In 2006 koopt SNS een vastgoedportefeuille van ABNAMRO voor ruim € 800 miljoen, ondanks een advies waarin gewezen wordt op de te grote risico's die verbonden zijn aan op zijn minst een deel van die portefeuille. Wat er sindsdien gebeurde is breed uitgemeten in de media. Banken horen zich met geld bezig te houden, van vastgoed hebben ze geen verstand. De bestuurders van de SNS bank ontvangen behalve vorstelijke honoraria ook nog eens enkele miljoenen aan bonussen als beloning voor de acquisitie va die prachtige vastgoedprojecten!
Zes jaar later is de bank door dat prachtige vastgoed zodanig in het nauw gedreven dat een faillissement moet worden vermeden. Een Brits private equity fonds, CVC, is als enige partij in beeld voor een overname. De assets van de bank - van het gezonde deel ervan - vertegenwoordigen een waarde van circa € 6 miljard. CVC biedt € 2 miljard onder de voorwaarde dat de Nederlandse staat garant staat voor de vastgoedportefeuille.
Ik vind het volkomen logisch dat de minister van financiën dat bod heeft geweigerd. De schade bedraagt € 3,7 miljard met nog eens € 5 miljard aan garanties. De hoop dat een deel daarvan terugkomt wanneer na verloop van tijd de vastgoedmarkt weer aantrekt zodat het vastgoed onder gunstiger condities dan nu het geval is kan worden verkocht, lijkt mij dagdromerij. Ik snap wel dat het argument gebruikt wordt, maar eigenlijk slaat het nergens op.
Het risico van de bad bank blijft dus voor rekening van de Nederlandse burger en de aandeelhouders van SNS. Dat laatste is logisch, het eerste niet. De obligatiehouders zijn met rust gelaten en dat lijkt me nauwelijks te verdedigen. Ik heb altijd begrepen dat obligaties minder riskant zijn dan aandelen en dat betekent dat ze dus wel degelijk een risico met zich meebrengen. Ook een obligatiehouder gaat bewust een risico aan.
Wanneer behalve de systeembanken, de aandeelhouders en de belastingbetaler moeten bloeden voor dit drama, dan is het moeilijk te verteren dat de obligatiehouders opgelucht adem mogen halen.
Het besluit van de minister van financiën tot een nationalisatie vind ik op basis van wat ik nu weet een volkomen logisch en verdedigbaar besluit. Vooralsnog chapeau voor Dijsselbloem. Maar daar is bepaald niet alles mee gezegd. We moeten toch ook vaststellen dat het toezicht op banken nog steeds niet goed is geregeld en impliciet wordt dat ook door de DNB erkend. Ook is het op zijn zachtst gezegd bizar dat de SNS nog recentelijk een stresstest doorstond, waarmee nu dus is bewezen dat die stresstest niet deugt.
Maar mij steken vooral die bonussen aan de top van de bank voor hun prachtacquisities. Die bonussen moeten worden terugbetaald, met rente. Deze bankbestuurders hebben bewezen dat ze onkundige bestuurders waren, niet geschikt voor hun taak om op de spaarcenten van hun klanten te letten. Voor dit mismanagement en voor de misplaatste bonussen dienen zij dan ook strafrechtelijk vervolgd te worden. Ik weet het, dat gaat niet gebeuren maar hoe onverteerbaar dat dit soort lieden wegkomt met hun maatschappelijk onaanvaardbaar gedrag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten