In de Volkskrant van zaterdag 7 januari stelt Sjaak van der Geest zich voor als cultureel antropoloog die door priesters is opgeleid en deels opgevoed. Hij geeft aan dat slechts 1% van alle geestelijken zich heeft bezondigd aan kindermisbruik en dat daarmee niet alle priesters in het beklaagdenbankje mogen worden geplaatst. Ook vraagt hij zich af waar die slachtoffers zijn die zich niet hebben gemeld bij de commissie Deetman. De complete priesterkaste wordt door van der Geest voorgesteld als slachtoffer van ongenuanceerde media en dito publiek. Mag ik u mijn verhaal vertellen?: ook ik ben opgeleid en opgevoed door priesters en ook ik ben nooit door enig priester aangeraakt en ook ik heb mij altijd gelukkig geprijsd gymnasiaal onderwijs gevolgd te hebben, ook ik studeerde culturele antropologie. Maar daar houdt mijn overeenkomst met van der Geest wel op. Ik heb in zeven jaar kostschool genoeg gezien en ervaren om me te realiseren hoe verwoestend de invloed van (religieuze) volwassenen met een onaantastbare machtspositie op het leven van kinderen kan zijn. Natuurlijk is een misbruikende volwassene even verwerpelijk als een misbruikende geestelijke. Maar waar van der Geest aan voorbij gaat is dat de clerus zich wel het domein van het geweten en het domein van de normen en waarden had toegeëigend. Wij moesten met de handen boven de dekens slapen en nooit vergeet ik de slingerende wijsvinger van de om zich heen spugende pater die ons bezwoer te leven volgens de katechismus. Beste Sjaak van der Geest, als het totale priesterdom lijdt onder de misstappen van enkelen, komt dat niet door de media of het grote publiek. Nee, dat negatieve imago wordt veroorzaakt door aantoonbaar glashard liegende en bewijsmateriaal vernietigende prelaten, door een aartsbisschop die spoedig tot kardinaal zal worden benoemd en die durft te beweren dat hij pas in 2008 voor het eerst iets hoorde over kindermisbruik. Waarom u zich als cultureel antropoloog presenteerde, weet ik niet maar als cultureel antropoloog kunt u moeiteloos aantonen dat ook onze aartsbisschop, straks kardinaal, hardop staat te liegen. Ik ben het met u eens dat men niet iedereen over een kam mag scheren maar de hand in eigen boezem steken gaat toch echt wel wat verder dan een keertje “sorry” zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten