Wat zich eerder al liet aankondigen is nu harde werkelijkheid geworden. De stroom vluchtelingen is niet meer te stoppen. Merkel en Hollande nemen het enig aanvaardbare standpunt in: een faire verdeling van de vluchtelingen binnen de Europese lidstaten. De Europese Commissie wilde dat al eerder maar haalde destijds bakzeil.
De Oost Europese lidstaten moeten echter niets hebben van een verdeling naar rato. Orban loopt daarbij voorop. Hij noemt zich christelijk maar bewijst al sinds zijn aantreden dat hij weinig op heeft met typisch christelijke waarden als naastenliefde en het helpen van minder bedeelden.
Orban is een rasechte populist, net als Wilders. Hun mantra luidt 'vol is vol' en 'zij passen niet in onze cultuur' of alle denkbare varianten daarop. Orban gaat nog een stap verder door doodleuk te verklaren dat het hier om een Duits probleem gaat. Schandelijk natuurlijk en daarmee neemt hij ook definitief afscheid van de solidariteitsgedachte. De vraag dringt zich op wat dit Hongarije nog in de EU te zoeken heeft.
Het creëren van safe havens in oorlogsgebieden lijkt een zinnig voorstel maar iedereen snapt dat het in de praktijk niet te realiseren is. Boots on the ground in gebieden als Syrië en Libië is vragen om de grootst mogelijke problemen. Maar los daarvan vergt een dergelijke aanpak een mate van internationale consensus die nooit ofte nimmer verwezenlijkt zal worden.
Tegelijkertijd zien we dat veel Europese volkeren zich steeds meer en nadrukkelijker dan voorheen solidair willen verklaren met oorlogsvluchtelingen. Het draagvlak voor een eerlijke verdeling zal in landen als Frankrijk, Engeland, Duitsland, België en Nederland naar verwachting alleen maar toenemen.
Maar of de Europese Unie erin slaagt tot een coherent vluchtelingenbeleid te komen dat voor alle landen van de Unie aanvaardbaar is, valt helaas ernstig te betwijfelen. In essentie - en dat mogen we niet vergeten - is de huidige chaos wereldwijd in belangrijke mate door het westen zelf veroorzaakt. Die oorlogsvluchtelingen zijn een direct gevolg van onze eigen tragische keuzes in het internationale (diplomatieke) machtsspel sedert het einde van de Tweede Wereldoorlog. Wie dat niet wenst in te zien, zal nooit tot een eerlijk en fair standpunt inzake internationale solidariteit kunnen komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten