Wij waren gisteren in een van de mooiste musea van ons land, de Pont in Tilburg.Daarheen gelokt door de expositie van Rafaela Vogel (1988), een jonge Duitse kunstenares. En ofschoon ik lang niet al haar werk kon doorgronden, kennelijk moet je over heel wat voorwetenschap beschikken om werk van hedendaagse jonge kunstenaars te kunnen begrijpen, heb ik toch gefascineerd naar haar kunstwerken gekeken. Duidelijk is dat ze in een aantal van haar werken verschillende thema's met elkaar probeert te verbinden. Denk maar eens aan je eigen associaties en probeer die eens aan een ander uit te leggen. Onbegonnen werk vaak.
Het eerste werk waarmee je geconfronteerd wordt is een aantal giraffen dat een karretje volgeladen met het mannelijk reproductiesysteem voorttrekt. Bij nader inzien blijkt dat mannelijk lid op alle mogelijke plaatsen kanker te hebben opgelopen. Hier wordt de mannelijk trots ten grave gedragen. Maar wat die giraffen hier doen? Dat kan ik niet bedacht krijgen.
Dan zien we een aantal fraaie op schaal gebouwde beroemde bouwwerken die allemaal met elkaar verbonden zijn door een aantal buizen die naar een luidsprekerboom in het midden van deze kolossale installatie leiden. Die bouwwerken blijken afkomstig van een voormalig pretpark en uit de luidsprekers komt ons Duitstalige muziek tegemoet, die beviel mij wel maar helaas vind je nergens wie die liedjes (onder andere een Duitse versie van Nina Simone's I aint got no, I got life) vertolkt. Ook het uitgebreide programmaboekje vertelt er niets over, jammer. Shazam herkent de muziek ook al niet. Goed, fraaie installatie maar ik begrijp er niets van, ik weet niet wat Vogel hiermee zeggen wil. En toch maakt dit werk indruk. Dat komt zeker ook door de opstelling van dit enorme werk in de prachtige zaal van de Pont.
Maar er is nog veel meer te zien in deze prachtige tentoonstelling. Het is duidelijk dat Vogel niet veel opheeft met het mannelijk gezichtspunt in onze hedendaagse samenleving en ze heeft groot gelijk wat mij betreft. Het wordt al heel lang tijd dat de man een paar stappen terug doet. Al dat testosteron leidt enkel maar tot doodslag en ellende, tot oorlog en vernietiging. Of vrouwen het serieus beter zouden doen, kunnen we niet weten maar het lijkt mij wel voor de hand te liggen.
Ga vooral kijken naar deze wonderlijke wereld van Rafaela Vogel, je hoeft niet alles te begrijpen, met een beetje fantasie en verbeeldingskracht zal het je lukken tenminste iets op te vangen van wat zij zeggen wil. En zoals ik al zei: ook de verbeeldingen waar ik weinig van begreep lieten niet na indruk te maken en dat is een ronduit inspirerende ervaring! En wilt u de volledige fotoreportage zien, klik dan hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten