De euthanasiewetgeving is er zeer liberaal en vooruitstrevend. Dat leidt er onder meer toe dat een levenslang gedetineerde nu het recht op euthanasie heeft gekregen. Hij mag voor dat doel de gevangenis twee dagen ruilen voor een ziekenhuis om afscheid te nemen van zijn naasten en vrienden en vervolgens zijn leven te beëindigen. Er is een arts beschikbaar om hem daarbij ten dienste te staan.
Maar de werkelijke toedracht is ongekend wrang. In België bestaan er geen voorzieningen voor langgestraften die hen zouden kunnen helpen bij een terugkeer naar de samenleving. Deze gedetineerde heeft vervolgens overplaatsing naar Nederland aangevraagd omdat hij hier wel geholpen kan worden. Die overplaatsing hebben de Belgische autoriteiten hem echter geweigerd.
De man stelt dat hij zonder verdere behandeling een gevaar voor de samenleving blijft vormen. Omdat een deskundige behandeling hem nu ontzegd wordt, wenst hij zijn leven te beëindigen. Dat is ongekend moedig. Maar tegelijkertijd is het afschuwelijk, te bedenken dat iemand met serieuze problemen maar ook met de serieuze wens daarvoor behandeld te worden, in België levenslang wordt opgesloten en vervolgens vergeten, genegeerd, dood gezwegen. België blijft een vreemd land.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten