dinsdag 26 februari 2013

Stel, u bent Italiaan


Je kunt stemmen op een stijve socialist, voorheen communist, met weinig schwung en al even weinig enthousiasmerende ideeën  Er valt misschien niet veel op hem aan te merken maar hij behoort wel tot het politieke establishment. Dan is er nog een oud bankier en waren zij niet degenen die alle ellende veroorzaakt hebben? Moet je dan stemmen op zo'n technocraat die kennelijk in dat vermaledijde Europa waanzinnig populair is en op de instemming van Merkel schijnt te kunnen rekenen? Iemand die grote bezuinigingen doorvoerde en een nieuwe belasting op eigen woningbezit introduceerde? Misschien dan toch maar die clown die het hele zootje op wil schudden? Laten we wel wezen: hij is ooit eens veroordeeld en weigert op grond daarvan zelf zitting te nemen in het Parlement want daar horen naar zijn overtuiging veroordeelden niet thuis. Dat is nog eens principevast optreden. En hij heeft alleen campagne gevoerd op straat, hij verscheen niet op teevee. En dan zo'n resultaat behalen? Dan kun je wat. Tja, hij wil met niemand samenwerken en de parlementsleden die namens zijn beweging het pluche gaan bezetten, kennen elkaar nog niet, ze weten ook nauwelijks wat hen bindt maar soit, dat lossen ze wel op. En Europa? Wie is er nog voorstander van Europa?
Een echte Italiaan denkt na, wikt en weegt en komt tot een verantwoorde keuze want één ding is zeker: er moet een regeerbaar Italië blijven, desnoods zonder Europa. Maar wat je natuurlijk nooit zult doen is stemmen op die andere wild in het rond neukende, iedereen schofferende, door en door corrupte clown, die het medialandschap volledig naar zijn hand zette, die de rechterlijke macht wegzet als "erger dan de maffia" en die alleen maar in het parlement wil vanwege de daaruit voortvloeiende immuniteit voor de rechterlijke macht, die wetten vervaardigde om zijn misdaden te doen verjaren of om anderszins uit handen van justitie te kunnen blijven.

U begrijpt het al: ik snap niets van Italië en Italianen. In mijn ogen zijn ze daar helemaal gek geworden. En wat ze zichzelf aandoen, moeten ze helemaal zelf weten. Maar dit is wel de slechtst denkbare uitslag voor iedereen die Europa een warm hart toedraagt.
Er gaan al zeer geruime tijd stemmen op om de westerse democratie te verbeteren, aan te passen aan de wensen en noden van de moderne burger die betrokken wil blijven bij zijn regering en parlement. Velen zien de oplossing in het referendum. Ik heb al vaak aangegeven dat en waarom ik daar geen voorstander van ben. Wat we vrijwel overal zien is dat de constructie van een parlement dat wordt gesondeerd door een Senaat tot grote problemen kan leiden. We zien het in De Verenigde Staten, we zien het in Nederland en nu ook in Italië  Er zijn vast meerdere voorbeelden van dit fenomeen te vinden. En in al die gevallen is de crux gelegen in het gegeven dat de Senaat niet doet waarvoor ze ooit in het leven is geroepen maar pure machtspolitiek bedrijft: een oppositie die het maar niet kan verkroppen dat ze de verkiezingen niet hebben gewonnen.

Politici behoren mensen met verantwoordelijkheidsgevoel te zijn. Dat zijn ze niet. Politieke macht is van middel doel geworden en dat gaat ons nog eens ernstig opbreken.

Geen opmerkingen: