Charles Aznavour (1924 - 2018), Armeniër geboren in Parijs uit het huwelijk tussen een Turk en een Griekse of een Griek en een Turkse, werd uiteraard ongelooflijk veel gefilmd maar hij heeft tot begin van de jaren tachtig ook zelf enorm veel gefilmd. Daar is een documentaire van gemaakt door de zanger zelf samen met Marc di Domenico.
Ofschoon ik vroeger nooit een liefhebber van Aznavour was - ik gaf de voorkeur aan Johnnie Halliday, Jean Ferrat en Leo Ferré - is het Franse chanson, ook dat van Aznavour, een prachtige kunstvorm, vrijwel altijd goed te genieten. En het moet gezegd, de teksten van Aznavour zijn zo slecht nog niet.
Prachtig waren de passages over het leven van een migrant en de filmbeelden van de terugkeer van Aznavour in Armenië - let wel, hij was er, geboren in Parijs, nog nooit geweest - en de ontmoeting met zijn oma aldaar. Naar eigen zeggen was het zijn aangeboren nieuwsgierigheid die zijn leven de moeite waard maakt. Een levensmotto dat ik jaren geleden ook tot het mijne maakte.
De meeste beelden die in deze documentaire terecht zijn gekomen dateren uit de jaren zestig. Heerlijke beelden en een mooi portret van deze innemende zanger. We hebben ervan genoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten