Corinne de Ruiter is hoogleraar forensische psychologie aan de Universiteit van Maastricht. Zij treedt regelmatig op in tv-programma's om gedrag van anderen te duiden. Ook wordt zij geregeld door rechtbanken gehoord als getuige-deskundige.
Inmiddels is zij meerdere keren berispt omdat zij een zogenaamd professional judgment uitsprak over mensen zonder met hen gesproken te hebben. In de Volkskrant van 6 juni 2010 verklaart zij desgevraagd: "Iedereen denkt altijd dat je met iemand moet praten om tot een oordeel te komen maar ik kan iedereen uit de droom helpen: de enige manier om iemand forensisch-psychologisch te onderzoeken is heel veel informatie uit verschillende bronnen verzamelenm en die informatie tegen elkaar af te wegen".
Zo beschuldigde zij een vader in een vechtscheiding van seksueel misbruik van zijn kinderen, zonder ooit een woord met hem gesproken te hebben. En in de zaak tegen de advocate die getrouwd was met een Utrechts Statenlid - die zelfmoord pleegde nadat zijn echtgenote tegen de lamp was gelopen - wist zij te melden dat genoemd Statenlid uit een gezin met een schizofrene moeder zou komen. Zij had evenwel nooit met die familie gesproken en er bleek ook geen sprake van een schizofrene moeder.
Ik verbaas me erover dat deze mevrouw ooit een academische graad heeft weten te behalen en nog vreemder is dat zij tot hoogleraar werd benoemd. Er is een BIG register en ook het NIP heeft een register voor vakbekwame psychologen opgezet. Maar deze dame kan gewoon haar vak blijven uitoefenen en studenten opleiden tot psychologen, even bekwaam als zijzelf.
Maar wat me nog het meeste verbaast is dat deze dame nog steeds door rechtbanken wordt opgeroepen als getuige-deskundige. Zij heeft zich vaker voor het tuchtcollege moeten verantwoorden dan in de twee hiervoor aangehaalde zaken. Wat moet je eigenlijk fout doen om uitgesloten te worden van een beroep waarvoor je jezelf in veelvoud hebt gediskwalificeerd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten