Het eindspel is begonnen. Partijen spreken over elkaar in het openbaar en doen dat niet langer met meel in de mond. Tsipras roept hardop dat de EU erop uit is de Grieken te vernederen en dat is het beste dat hij kan doen vanuit binnenlands politiek perspectief: geef de Grieken het gevoel dat Europa hen in de steek laat en als een Grexit dan onvermijdelijk blijkt, houd je als premier de handen schoon.
Ik voel wel sympathie voor de (gewone) Grieken maar de schuldeisers nemen een alleszins verantwoorde en begrijpelijke positie in: de pensioenen slurpen 16% van het bbp op en dat betekent dat de Griekse belastingbetaler elk jaar € 18 mrd bij moet leggen om het verschil tussen ingelegde premies en uitkeringen te overbruggen. Het pijnlijke zit hem in het feit dat het vooral de gewone Grieken zijn die belasting betalen. De rijken of de slimmen hebben tijdig maatregelen genomen om zo min mogelijk te worden lastig gevallen door de fiscus. En dat hebben de Grieken altijd goed gevonden.
Het IMF verlangt van de Grieken een besparing van tenminste 1% op de genoemde 16% maar Tsipras komt niet verder dan 0,04%. Met die 1% bezuiniging zouden de allerarmsten kunnen worden gespaard. Maar het is duidelijk: voor Tsipras zou dat vermoedelijk politieke zelfmoord betekenen.
Ondertussen verstrekt de ECB continu noodleningen aan Griekse banken die anders om zouden kieperen als gevolg van een kapitaalvlucht. Sinds februari is al meer dan € 80 mrd op die manier naar de Griekse banken gevloeid.
De Duitse econoom Hans-Werner Sinn constateert dat de Grieken dat spel heel slim spelen en hij is zeer gecharmeerd van de speltheoreticus Varoufakis die hij als een zeer goed econoom beschouwt. Tegelijkertijd heeft Sinn weinig sympathie voor de ECB die noodleningen verstrekt zonder echt te letten op de waarde van het door de Grieken geleverde onderpand. Het eindeloze tijdrekken van de Grieken maakt een Grexit voor Europa steeds duurder. Met die noodleningen hebben de Grieken in ieder geval een fantastische bruidsschat binnengesleept, aldus Sinn.
Kortom: niemand die het echt weet. Kwijtschelden van een deel van de schulden zou mij veruit de beste optie lijken maar Europa vreest niet geheel ten onrechte dat dan de Portugezen en de Ieren onmiddellijk op de stoep zullen staan en bovendien zou er een enorm precedent geschapen worden.
Maar bij een Grexit hoeven we ons helemaal geen illusies meer te maken over het terugbetalen van schulden.
Hoe het ook zij, als het tot een Grexit komt, hebben de Grieken dat naar mijn mening toch echt aan zichzelf te danken. Ik ben benieuwd naar het negatieve sentiment dat als gevolg daarvan tegenover Europa zal ontstaan onder de Griekse bevolking. Zeker ook naar de rol die Poetin voor zichzelf ziet weggelegd om de Grieken op een of andere manier te hulp te komen. En naar alle andere niet voorziene effecten van zo'n uittreding.
De Europese toerist ondertussen gelooft het allemaal wel. Die speculeert op een extra goedkope vakantie wanneer de Grieken terugkeren naar hun drachme. Maar ze zullen anders piepen wanneer de Griekse pinautomaten straks een oorverdovende stilte laten horen en er ook geen brandstof meer te krijgen zal zijn. Daar kan ik me nu al over verkneukelen.
Bronnen: NRC en FD
Geen opmerkingen:
Een reactie posten