Wij verblijven enkele dagen in de Peel. In mijn jeugd fietste ik hier geregeld rond, Volkel, Overloon, Oploo, Odiliapeel enzovoort. Nu logeren we in een voormalig klooster in Deurne en brengen we de dagen fietsend door. De laatste maanden bezochten wij vooral Friesland en Groningen en het verschil met dit Brabantse land dringt zich onmiddellijk op: dit Brabant is donkerder, warmer, toegankelijker haast. Wij geven de voorkeur aan het Groningse land.
Maar dat neemt niet weg dat het hier prachtig is, al was het maar - wat mij betreft - dat het mij hier herinnert aan mijn lange eindeloze jaren bij de paters Norbertijnen in Heeswijk-Dinther. De natuur is hier prachtig en soms kom je zomaar opeens in een pittoresk dorpje zoals Griendtsveen. Onze tocht brengt ons 70 km ver. Morgen gaan we dat nog eens dunnetjes over doen met een nog wat langere tocht.
Het enige wat me niet bevalt aan de Peel is het gegeven dat de ene helft van de boeren mais verbouwt ten behoeve van de andere helft van de boeren die varkens houden. Zo af en toe kom je een kippenfarm en aardappelvelden tegen maar in grote lijnen heb je hier de tweedeling mais en varkens. En dat betekent dat de Peel gewoon stinkt naar varkensstront. Ik kan woest worden wanneer ik boeren hoor klagen over de maatregelen die ze hebben moeten nemen om de ammoniakuitstoot en de geuroverlast terug te dringen. De onbeschaamdheid dat je de wijde omgeving in de stank kunt zetten, zelfs wanneer je hier in een bos rondfietst, stinkt het nog naar varkensstront.
Maar, dit alles neemt niet weg dat ik het hier prachtig vind. Nog twee dagen rondfietsen is geen straf, ondanks de varkens en de mais.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten