakacties) dreigde uitgewezen te worden.
Onze humane staatssecretaris is ervan overtuigd dat Nederland tot dezelfde konklusies zou komen als Noorwegen, het land dat hem eerder uitzette. De humane staatssecretaris vindt het niet eens nodig zelf onderzoek te doen. En dus wordt Abdul Ghafoor Ahmadzai inderdaad uitgewezen.
Dat is de dank die onze humane staatssecretaris over heeft voor bewezen diensten van een Afghaanse tolk. De uitwijzing is een doodvonnis. Oh, wat leven wij in een beschaafd land.

België blijft een vreemd land

De euthanasiewetgeving is er zeer liberaal en vooruitstrevend. Dat leidt er onder meer toe dat een levenslang gedetineerde nu het recht op euthanasie heeft gekregen. Hij mag voor dat doel de gevangenis twee dagen ruilen voor een ziekenhuis om afscheid te nemen van zijn naasten en vrienden en vervolgens zijn leven te beëindigen. Er is een arts beschikbaar om hem daarbij ten dienste te staan.

Maar de werkelijke toedracht is ongekend wrang. In België bestaan er geen voorzieningen voor langgestraften die hen zouden kunnen helpen bij een terugkeer naar de samenleving. Deze gedetineerde heeft vervolgens overplaatsing naar Nederland aangevraagd omdat hij hier wel geholpen kan worden. Die overplaatsing hebben de Belgische autoriteiten hem echter geweigerd.

De man stelt dat hij zonder verdere behandeling een gevaar voor de samenleving blijft vormen. Omdat een deskundige behandeling hem nu ontzegd wordt, wenst hij zijn leven te beëindigen. Dat is ongekend moedig. Maar tegelijkertijd is het afschuwelijk, te bedenken dat iemand met serieuze problemen maar ook met de serieuze wens daarvoor behandeld te worden, in België levenslang wordt opgesloten en vervolgens vergeten, genegeerd, dood gezwegen. België blijft een vreemd land.

r > g oftewel het ongelijk van James Robinson

In een uitgebreid interview in de NRC van 13 september betoogt de politiek econoom James Robinson dat Piketty ongelijk heeft met zijn analyses van politiek-economische ongelijkheid. Robinson heeft veel onderzoek gedaan in vele landen overal ter wereld en geconstateerd dat instituties hierbij een veel belangrijkere rol spelen dan alle data die Piketty heeft verzameld.
Robinson maakt een onderscheid tussen extractieve en inclusieve groei en instituties. Er is sprake van extractieve instituties wanneer vooral kleine machtselites hulpbronnen aan de samenleving onttrekken en er is sprake van inclusieve instituties wanneer economische prikkels en kansen breed over de samenleving worden verspreid.

Robinson geeft twee pregnante voorbeelden. Deng Xiaoping herstelde het boerenbezit en de markt en daarmee gaf hij een enorme stoot aan de economische groei van China, waar brede lagen van de bevolking van konden profiteren. In Tunesië realiseerde president Bourguiba enorme economische groei door te investeren in onderwijs en af te rekenen met tribalisme.
Ongetwijfeld heeft Robinson deze beide stellingen uitgebreid onderbouwd maar ik durf toch op te merken dat er in China grote groepen van de samenleving nog steeds uitgesloten zijn van de economische groei en dat de Communistische Partij een uiterst corruptieve elite is. Het is waar dat Deng Xiaoping de boerenstand in ere heeft hersteld en meer ruimte aan de markt bood maar daarmee is China nog geen inclusieve samenleving.
En ook in Tunesie bleek de economische groei onder Bourguiba niet houdbaar, gezien - aldus Robinson zelf: - "gezien de grote concentratie van politieke macht".

Ik snap niet goed waarom Robinson zich zo afzet tegen Piketty. Beide verklaringen kunnen tegelijkertijd opgeld doen. Niemand zal het belang van gezonde instituties ontkennen, ook Piketty niet. Maar ondanks de inclusieve Bourguiba, kon Ben Ali hem toch verdrijven, tot ook hij tijdens de Arabische Lente plaats moest maken. Naar het zich laat aanzien is Tunesië momenteel een van de meest verlichte en vooral democratische landen op het Afrikaanse continent.

Maar hoe belangrijk instituties ook zijn, niemand kan ontkennen dat het rendement op kapitaal groter is dan de economische groei, wereldwijd. Piketty stelt mijns inziens terecht vast dat de formule r > g de kapitaalkrachtige elites in staat stelt politieke macht te verwerven en daarmee de bestaande economische ongelijkheid tussen de 'haves' en de 'have nots' te bestendigen en zelfs uit te bouwen. Want, en dan zijn we weer terug bij Robinson, het is de scheve verdeling van kapitaal die ertoe leidt dat burgers steeds minder gelijke kansen krijgen.

Enschede, het moet niet gekker worden

Als je aangewezen raakt op bijstand, kun je maar beter niet in Enschede wonen. Daar moet je namelijk eerst je pensioen opmaken, vooraleer je in aanmerking komt voor bijstand. Ik weet niet beter of pensioen is bestemd voor je oudedagreserve. In de meeste pensioenregelingen kun je besluiten je pensioen eerder te laten uitbetalen maar dat gaat altijd ten koste van de hoogte van die pensioenuitkering.

Je pensioen eerder dan gepland aanspreken betekent dus aanzienlijk waardeverlies. Maar ook betekent het dat je vanaf de dag dat je met pensioen gaat, hoe dan ook de rest van je leven op een AOW-inkomen wordt vastgepind. Mij lijkt dat een ongekend hoge prijs voor een situatie waar vrijwel niemand vrijwillig voor zou kiezen: aankloppen bij de bijstand.

Misschien zie ik een paar zaken over het hoofd. Hoogleraar pensioenrecht Erik Luijtjes stelt dat pensioengerechtigden middels hun opgebouwd pensioen over inkomen beschikken en wanneer ze dat inkomen in tijden van nood niet wensen aan te spreken, benadelen ze de gemeente en dus is het volgens hem logisch dat ze dan het recht op bijstand verspelen.

Maar stel nu dat je een klein pensioentje hebt opgebouwd en door omstandigheden tijdelijk in de problemen raakt. Je raakt een jaar aangewezen op de bijstand voordat je weer een plek op de arbeidsmarkt vindt (en hoe ouder je bent, hoe langer dat zal duren). Dan kan dat in Enschede dus betekenen dat je als dank voor de bijstand op de je AOW-leeftijd ook nog eens je eigen huis zult moeten verlaten omdat je dat van je AOW niet langer betalen kunt.

Ik hou er niet van om moord en brand te schreeuwen maar deze ingreep van de gemeente Enschede is wel snoeihard. Ik zou daar een rechter eens naar laten kijken en ik neem aan dat de vakcentrales zich niet zomaar gewonnen geven. Denk ook eens aan al die zzp-ers die nu eindelijk een pensioenregeling hebben gekregen. Als het even tegenzit, zijn ze die meteen weer kwijt.

Over schuld en de Pickelhaube

In de Volkskrant van dit weekend een interessant artikel over de vermeende Duitse schuld aan de Eerste Wereldoorlog. Op de volgende link vindt u een uitgebreide samenvatting en bespreking van het boek Slaapwandelaars van de Australische historicus Christopher Clark, die nu juist betoogde dat het beeld van die vermeende schuld correctie behoeft. Chr. Clark - Slaapwandelaars

Opmerkelijk is dat een aantal Duitse historici felle kritiek levert op de mijns inziens overigens zeer plausibele analyse van Clark. De dieper liggende reden achter die kritiek zou de consequentie van de eventuele juistheid van de konklusies van Clark zijn: als de Duitsers geen schuld droegen aan het uitbarsten van de Eerste Wereldoorlog, dan zijn de Duitsers ook niet als enige verantwoordelijk voor de opkomst van Hitler.

"En zolang we schuldig zijn", zegt een van de Duitse kritikasters, "mógen we, nee moéten we ons afzijdig houden (bij gewapende conflicten)". Jongere historici betogen juist dat de multipolaire wereld van dit moment niet gebaat is bij moralisme maar juist bij Realpolitik. En een land dat beheerst wordt door schuldgevoelens kan geen Realpolitik bedrijven. Dat lijkt mij een moeilijk weerlegbare stelling.

Bovendien, het is toch een feit dat Versailles tot zeer omstreden consequenties heeft geleid. De grote mogendheden.Frankrijk, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten waren er gauw uit: de Duitsers hadden als enige schuld omdat ze al eersten hun legers over de eigen landsgrenzen in beweging brachten. Maar daarmee werd het hele voorspel buiten beschouwing gelaten. De resultaten van Versailles waren grotesk: de Duitsers werden veroordeeld tot meer dan twee honderd miljard rijksmarken aan herstelbetalingen en moesten ook nog eens lijdzaam toezien hoe grote stukken van hun grondgebied door de Fransen werden ingepikt.

Het is natuurlijk onzin te beweren dat diezelfde mogendheden daarmee medeplichtig waren aan de opkomst van Hitler. Wie de Duitse geschiedenis goed bestudeert weet dat Hitler graag en gretig gebruik maakte van het Versailles-instrument, inclusief de dolkstootlegende maar ook dat zijn aversies veel diepere gronden kenden en een veel bredere uitstraling hadden. De Duitsers hebben Hitler in 1933 massaal op het schild geheven en sindsdien twaalf jaar lang ook hun rechterarm gebruikt om hun stem nog eens extra te onderstrepen. Hitler zou echt niet af hebben gezien van zijn politieke carrière en door zijn gegaan met schilderen als Versailles tot een gewogener oordeel en minder draconische strafmaatregelen had geleid.

Ondertussen verklaart Nigel Jones in Engeland dat het hem verbaast dat Clark tijdens zijn colleges in Cambridge als rechtgeaarde teutonofiel geen Pickelhaube droeg, beloofde een Servische kapper dat hij Clark af zou slachten als die op zijn kappersstoel plaats zou nemen en merkte Clark zelf droogjes op dat Duitsland het enige land was waar hem werd verweten Deutschfreundlich te zijn. De Fransen blijken toch iets beschaafder: zij namen beleefd kennis van de stelling van Clark dat Frankrijk minstens even veel schuld als Duitsland droeg.

Een onzalig hoofd

Wat is ons gevoel van veiligheid ons waard? Daar zal iedereen zijn eigen antwoord op hebben. Ik heb me in deze kolommen tamelijk ongenuanceerd uitgelaten over IS-aanhangers. Dat standpunt wil ik niet verlaten maar het vraagt wel om toelichting, aangespoord door een onthutsend sneue bromsnor die vermomd als minister voor veiligheid bereid is voor de rechtsstaat elementaire verworvenheden overboord te kieperen. Men schijnt aan 's mans geschiktheid te twijfelen op grond van zijn leeftijd maar daar geloof ik niet zo in. Het is eerder de arrogantie van iemand die teveel macht heeft gekregen die hem tot zijn draconische voorstellen brengt.

Onthutsend ook om te zien hoe zijn slippendragers nog tijdens het debat spiekbriefjes aan moeten reiken om hem voor verdere blunders te behoeden. Maar dit beschamende gedrag toont alleen maar aan dat onze nationale gezagsdrager onvoorbereid, zich nauwelijks bewust van de importantie of de portee, het debat met de Kamer is aangegaan. Man valt door de mand. Gewogen en ondanks zijn postuur te licht bevonden. Altijd vertrouwd op zijn vermeende charisma en er vaak genoeg mee weggekomen maar nu kan hij niet langer verhullen dat zijn eloquentie louter bestaat uit gedragen geluid zonder ook maar de geringste inhoud of samenhang.

Die Kamer vervolgens houdt - gelukkig maar - voet bij stuk. Natuurlijk is het heenzenden van mensen zonder tussenkomst van de rechter een onaanvaardbare maatregel. Net zoals het verzamelen van alle reisgegevens onaanvaardbaar is. Onze vrijheid is ons wat waard maar we mogen nooit verkwanselen wat die vrijheid mogelijk heeft gemaakt.

Tegelijkertijd moeten we ook vaststellen dat wie het gedachtegoed van IS is toegedaan, in een westerse parlementaire democratie niets te zoeken heeft. Naar mijn mening is het verstandig om ronselpraktijken te blijven bestrijden en strafbaar te stellen. Maar wie veroordeeld wordt wegens ronselen zou - op grond van een nog te ontwikkelen wet - wat mij betreft het Nederlands paspoort ontnomen mogen worden. En wie zo graag naar IS-territorium af wil reizen moet dat vooral doen, maar wel tegen inleveren of nietig verklaren van diens Nederlands paspoort.

In Frankrijk doet de zogenaamde cabaretier Dieudonné weer van zich spreken. Onder het mom van cabaret kan hij misplaatste grappen maken over onthoofde slachtoffers van de door hem kennelijk bewonderde IS; kan hij verklaren dat IS een teken van voortschrijdende beschaving is enzovoorts. Maar juist door het maken van zulke grappen en de vrijheid kunnen claimen om zulke grappen te kunnen blijven maken, legitimeert hij het geweld elders, maakt het salonfähig en draagt bij aan de acceptatie daarvan als iets "normaals" onder steeds grotere groepen slapende medestanders.

Wat mij betreft dienen zulke medeburgers voor de keuze gesteld te worden: haast je richting je geweldsidolen, lever je paspoort in en laat je hier nooit meer zien; of accepteer de waarden van een democratische rechtsstaat en gedraag je ernaar. Een cabaretier als Dieudonné zou zonder pardon de Europese Unie uitgeknikkerd moeten kunnen worden. Wat doe je nog hier als je de beschaving daarginds ziet ontwaken?

Geld investeren in sociaal werk om potentiële jihadgangers tegen te houden, het is paarlen voor de zwijnen. Erken dat IS de lakmoesproef voor de democratische gezindheid van moslims is en zorg voor gepaste wetgeving, die onze rechtsstaat verdedigt. Maar haal het niet in je onzalige hoofd om hier in ons eigen huis de rechter over te slaan.

De nieuwe werkelijkheid

In de NRC van 30 augustus stond een uitermate verhelderend interview met de Russiscje politicoloog Lilia Sjevtsova, werkzaam bij de denktank Carnegie Endownment en het Britse Chatham House. Zij geeft aan hoezeer de geopolitieke verhoudingen gewijzigd zijn sinds Poetin de Russische cultuur niet als een Europese maar als een unieke beschaving beschouwt; Europa ziet als een continent in verval en ten derde de overtuiging is toegedaan dat Rusland zijn waarden juist nu over de wereld moet verspreiden.

Poetin heeft vaker aangegeven dat hij de teloorgang van de Sovjet Unie als een van de  grootste drama's van de Russische beschaving beschouwt. Ook heeft hij inmiddels geleerd dat oorlog zijn populariteit enorm verhoogt. Hij baseert zijn gedachtegoed op Carl Schmitt die het legitimiteitsconcept van de nazi's ontwikkelde dat er in het kort op neer komt dat een soeverein legitimiteit kan veroveren door de oude orde omver te werpen.

De laatste jaren hebben we gezien hoe de Russische invloed werd aangewend in Wit Rusland, Georgië, Kazachstan, recentelijk in de Krim en dan nu in Oostelijk Oekraïne. Naar verluidt zou Poetin zich tegenover Barroso hebben laten ontvallen dat als hij zich kwaad maakt, hij Kiev binnen een week op de knieën heeft. Oostelijk Oekraïne is voor Poetin van belang omdat hij over land toegang tot de Krim en de Zwarte Zee wenst te hebben.

Bovendien is Poetin zich er scherp van bewust dat het Westen geen oorlog zal willen voeren om Oekraïne. Sjevtsova noemt de Europese natiestaten politieke pygmeeën. Daarin heeft zij helaas geen ongelijk. Wij komen niet verder dan economische sancties maar die slaan als een boomerang terug op het thuisfront alhier. Inmiddels klinkt de roep om de meest gemakkelijke van alle sancties: die op het sportieve vlak.

Ook signaleert Sjevtsova een toenemende belangstelling voor autoritair leiderschap, met name in ontwikkelings- en transitielanden. Rusland staat daarin bepaald niet alleen, zij het dat Rusland natuurlijk wel een grootmacht is. Maar ook in Europa staat Poetin bepaald niet geïsoleerd en alleen: Gerhard Schroeder, Nicolas Sarkozy en Sivio Berlusconi zijn goede vrienden; Cyprus, Oostenrijk, Slowakije, Italië en Bulgarije zijn belangrijke economische partners; en, niet onbelangrijk, Poetin heeft vele ideologische vrienden in Europa: Viktor Orban uit Hongarije, Jobbik eveneens uit Hongarije, het Vlaams Belang uit België, de Alternative fuer Deutschland, Die Linke eveneens uit Duitsland,  Ataka uit Bulgarije, De Gouden Dageraad uit Griekenland, de Lega Nord uit Italië, de FPOe uit Oostenrijk en het Franse Front National.

Iedereen is het erover eens dat Oekraïne een verloren spel speelt. Westerse commentatoren dringen erop aan dat Oekraïne zich bij de nieuwe werkelijkheid neerlegt en Oostelijk Oekraïne opgeeft om zich met alle energie richt op de ontwikkeling van Oekraïne tot een Westerse natiestaat die met het gezicht naar Europa en de NATO staat.
Op dezelfde wijze adviseren zij de Baltische staten alles op alles te zetten om de etnische Russen binnen hun landsgrenzen aan zich te binden, zodat zij het wel uit hun hoofd laten om aansluiting bij Rusland na te streven waar zij nooit de levensstandaard zullen genieten die ze thans kennen.

De vraag is wat er in Rusland gebeurt en hoe het Russische sentiment zich ontwikkelt als het wapengekletter tot stilstand is gekomen, wanneer de financieel-economische gevolgen van de annexatiedrift van Poetin zich doen gelden en wanneer de gevolgen van de Westerse sancties direct zichtbaar en voelbaar worden. Zover is het voorlopig nog lang niet en bovendien heeft Poetin de Russische samenleving inmiddels tot een totalitaire staat omgebouwd, waarbij de instrumenten van oppressie ook vast is gelegd in wet- en regelgeving.

Het is onaangenaam spannend geworden, niet in de laatste plaats doordat Europa in termen van internationale diplomatie en het geopolitieke spel inderdaad een dwerg is geworden die het buitenlands beleid van de unie over laat aan een driftig sms-ende maar voor het overige volstrekt onervaren Italiaanse. Brrr...

Bron: NRC 28 en 30 augustus 2014

Europese banencarrousel stelt natuurlijk teleur

De jongste exercities om de diverse posities binnen de Europese Commissie bezet te krijgen tonen helaas nog maar eens aan hoe onvolwassen Europa nog steeds is. Hier wreekt zich de intergouvernementele structuur van de unie. De posities worden niet ingenomen door de man of vrouw die het beste geëquipeerd is om de beoogde taken te vervullen maar vooral door de mate waarin de kandidaat aanvaardbaar is voor het merendeel der lidstaten. Zo krijgen we per definitie compromiskandidaten.
Dat Donald Tusk de opvolger van Herman van Rompuy wordt is niet verkeerd. Hij lijkt een Pool van het juiste snit en met zijn benoeming wordt tevens een bemoedigend signaal afgegeven aan de lidstaten aan de Oostelijke grens.
Maar een volstrekt onervaren Italiaanse op Buitenlandse Zaken is een gotspe die nog niet eerder werd vertoond. Zij schijnt een voorkeur voor sociale media te hebben maar van een diplomate die op het internationale toneel moet acteren mogen we toch wel iets meer verwachten.
De afgelopen jaren waren op het gebied van de Hoge Vertegenwoordiger voor Buitenlands Beleid een ramp. Dame Ashton is er in geslaagd bij niet één gelegenheid ook maar de geringste indruk te maken. Dat was ronduit beschamend. Die praktijk wordt nu gewoon voortgezet.
En de reden hiervoor? De lidstaten willen zich nog steeds graag zelf profileren op het internationale toneel en dan heb je niets aan een sterke Europeaan die je dan voortdurend voor de voeten gaat lopen. Jammer, gemiste kansen.

Israël maakt status 'schurkenstaat' waar

Het bestand in de Gazastrook is nog niet van start gegaan of Israël - dat geen gelegenheid voorbij laat gaan om te verklaren hoe onbetrouwbaar Hamas is - heeft het grootste areaal landbouwgrond van de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever geannexeerd in meer dan dertig jaar. Vierhonderd hectare is de Palestijnen afgenomen. "omdat de grond niet intensief genoeg benut zou worden" aldus Israël.
Israël doet zijn uiterste best haar status van "schurkenstaat" waar te maken. Te bedenken dat er joden zijn die nog steeds de Holocaust in willen zetten om het gedrag van Israël te rechtvaardigen is dan extra wrang.

europees pro-israel blog (waar onderstaande smakeloze illustratie van afkomstig is)

100 woorden