De nieuwe bestuursvoorzitter bij het zojuist genationaliseerde SNS concern gaat € 550.000 verdienen. Zoals gebruikelijk veel gemor en veel wegwerpgebaren van diegenen die kritiek op hoge salarissen alleen als jaloezie zien. Ik kan nog wel billijken dat je in sommige situaties wat meer moet betalen maar hoe juist is nou eigenlijk het hier gehanteerde argument? Het belangrijkste argument is dat je voor topfuncties nu eenmaal een topsalaris moet betalen, anders krijg je niet de juiste mensen op zulke zware en verantwoordelijke posities.
Mag ik de pleitbezorgers van deze stelling eraan herinneren dat de voorgangers van de nieuwe voorman bij SNS nog heel wat meer verdienden? En mag ik erop wijzen dat inmiddels drie van onze vier systeembanken in handen van de Nederlandse staat zijn geraakt? Omdat die banken anders omvergekukeld zouden zijn? Als dit gegeven iéts bewijst is het wel dat dat argument van een topsalaris voor een topbaan nergens op slaat.
Al die duurbetaalde topmannen van die grote bankinstellingen hebben allemaal stuk voor stuk een wanprestatie geleverd en als het fout gaat ligt aan de hele wereld maar niet aan hen. Niet alleen kunnen we de ten onrechte uitgekeerde bonussen (met terugwerkende kracht zijn dat dus uw en mijn centen!) niet terugvorderen, ook voor hun evidente wanprestatie worden deze lieden niet gestraft. Ze hebben zo verschrikkelijk veel geld meegenomen dat ze voor de rest van hun leven financieel onafhankelijk zijn.
De meest perverse vorm van het nemen van verantwoordelijkheid is de combinatie van een topsalaris, een bonus en een oprotpremie voor als het fout gaat. We moeten hier vooral mee door gaan. Zoveel is zeker dat er niets zal veranderen, noch aan de publieke, noch aan de bankiersmoraal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten