Een fraaie expositie in museum MORE te Gorssel, van Jan van Herwijnen wel te verstaan. Er is ook een tentoonstelling van Pat Andrea ingericht maar die kon me nauwelijks bekoren. Jan van Herwijnen (1889 - 1965) was een autodidact die in de jaren 1918-1919 over een periode van negen maanden in een psychiatrische inrichting 32 patiënten portretteerde, nadat hij er eerst zelf enkele maanden verbleef en verpleegd werd. De portretten zijn vrijwel levensgroot, in krijt op papier. Ze zitten allen op een stoel in een lege ruimte, er is niets wat hen of de tekenaar afleidt. Dit werk heeft iets monumentaals waarbij het lijkt alsof je door een zuilengalerij loopt. Elke zuil is zo'n indringende tekening waarbij vooral de gezichtsuitdrukkingen en de handen opvallen.
Van Herwijnen kon tekenen, dat is duidelijk. Directeur Sandberg van het Stedelijk in Amsterdam adviseerde hem naar de academie te gaan maar daar voelde de jonge kunstenaar niets voor en je bent geneigd hem gelijk te geven. Van Herwijnen tekende niet alleen maar schilderde ook. Hij had de pech dat na de oorlog vooral de abstracte schilderkunst in zwang kwam, een richting waar de schilder zich niet senang bij voelde. Ik hoop nog eens een mooie overzichtstentoonstelling van deze tekenaar en schilder te kunnen zien. Zijn tekenwerk vond ik indrukwekkend, innemend en gevoelvol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten