Aftersun is een film van Charlotte Wells met twee ronduit prachtige hoofdrollen voor Paul Mescal en Frankie Corio, vader en 11-jarige dochter die samen een vakantie ergens in Turkije doorbrengen. Tijdens de film zien we geregeld flashbacks van een dance event met stroboscopisch licht waardoor het mij niet lukte te onderscheiden welke personen we zagen. Het is een geweldig lieve film van een vader en dochter die elkaar perfect lijken aan te voelen. Behalve dan die paar keer dat de vader verzaakt, kennelijk op momenten dat hij teveel met zichzelf geconfronteerd wordt en geen uitweg meer ziet. Mescal speelt een vader zoals iedere vader zichzelf zou willen zien en zijn dochter is ontwapenend van begin tot eind. Oké, vader en moeder zijn gescheiden maar wat zou hier verder nog verkeerd kunnen gaan? Behalve dan.... die spaarzame momenten waarop de vader lijkt te breken, zichzelf niet meer in de hand heeft, wat is hem overkomen of heeft hij een getroebleerd karakter? We weten het niet.
Aan het eind van de film zien we de vader, nadat hij zijn dochter op het vliegtuig naar haar moeder heeft gezet, verdwijnen in de eerdere flashbacks. Moeten we het ergste vrezen? We weten het niet. En we zien de inmiddels volwassen geworden dochter met haar kind maar het dolce far niente van die prachtige vakantie in Turkije is in geen velden of wegen meer te bekennen. Een dochter die de weg naar het geluk niet heeft kunnen vinden, alsof alle levensvreugde uit haar verdwenen is. Wat is er met de vader gebeurd?
Een ontroerend mooie film waar ik van begin tot eind geboeid naar gekeken heb met twee onvergetelijke hoofdrollen. U moet deze film beslist gaan zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten