Het vertrouwen van de Nederlandse bevolking in het bankwezen scoort 2,8 op een schaal van vijf, een mager vijfje dus in gewone mensentaal. Mijn persoonlijke waardering ligt daar nog ver onder overigens.
De banken zouden niet klantvriendelijk genoeg zijn en beroerd scoren in de afhandeling van klachten. Tja, zo vreemd is dat allemaal niet. In de laatste twee decennia is het aantal bankkantoren in gewone Nederlandse wijken vrijwel gedecimeerd. Het is vrijwel onmogelijk nog persoonlijk contact met een bank aan te gaan. Klachtafhandeling gaat via callcenters waar je de gebruikelijke wachttijden en keuzemenu's staan te wachten.
Maar denk nou niet dat het alleen daar aan zou liggen. Er is natuurlijk veel meer aan de hand en om daar zicht op te krijgen hoeven we maar heel eventjes achterom te kijken. Wie herinnert zich niet alle eindeloze bankschandalen, wie herinnert zich niet hoe niet één bankmedewerker werd afgerekend op ronduit crimineel handelen, wie is vergeten dat de staat vier van de vijf Nederlandse systeembanken moest redden op kosten van de belastingbetaler, wie knarst niet de tanden wanneer we weer eens lezen over de torenhoge salarissen en onsterfelijke bonuscultuur, wie is vergeten hoe de banken in de Tweede Kamer een schandelijke houding aannamen, die alleen door snotneus Fons de Poel op waarde werd getaxeerd?
Maar ook dat is niet alles. De werkelijke oorzaak vindt u in het filmpje waarmee de ABNAMRO momenteel reclame maakt. Handen vol geld, bijeen gebracht door de rekeninghouders, worden gespendeerd om ons een ongelooflijk kulverhaal voor te schotelen. "Wat is jouw verhaal" heet het filmpje. Kijk er eens naar op de volgende link reclamefilmpje ABNAMRO 2015 . En vraag u dan af of u ook meer dan een nanoseconde overweegt ook maar de geringste waarde toe te kennen aan het hier voorgestelde beeld. Een bank die zich om uw en mijn dromen zou bekommeren? Niet eerder zag ik zo'n volstrekt ongeloofwaardige reclamespot.
De bank - en van mij mag u iedere willekeurige systeembank hiervoor invullen - gaat gewoon door met het belazeren van haar rekeninghouders en probeert ons een beeldvorming op te dringen die met de werkelijkheid niets van doen heeft. Het is wishful thinking. Was het maar zo. Om Jesse Klaver maar eens te parafraseren: ik weet niet in welk universum de bank opereert maar het is niet het universum waar u en ik ons dagelijks ophouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten