In zijn Nexuslezing bepleitte Macron een soeverein Europa, dat zelf standpunten inneemt en zijn positie kiest, dat zich bewust is van zijn economische macht en die ook verdedigt, liever dan een Europa dat zijn oren laat hangen naar de Verenigde Staten en altijd in het kielzog van de Amerikanen opereert. Daarbij gaat het niet om ouderwets protectionisme maar wel om een reële industrie- en handelspolitiek die recht doet aan de Europese economische belangen. Ik ben het volledig met hem eens, het laatste wat Europa moet doen is zichzelf een Calimerostatus aanpraten. Kijk naar de besluitvorming op Europees niveau, dat is werkelijk een baken van licht vergeleken bij het honderd procent protectionisme van China én de Verenigde Staten.
Ook inzake Taiwan sloeg Macron de plank niet mis met zijn opvatting: "Waarom zouden we het tempo volgen dat door anderen is gekozen? Onze prioriteit is niet om ons aan te passen aan de agenda van anderen in alle regio's van de wereld". Probleem is alleen dat de Amerikanen zijn woorden interpreteren als zou hij daarmee de Chinezen op voorhand een vrijbrief geven om Taiwan weer in te lijven. Ja, internationale diplomatie is spitsroeden lopen.
Hadden wij maar zo iemand als Macron, de man heeft net zo'n jeugdige en joviale uitstraling als Rutte maar hij onderscheidt zich natuurlijk op niet geringe wijze doordat hij wel en Rutte geen visie heeft. Ik heb Macron nog nooit betrapt op een kijk op de werkelijkheid waar ik niet mee zou kunnen leven. Naar mijn stellige overtuiging heeft hij zelfs gelijk in het pensioendebat in zijn eigen land. Maar het verdient geen schoonheidsprijs dat hij, om zijn zin gte krijgen, het parlement moest passeren. Ook kunnen we de ogen niet sluiten voor het feit dat dat Franse pensioen bepaald geen vetpot is. Zat daar geen wisselgeld? We gaan later met pensioen maar compenseren dat met een stijging van de uitkering? Zo eenvoudig zal het wel niet zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten