Banken vertrouwen? Dacht het niet!

Het vertrouwen van de Nederlandse bevolking in het bankwezen scoort 2,8 op een schaal van vijf, een mager vijfje dus in gewone mensentaal. Mijn persoonlijke waardering ligt daar nog ver onder overigens.

De banken zouden niet klantvriendelijk genoeg zijn en beroerd scoren in de afhandeling van klachten. Tja, zo vreemd is dat allemaal niet. In de laatste twee decennia is het aantal bankkantoren in gewone Nederlandse wijken vrijwel gedecimeerd. Het is vrijwel onmogelijk nog persoonlijk contact met een bank aan te gaan. Klachtafhandeling gaat via callcenters waar je de gebruikelijke wachttijden en keuzemenu's staan te wachten.

Maar denk nou niet dat het alleen daar aan zou liggen. Er is natuurlijk veel meer aan de hand en om daar zicht op te krijgen hoeven we maar heel eventjes achterom te kijken. Wie herinnert zich niet alle eindeloze bankschandalen, wie herinnert zich niet hoe niet één bankmedewerker werd afgerekend op ronduit crimineel handelen, wie is vergeten dat de staat vier van de vijf Nederlandse systeembanken moest redden op kosten van de belastingbetaler, wie knarst niet de tanden wanneer we weer eens lezen over de torenhoge salarissen en onsterfelijke bonuscultuur, wie is vergeten hoe de banken in de Tweede Kamer een schandelijke houding aannamen, die alleen door snotneus Fons de Poel op waarde werd getaxeerd?

Maar ook dat is niet alles. De werkelijke oorzaak vindt u in het filmpje waarmee de ABNAMRO momenteel reclame maakt. Handen vol geld, bijeen gebracht door de rekeninghouders, worden gespendeerd om ons een ongelooflijk kulverhaal voor te schotelen. "Wat is jouw verhaal" heet het filmpje. Kijk er eens naar op de volgende link reclamefilmpje ABNAMRO 2015 . En vraag u dan af of u ook meer dan een nanoseconde overweegt ook maar de geringste waarde toe te kennen aan het hier voorgestelde beeld. Een bank die zich om uw en mijn dromen zou bekommeren? Niet eerder zag ik zo'n volstrekt ongeloofwaardige reclamespot.

De bank - en van mij mag u iedere willekeurige systeembank hiervoor invullen - gaat gewoon door met het belazeren van haar rekeninghouders en probeert ons een beeldvorming op te dringen die met de werkelijkheid niets van doen heeft. Het is wishful thinking. Was het maar zo. Om Jesse Klaver maar eens te parafraseren: ik weet niet in welk universum de bank opereert maar het is niet het universum waar u en ik ons dagelijks ophouden.

Referendum, spreekbuis van de onderbuik

Als het kwakkelende en bijna zieltogende Geen Stijl en Thierry Baudet gaan samenwerken komt er iets heel beroerds op tafel te liggen. Powned reporter Jan Roos - om wie ik wel eens moet lachen maar die ik doorgaans een nare man vind - is de verpersoonlijking van het woord 'smalen'.

Ze kunnen zich niet langer vinden in de klassieke parlementaire democratie en willen meer directe macht aan 'het volk' geven. Een referendum is dan het gemakkelijkste instrument. En wat Geen Peil heel clever gedaan heeft, is alle kanalen waarover ze kunnen beschikken zeer efficiënt gebruiken: Geen Stijl, Geen Peil, Powned, Wakker Nederland en de Telegraaf. Dat heeft hen naar verluidt 450.000 handtekeningen opgeleverd om een referendum af te kunnen dwingen.

Ze hebben de eerste de beste gelegenheid te baat genomen om er hun pijlen op te richten: en dat was toevallig een voorgenomen Associatieverdrag tussen de EU en Oekraïne. Baudet en Geen Stijl roepen al jaren om het hardst dat Brussel antidemocratisch is en eisen dat 'het volk' gehoord wordt voordat het associatieverdrag wordt geratificeerd.

Desgevraagd verklaart Jan Roos dat zijn organisatie geen stemadvies zal uitbrengen wanneer het referendum wordt gehouden. Roos heeft er zelf namelijk nog nooit over nagedacht of dat verdrag misschien niet heel erg verstandig is. Wie niet graag ziet gebeuren dat Oekraïne langzaam maar zeker wordt doodgedrukt door Rusland om uiteindelijk opnieuw te worden ingelijfd, wie meent dat het goed is wanneer het Westen tegemoet komt aan de wil van het merendeel der Oekraïners om nauwere banden met elkaar aan te gaan, die zou zo'n verdrag heel welkom kunnen vinden.

Maar Roos en de zijnen zijn ervan overtuigd dat zo'n verdrag de opmaat is voor een heus lidmaatschap van de EU. Herman van Rompuy zou zelf ooit eens iets dergelijks hebben verklaard. En dat mag natuurlijk nooit gebeuren, vinden Roos en de zijnen. Maar hoe je daar ook over denkt, de grote vraag is of een referendum daarbij helpt.

Ik vind van niet, ik houd niet van een referendum, de spreekbuis van de onderbuik. Wat Roos heeft gedaan is 'het volk' verleiden om een referendum af te dwingen om datzelfde 'volk' vervolgens volledig in de kou te laten staan. Want mensen hebben totaal geen idee wat zo'n associatieverdrag inhoudt, hebben er ook geen belangstelling voor.

We wachten rustig af maar ik doe er niet aan mee. Laat maar komen dat referendum, het wordt een enorme zeperd. Met dank aan de smalende Jan Roos en de zijnen.

Afscheiding

De Catalanen zijn  een trots volk maar evenzeer een verdeeld volk. Het lijkt erop dat de de steedse elite een sterk voorstander is van afscheiding van Spanje en volledige zelfstandigheid, terwijl de plattelandsbevolking zichzelf als Catalaan én Spanjaard beschouwt.
Ik ben geen kenner van de Spaanse, laat staan de Catalaanse cultuur, noch heb ik ooit de Spaanse geschiedenis indringend bestudeerd. Maar ik heb nooit de indruk gekregen dat de Catalanen een trieste geschiedenis van achterstelling en discriminatie hebben gekend. Zelfs de Basken, in mijn ogen veel meer dan Catalunya een 'volk', zien niets in verzelfstandiging, ook al probeerde ETA decennialang vooral met geweld het nationalistische sentiment te blijven voeden.

Maar boven alles wantrouw ik nationalistische politici. Zij zijn doorgaans uit op persoonlijke macht en zij moeten onder alle omstandigheden met argwaan en maximale kritische houding tegemoet getreden worden. Arthus Mas is zo'n politicus. Ook onder zijn leiding tiert de corruptie welig en dat is een veeg teken. In feite is Catalunya niets anders dan de stadstaat Barcelona. Camp Nou, de Sagrada Familia en een Dali-museum. Dan heb je het wel gehad.

Een rijke regio, dat wel. En nationalistische rekenaars willen ons nu doen geloven dat Catalunya er wel 16 miljard euro per jaar op vooruit zal gaan wanneer het zelfstandig wordt. Dat zijn pure leugens, want de kosten van het opbouwen van een nationale organisatie (bestuur, parlement, leger, belastingen enzovoort) zullen die 16 miljard vermeden afdrachten vermoedelijk ruimschoots compenseren. En dan hebben we het nog niet over corruptie.

Ik moet niet veel hebben van zulke afscheidingsbewegingen. Maar ik merk er gelijk bij op dat ik de Schotten wel zelfstandigheid zou hebben gegund. Niet erg consequent natuurlijk. Die nationale trots blijkt een belangrijke motor. Zelfs wanneer alle rationele argumenten tégen nationalisme niet meer omver kunnen worden gekegeld, blijft het nationalisme een zeer krachtige beweging. En er zijn altijd politici te vinden die dat vuurt graag aan blijven wakkeren.

VW: slangenkuil en boevenbende

Er bestaat in Duitsland een zogeheten Volkswagenwet. Deze dateert uit 1960 en met die wet is een beschermingsconstructie opgetrokken om te voorkomen dat het concern ooit in buitenlandse handen zou komen. Aandeelhouders kunnen ten hoogste 20 procent van de stemmen in de aandeelhoudersvergadering krijgen. In feite is de deelstaat Nedersaksen met bijna eenvijfde van de aandelen alleenheerser binnen het concern. Er zullen ongetwijfeld documenten naar buiten komen waaruit blijkt dat allang bekend was dat zich binnen het concern verboden en kwaadaardige praktijken voltrokken. En toenmalig EU-commissaris Bolkestein heeft al in 2004 geprobeerd een einde te maken aan de Volkswagen-wet.

Hoogleraar "Autopabst" Dudenhoeffer wijst erop dat er binnen VW bepaald geen sprake is van een gezonde bedrijfscultuur, corporate governance. Daardoor kon gebeuren wat nu als een van de grootste industriële schandalen na de oorlog bekend is geworden. Maar laten we geen illusies koesteren, VW zal bepaald niet de enige fabrikant blijken te zijn waar crimineel handelen tot in de bedrijfstop is doorgedrongen. De producent van mijn auto verklaart doodleuk dat mijn bolide 1 op 25 kan rijden maar verder dan 1 op 15 ben ik nooit gekomen. Van de emissies van mijn voiture heb ik geen flauw benul maar het is niet reëel al te hoge verwachtingen te koesteren. Denk ook eens aan General Motors dat voor miljarden geschikt heeft, en herinner u de miljoenen Toyota's die in het achterliggende decennium terug zijn gehaald. Nee, die autobranche staat er niet echt geweldig op, vrees ik.

Winterkorn beweert glashard dat de top niet op de hoogte was van de gewraakte praktijken. Natuurlijk staat hij hier even glashard te liegen. En zelfs wanneer hij het inderdaad niet wist, dan moet hem die onwetendheid zwaar aangerekend worden. Hij heeft immers toegestaan dat er een bedrijfscultuur heerste waarin checks and balances niet aanwezig waren, waar criminele praktijken kennelijk eenvoudig konden worden gebezigd, waar de consument gewoon belazerd kon worden. Me dunkt, dat zijn toch strafbare feiten.
Maar ik vrees dat het anders zal gaan. Winterkorn krijgt een afscheidspremie mee, welke door analisten al is berekend op zestig miljoen euro. Onder de top wordt een aantal mensen eruit gekieperd en een nieuwe man (afkomstig van Porsche) krijgt een blanco volmacht om zogenaamd schoon schip te maken.

Eén man zal dit alles met het grootste genoegen gadeslaan: Ferdinand Piech, voormalig topman van Porsche en voormalig bestuursvoorzitter en voorzitter van de raad van commissarissen van VW. Hij had Winterkorn al eerder willen lozen om zelf op de hoogste stoel zitting te kunnen nemen en later zijn protegé te kunnen lanceren. Had hij zijn zin gekregen, dan had hij alle klappen op moeten vangen. Hoeveel wist Ferdinand eigenlijk?

Inmiddels is de schade natuurlijk ongekend: de waarde van het concern is voor een groot deel in rook opgegaan, Het vertrouwen van het grote publiek wereldwijd is geschokt. En het Duitse imago heeft een enorme dreun gekregen. Made in Germany, het image dat met zorg, vlijt en volharding sinds 1945 werd opgebouwd ligt aan gruzelementen. Aan VW de eer nu bekend te staan als de sloper van het Duitse imago.

Pubers in plaats van terroristen

In een interessant artikel in de NRC van 21 september betoogt de Britse terrorismedeskundige David Kenning dat het probleem van jihadisten veeleer van doen heeft met puberproblemen dan met ideologische argumenten.

Waar Al-Qaeda aanhangers zocht onder de losers in westerse samenlevingen, recruteert IS vooral onder diegenen die zich slachtoffer voelen. De duwkrachten die jonge islamitische pubers naar het kalifaat drijven zijn sterker dan de trekkrachten van de ideologie.

Welk beleid we er ook op loslaten, het zal een kwestie van de lange adem zijn. Het is dan ook raadzaam, aldus Kenning, je te richten op de langere termijn en daarbij vooral in te zetten op onderhandelen. Wie onderhandelt is bereid tot het sluiten van compromissen en wie compromissen sluit is geen fundamentalist.

Ik denk dat Kenning gelijk heeft als hij stelt dat we vooral de moslimpubers bijtijds moeten zien te bereiken. In vrijwel alle gevallen zijn het vooral de jongeren die zich gevoelig tonen voor de jihad en de IS-retoriek. Ook zou het wel eens gelijk kunnen hebben met zijn vaststelling dat pubergedrag een belangrijkere factor is dan de ideologie.

Wat ik nog mis in zijn benadering is de concrete vertaling: als we moslimjongeren scholen in de fijne kneepjes van onderhandelen, op welk moment en hoe zorgt die vaardigheid er dan voor dat ze niet ten strijde trekken in moslimterreur? Want dat ideologische laagje mag dan misschiendun zijn, feit is dat deze jongeren zich wel degelijk identificeren met fundamentalistische bewegingen als tegenhanger van het veel te vrije, vrijblijvende en ontaarde Westen.

De (zorg)manager is een teken van ziekte

In de NRC lezen we dat de conclusie van een rapport over robotisering luidt dat vooral banen in het midden van de arbeidsmarkt verdwijnen. Medewerkers in de drukkerij en kunstnijverheid worden het vaakst overbodig, terwijl de beroepsgroep van zorgmanagers onstuimig groeit: tussen 1996 en 2014 kwam er jaarlijks 11,8 procent bij.

Ik ben ervan overtuigd dat deze trend veel breder is. Ook in de medische wereld en in het onderwijs is het verschijnsel manager doorgedrongen als kwaad weefsel in een gezond lichaam. Dit fenomeen is een veeg teken aan de wand. Het vertegenwoordigt een falende overheid die is gaan geloven in de tucht van de markt. Met als gevolg dat diezelfde overheid niet meer bij kan sturen wanneer zich onbedoelde en onwenselijke neveneffecten voordoen. De overheid is immers teruggetreden en beperkt zich nog slechts tot toezicht op afstand. Die toezichthouders blijken maar al te vaak te wanpresteren.

De toename van managers betekent dat er teveel protocollen, formulieren, (quasi)meetbare doelen en eindeloos veel regelingen en regeltjes zijn ontwikkeld. Het werkveld is nodeloos gecompliceerd gemaakt en wanneer op enig moment bezuinigingen moeten doorgevoerd, blijven de regelingen en regeltjes, de protocollen heilig. De manager heeft zichzelf onmisbaar gemaakt, al het andere kan verdwijnen. Dit is Kafka in optima forma.

Maar het betekent eenvoudig niets anders dan dat blauw op straat verdwijnt, dat er steeds minder handen aan het bed zijn, dat de klasgroottes toenemen en steeds meer maatschappelijke taken bij het onderwijs gedumpt worden. Het enige wat telt, het edele handwerk, is volledig naar de achtergrond gedrongen en bij het minste beetje tegenwind wordt het van de rand van de tafel geduwd. Een beter bewijs van een zieke samenleving is niet te vinden.

Sebastien Valkenberg moet zich schamen!

In een uitgebreid betoog in de NRC van 15 september beargumenteert filosoof Sebastien Valkenberg dat compassie een slecht raadgever is als er grote internationale conflicten aan de orde zijn. Hij verwijst daarbij vooral naar de Kosovo-crisis in 1999. Dit is echter een onzinnige verwijzing. Valkenberg gaat zelfs zover te beweren dat de compassie uit die dagen uiteindelijk tot de Kosovo-oorlog zou hebben geleid. Niets is echter minder waar en als Valkenberg de geschiedenis iets beter had bestudeerd wist hij wel beter.

Ook suggereert Valkenberg dat er vaak opzettelijk leed aan vluchtelingen wordt toegebracht omdat alleen bij het zien van afschuwelijke beelden de vox populi in het Westen in beweging zou komen. Met andere woorden, het jongetje Alan op de Turkse kust is daar opzettelijk tot een verdrinkingsdood gebracht, opdat wij, u en ik, eindelijk in beweging zouden komen.

Omdat Sebastien Valkenberg een filosoof is, wil hij ons ook een oplossing aandragen die wél zou werken en hij citeert de Engelse journalist James Forsyth die precies datgene zegt wat door VVD-er Halbe Zijlstra wordt bepleit: maak asielaanvragen in Europa onmogelijk en daarmee heb je de grenzen gesloten. Fijn om te weten waar de stem van Valkenberg naar toe gaat. En hij sluit zijn stukje als volgt af:

In een zin: niets doen is wel degelijk een optie. Nou ja, in elk geval minder doen dan de radicale oplossingen waartoe ons morele besef aanspoort als dat eenmaal ontwaakt. Zijn we dan machteloos of onverschillig? Nee hoor, zulk optreden getuigt van nederigheid.

Wat een cynicus, deze Sebastien Valkenberg. In Hongarije zal hij zich vermoedelijk beter op zijn gemak voelen dan in een land waar tenminste af en toe nog enige compassie kan worden waargenomen. Al was het maar dankzij al die burgemeesters die hun verantwoordelijkheid nemen als het er echt op aankomt directe nood te lenigen.

Sebastien Valkenberg, u moest u schamen.

Grondtroepen naar Syrië?

Jarenlang hebben de Europese landen he-le-maal niets gedaan aan Syrië. Zelfs de suggestie van de Russen om Assad op een zijspoor te rangeren werd niet beantwoord. En ondertussen pompen ze van alle kanten die hele regio vol met wapens. Vatenbommen onder andere, de belangrijkste reden waarom er opeens zo'n vluchtelingenstroom op gang is gekomen.

Ha, nu gaan alle alarmbellen rinkelen. Zonder daartoe specifieke besluiten te nemen worden Dublin en Schengen bij het oud vuil gezet, laten de Hongaren zich van hun allerslechtste kant zien en gaan we opeens allemaal de eigen landsgrenzen extra bewaken.

Tot zover is het nog redelijk klein bier maar het wordt ernstiger wanneer landen hardop gaan nadenken over grondtroepen in Syrië om aldaar safe havens te creëren waar al die vluchtelingen kunnen worden opgevangen. De Belgen hebben die mentale salto mortale al gemaakt en vriend Buma lijkt ook te porren voor dit onzalige idee.

In de NRC van 11 september leggen Rena Netjes (arabiste en journaliste) en Diewertje Kuijpers (promovenda High Risk Politics) uit waarom boots on the ground een slecht idee zijn. Zij zien drie mythes die hoognodig doorgeprikt moeten worden. De eerste is de suggestie dat Assad tegen IS zou vechten. Omstandig leggen zij uit dat en waarom Assad heel blij is met IS. Een sterk IS trekt de aandacht van de Amerikanen en hun vrienden en zo houdt Assad de handen vrij om de binnenlandse vijanden te lijf te gaan.

De tweede mythe is dat IS de grootste vijand zou zijn. Maar de werkelijkheid is dat Assad verantwoordelijk is  76 procent van het aantal burgerslachtoffers! Ook heeft Assad 27 concentratiekampen waar dagelijks tenminste vier Syriërs een marteldood sterven.

En de derde mythe is dat het zou helpen om troepen te sturen. In een symmetrische en ook overigens overzichtelijke oorlog mag dat misschien het geval zijn. Maar in Syrie zijn honderden kleine facties met elkaar en met Assad in oorlog en dan zijn er ook nog tientallen andere IS of aan IS-gelieerde of IS-bestrijdende groepen actief. Volgens de CIA zijn er in Syrie tenminste 1.500 gewapende groeperingen bezig. Met wie zouden grondtroepen uit het westen moeten samenwerken?

Het is een idiote gedachte dat wij ook maar iets behoudens toenemende chaos zouden kunnen toevoegen aan dit dramatische conflict. En te denken dat we aldoende al die vluchtelingen op afstand zouden kunnen houden is natuurlijk een gotspe van de hoogste orde.

Journalistiek (?) in Hongarije

Een Hongaarse cameravrouw is ontslagen nadat ze tijdens het filmen van in paniek wegrennende oorlogsvluchtelingen in haar land verschillende van hen schopte en liet struikelen. Klik op de volgende link om haar walgelijk gedrag te zien: Hongaarse cameravrouw misdraagt zich

Terecht natuurlijk dat ze ontslagen werd door haar werkgever N1TV. Voor de hoofdredacteur is de zaak daarmee afgedaan. Niet iedereen is het daarmee eens. Petra Laszlo heet de vrouw. Er is een facebookpagina Petra Laszlo Shame Wall. Wie het nodig vindt, weet die wel te vinden.

Je kan het natuurlijk eens zijn met je premier Orban die meent dat Hongarije onder de voet wordt gelopen, een schandelijke overdrijving maar het is een mening. Maar wat bezielt zo'n vrouw om een man, die met zijn kind op de arm vlucht voor de toesnellende politie, pootje te haken? We zullen het nooit weten.

Hafid Bouazza

We kennen Hafid Bouazza als een bloemrijk schrijver, een poëet. En wat hij schrijft is van belang, doet ertoe. In de NRC van vandaag verwoordt hij precies en nauwgezet de second thoughts die ik ook zelf ervaar in de discussies over de niet te stoppen migratiebewegingen van de afgelopen maanden.

Zijn taalgebruik is zoals gewoonlijk een feest om te lezen, zoals bijvoorbeeld de zin: "Hoe hebben we de grond zo tot hemel kunnen laten worden zonder iets te doen?". Maar het gaat om de inhoud natuurlijk. Bouazza ziet hoe grote delen van Europa zijn gezwicht voor een iconische foto.

Overal ontstaan burgerinitiatieven om de onzalige vluchteling een helpende hand toe te steken. Ook ik ben daar een voorstander van. Maar Bouazza waarschuwt ons - en die waarschuwing moeten we ons wel ter harte nemen. Bouazza:

"Schokkender nog is de mentaliteit die achter (zo'n daad) schuilgaat: namelijk dat de man eigenaar is - niet de kostwinner, maar de bezitter - van vrouw en kroost. Ik vraag me af hoeveel Arabieren (m/v) nooit hun vader hebben horen zeggen: 'Ik heb je gemaakt, dus ik kan je ook het leven ontnemen'.
Ik durf te wedden dat eisen, vanwege 'geloof en cultuur', aan de gastgezinnen niet lang op zich zullen laten wachten. Die ene blote onderarm, die bevallige blote schouder moet bedekt worden, de wijn moet van tafel en het varkensvlees weg uit de koelkast".

Want zoveel is zeker: zelfs de islamitische Golfstaten zijn niet bereid medemoslims uit een getraumatiseerd oorlogsgebied onder hun hoede te nemen. Europa doet dat wel. En ook al ondersteun ik die humanitaire daad, we mogen onze ogen niet sluiten voor de geweldige culturele kloof die er is tussen moslims die nog nooit een democratie hebben ervaren en goedbedoelende westerlingen die ruimte willen maken voor mensen die geen enkele ervaring hebben met andersdenkenden, laat staan andersgelovenden.

Terecht wijzen ook anderen erop dat het opnemen van oorlogsvluchtelingen een humanitaire daad mag lijken maar dat deze daad vergeefs zal blijken te zijn wanneer we ons niet realiseren dat een ruimhartig opnamebeleid gepaard moet gaan aan een serieus programma voor inburgering en integratie, inclusief het daarbij behorende, niet bepaald geringe budget.

Felix Rottenberg is een amateur

Wat Rottenberg heeft bezield om nu al de stoelpoten onder partijleider Samsom uit te schoppen, we zullen er wel nooit een redelijke verklaring voor krijgen. En dan vice-premier Asscher naar voren schuiven die zich net zo overtuigd als Samsom heeft ingelaten met de VVD. Ook dat is een move waaraan iedere ratio ontbreekt.

Ik vrees dat Rottenberg lijdt aan ongeneeslijke zelfoverschatting. Als ik het voor het zeggen had in de PvdA zou ik deze amateur nooit meer vragen een klus op zich te nemen. Samsom heeft vanaf nu geen leven meer en Asscher mag nu ook twee jaar lang in ieder interview verklaren dat niet hij maar Samsom de partijleider is.

Terecht is Spekman in woede ontstoken en tot mijn stomme verbazing heeft Rottenberg toegegeven dat zijn actie dom en onverstandig was. Nou, dat lijkt me het understatement van 2015 en 2016 erbij. Als ik Spekman was had ik Rottenberg met onmiddellijke ingang van zijn taken ontheven. Maar ja, het bezwaar van Spekman is nu juist dat de PvdA erg sterk is in het vroegtijdig afbranden van haar coryfeeën. Toch maar doorpakken nu, Hans!

Hoe langer ik erover nadenk, hoe onvoorstelbaarder het gedrag van Rottenberg wordt. Ik heb mij reeds lang geleden van de PvdA afgekeerd, anders zou dit het moment zijn geweest om voorgoed afscheid te nemen.

Race to the bottom

Al langere tijd heb ik ernstige twijfels over Hillary Clinton als president van de VS. Hoe krijg je het bedacht om je persoonlijke e-mailaccount te gebruiken voor je werkzaamheden als minister van buitenlandse zaken? Dat lijkt mij op zijn zachtst gezegd dom. Maar in ieder geval onvergeeflijk.

Donald Trump gaat nog voor grote verrassingen zorgen. Een volstrekt ongeleid projectiel die haarfijn aanvoelt wat hij wel en vooral niet moet zeggen om de gunst van de kiezers te verkrijgen. Maar of het mogelijk is de hoofdprijs binnen te halen van de VS zonder de steun van de latino-stem, valt toch ernstig te betwijfelen. Lukt hem dat inderdaad niet, dan is Trump dommer dan Clinton.

Maar het absolute dieptepunt wordt gerealiseerd door Sarah Palin die zich naar verluidt mag verheugen over ruime sympathie van Trump, die in haar een ideale minister voor zijn kabinet ziet. Klik maar eens op de volgende link Palin, dumb, dumber & dumbest

Maar zo dom zullen die Amerikanen toch niet zijn? Wie zou Palin wat stompzinnigheid betreft naar de kroon willen steken? Een heel volk van 320 miljoen mensen? Om maar eens iemand te parafraseren: Dat kan niet waar zijn!

Lakmoesproef voor Europa

Wat zich eerder al liet aankondigen is nu harde werkelijkheid geworden. De stroom vluchtelingen is niet meer te stoppen. Merkel en Hollande nemen het enig aanvaardbare standpunt in: een faire verdeling van de vluchtelingen binnen de Europese lidstaten. De Europese Commissie wilde dat al eerder maar haalde destijds bakzeil.

De Oost Europese lidstaten moeten echter niets hebben van een verdeling naar rato. Orban loopt daarbij voorop. Hij noemt zich christelijk maar bewijst al sinds zijn aantreden dat hij weinig op heeft met typisch christelijke waarden als naastenliefde en het helpen van minder bedeelden.

Orban is een rasechte populist, net als Wilders. Hun mantra luidt 'vol is vol' en 'zij passen niet in onze cultuur' of alle denkbare varianten daarop. Orban gaat nog een stap verder door doodleuk te verklaren dat het hier om een Duits probleem gaat. Schandelijk natuurlijk en daarmee neemt hij ook definitief afscheid van de solidariteitsgedachte. De vraag dringt zich op wat dit Hongarije nog in de EU te zoeken heeft.

Het creëren van safe havens in oorlogsgebieden lijkt een zinnig voorstel maar iedereen snapt dat het in de praktijk niet te realiseren is. Boots on the ground in gebieden als Syrië en Libië is vragen om de grootst mogelijke problemen. Maar los daarvan vergt een dergelijke aanpak een mate van internationale consensus die nooit ofte nimmer verwezenlijkt zal worden.

Tegelijkertijd zien we dat veel Europese volkeren zich steeds meer en nadrukkelijker dan voorheen solidair willen verklaren met oorlogsvluchtelingen. Het draagvlak voor een eerlijke verdeling zal in landen als Frankrijk, Engeland, Duitsland, België en Nederland naar verwachting alleen maar toenemen.

Maar of de Europese Unie erin slaagt tot een coherent vluchtelingenbeleid te komen dat voor alle landen van de Unie aanvaardbaar is, valt helaas ernstig te betwijfelen. In essentie - en dat mogen we niet vergeten - is de huidige chaos wereldwijd in belangrijke mate door het westen zelf veroorzaakt. Die oorlogsvluchtelingen zijn een direct gevolg van onze eigen tragische keuzes in het internationale (diplomatieke) machtsspel sedert het einde van de Tweede Wereldoorlog. Wie dat niet wenst in te zien, zal nooit tot een eerlijk en fair standpunt inzake internationale solidariteit kunnen komen.

Er is geen plaats meer voor cultuurrelativisme

Twee zussen van 15 en 23 jaar uit het Indiase Uttar Pradesh zijn door een raad van mannen uit hun dorp veroordeeld tot groepsverkrachting. De straf werd opgelegd omdat hun broer een relatie zou zijn aangegaan met een vrouw uit een hogere kaste.

Een overspelig Afghaans koppel heeft ieder 100 zweepslagen in het openbaar gekregen onder het toeziend oog van een uit louter mannen bestaand publiek. De beelden zijn op internet te vinden. Wie zich geroepen voelt, kijkt ernaar.

Dit zijn slechts twee weerzinwekkende voorbeelden van volstrekt achterlijke culturen. Alleen gelijkstelling van mannen en vrouwen gecombineerd met goed onderwijs voor alle leden van een samenleving kan hier verandering in brengen. Anders gezegd: er zullen nog heel wat generaties voornamelijk vrouwen te lijden hebben onder de verschrikkelijke gevolgen van een patriarchale ordening in archaïsche culturen.

Rond de Zuid-Willemsvaart

Een lang weekend in schitterend weer naar de plek waar ik vroeger schoolging, Gymnasium Bernrode, Wij verbleven op een kleine camping, Namaste in Middelrode. Een uitstekende camping overigens die ik iedereen aan kan raden.

Het is een prachtige, lommerrijke omgeving met ongekende mogelijkheden voor wandelingen en fietstochten. Het is wel varkensland aldaar, het moet gezegd. En als je door die uiterst fraaie streek fietst of wandelt dan realiseer je je dat die varkensboeren het misschien niet eenvoudig mogen hebben op een Europese markt met veel mededingers maar dat het laatste wat mag gebeuren het versoepelen van wet- en regelgeving is. De staatssecretaris schijnt daar ook niet voor te voelen. Sorry, boeren. Dan maar naar kasteel Heeswijk gefietst, een heerlijke plek die al zolang ik leef nagenoeg onveranderd is gebleven. Zo hoort dat ook.

Uiteraard brachten we een bezoek aan Den Bosch om bepaald niet voor het eerst te ervaren dat deze citadel een warmbloedige, chique, gastvrije en zeer fraaie stad is. Wat mij betreft met afstand de heerlijkste stad ten zuiden van de grote rivieren. Zoals altijd wanneer we deze stad bezoeken laten we de St Jan en het Noordbrabants museum niet links liggen.

In het museum een verrassende tentoonstelling van de Schotse Gergia Russell die sculpturen van klein tot enorm formaat maakt door stof of papier met een scalpel uit te snijden, waarbij ze soms gebruik maakt van oude boekomslagen. Door de uitsnijdingen maakt ze het oorspronkelijk werk stuk maar ze creëert tegelijkertijd een heel nieuw werk. Niet in de laatste plaats door haar werk in twee lagen te vervaardigen waardoor een dieptewerking ontstaat in een daardoor dynamisch vlak. Monnikenwerk maar met een enorme zeggingskracht.

Maar het hoogtepunt van dit weekend was een bezoek aan de Interart Beeldentuin & Galerie in Heeswijk, waar het echtpaar Rakhorst een ongekend fraaie tuin heeft gerealiseerd, onder meer voorzien van een ruim en licht paviljoen waarin allerhande beelden en sculpturen perfect tot hun recht komen. Brabants best kept secret. Kijk maar eens op Beeldentuin Interart.

Er is veel tot de verbeelding sprekend beeldhouwwerk te zien. Wij waren gecharmeerd van de geschilderde bronzen beeldjes van Daniel Wagenblast maar het meest onder de indruk van prachtige keramiek koppen van Ida de Roy.
Klik voor de volledige fotoreportage de volgende link aan: Rond de Zuid-Willemsvaart