donderdag 1 oktober 2015
Waar hoop een misplaatste grap is
Eindelijk hangt hij er dan. De Palestijnse vlag. Bij de Verenigde Naties. Amerikanen niet blij en Israël boos maar ik vind het een heuglijk feit dat die vlag daar eindelijk wappert. Terwijl ik helemaal niet zo van de vlaggen ben.
Een van de mannen die destijds aan het Vredesakkoord van Oslo sleutelden was de huidige Palestijnse leider Mahmoud Abbas. Nu, 22 jaar later, is dat Oslo-akkoord definitief begraven. En dat is in mijn ogen geheel op het conto van Israël te schrijven.
Niet dat de Palestijnen niets verweten kan worden, integendeel. Maar de wijze waarop Israël de vredesbesprekingen structureel heeft gefrustreerd en gesaboteerd is schrijnend en beschamend. Er bestaan nu vrijwel geen Palestijnen meer die ooit vrede hebben gekend en geproefd. En er zal nog veel bloed vloeien eer er een aanvaardbare regeling is getroffen. Misschien komt die er wel nooit. Wat er wel aan zit te komen is een derde Intifada, een Palestijnse volksopstand.
En met de jongste ontwikkelingen in het Midden Oosten is er een ongekend explosieve situatie ontstaan. Je houdt je hart vast nu we toezien hoe de Russen zich in de strijd in en om Syrië mengen en daarbij zonder ook maar de geringste terughoudendheid de zijde van Assad kiezen. Maar Assad strijdt helemaal niet tegen IS, sterker nog: IS komt hem goed uit. Dit kan natuurlijk niet goed gaan en/want er is niemand die grip heeft op deze extreem gevaarlijke ontwikkelingen.
En het meest dramatische van dit alles is wel dat het Westen zelf deze veenbrand heeft aangestoken. Te beginnen met het toestaan van de staat Israël ten koste van meer dan 700.000 verdreven Palestijnen. Vervolgens door elke schending van VN-resoluties door Israël onbestraft te laten. Daarna door de Golfoorlogen en de regime changes in Irak en Libië. En natuurlijk door de eindeloze hoeveelheid wapens die we in die regio gepompt hebben. En niet in de laatste plaats door onze diplomatieke banden met de echte fundamentalisten onder de moslims: het perfide Saudi Arabië.
Ach, wat een rampzalige soort zijn wij. De wereld die wij gecreëerd hebben is te complex geworden. En nee, dit is geen onversneden cultuurpessimisme. Was dat maar zo, dan zou u mijn somberte smalend terzijde kunnen schuiven. Ik had het u graag gegund. Maar wie met de ogen open om zich heen kijkt, ziet weinig aanleiding voor een hoopvolle blik.
Foto Palestijnse vlag: Anygator.com
Foto Abbas: Getty
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten