Typisch zo'n onderwerp waarbij het maar niet lukt er een definitief standpunt over in te nemen. In een artikel in de NRC van 22 februari bepleit Louise Fresco, hoogleraar te Amsterdam, het toestaan van genetische modificatie in de landbouw. De Europese Commissie heeft in 2011 vastgesteld dat de goedkeuringsprocedure in Europa voor genetische modificatie wordt beheerst door vooroordelen die een eerlijke herziening in de weg staan. Desalniettemin besloot de commissie tot hernieuwd uitstel om lange termijn effecten van genetische modificatie verder te onderzoeken.
Fresco betoogt dat gerenommeerde onafhankelijke instellingen in Europa hebben aangetoond dat genetisch gemodificeerde gewassen kunnen bijdragen aan een duurzame voedselproductie, vooral als ze worden geteeld voor resistentie tegen insecten en ziekten, en dat ze niet meer risico opleveren dan conventionele variëteiten.
Ik wil dat op zich graag van haar aannemen maar tegenstanders van genetische modificatie wijzen nu juist op het risico van deze gewassen verderop in de keten. Daar is nu eenmaal onvoldoende onderzoek naar gedaan. Ik word wat achterdochtig wanneer Fresco stelt dat het Europese gebrek aan vertrouwen in genetisch gemodificeerde organismen een breder wantrouwen tegen de wetenschap weerspiegelt. En nu komt het: "Eenzelfde houding overheerst inzake schaliegas en kernenergie", aldus Fresco.
Ik geloof niet dat er enige sprake is van een Europees wantrouwen tegen de wetenschap. Wel is er een gerechtvaardigd wantrouwen ten aanzien van grote bedrijven met grote belangen. Het Amerikaanse Monsanto is wereldleider in de levering van genetisch gemodificeerde zaden. Het bedrijf heeft een geweldige expertise in het lobbyen voor hun producten ontwikkeld. Niettemin: "Op basis van onderzoek naar de data van Monsanto-testen naar de veiligheid van haar genetisch gemanipuleerde maïs, kwam de Committee of Research and Information on Genetic Engineering van de universiteiten van Caen en Rouen tot de conclusie dat Monsanto-maïs nadelige effecten heeft op de gezondheid van ratten. Consumptie van de maïssoorten Mon 810, Mon 863 en NK 603 leidt onder meer tot nadelige gevolgen voor de lever, nieren en het hart van ratten. Deze maïssoorten zijn goedgekeurd door de gezondheidsautoriteiten in onder meer Europa en Amerika". (bron: Wikipedia).
En er zijn veel meer van dit soort voorbeelden. Denk in een ander verband maar aan de onderschatting door de NAM van het risico op aardbevingen in gaswinningsgebieden. De NAM baseerde zich juist altijd op wetenschap. Nu weten we beter. En hetzelfde kan worden gezegd van schaliegas. De eerste berichten over de winning van schaliegas waren terughoudend, omdat het gas uitsluitend tegen hoge kosten gewonnen zou kunnen worden. Vervolgens, toen deze technische problemen eenmaal waren opgelost, werden de verhalen prompt enthousiaster. Maar recentelijk verschijnen er toch weer tal van wetenschappelijke artikelen die wijzen op de grote risico's van de winning van schaliegas. In een artikel in Trouw van vandaag lezen we: "Het Tyndall Centre in Engeland en het Duitse Wuppertal Instituut hebben een inschatting gemaakt van de risico's van schaliegas in Europa. "Beide gerenommeerde instituten spreken van onvermijdbare milieuschade en onaanvaardbare maatschappelijke risico's", aldus Rotmans. Het gaat daarbij volgens de hoogleraar om de uitstoot van stoffen die de aarde opwarmen en potentiële gezondheidsrisico's"".
En tot slot, dat het verzet tegen kernenergie zou voortvloeien uit een wantrouwen jegens de wetenschap is pertinent onwaar. Fresco zou beter moeten weten. Zij is Japan vergeten en baseert haar argumentatie ten onrechte op bedrijfsleven dat zich ten onrechte bedient van "wetenschappelijke" argumenten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten