Enkele dagen geleden lazen we dat China de een-kind-politiek nu officieel heeft afgezworen. Het werd tijd. De officiële reden luidt dat er bijtijds gereageerd dient te worden om de negatieve effecten van de vergrijzing op te vangen. Er komen te weinig nieuwe burgers bij om de fabrieken draaiende te houden en de snel stijgende kosten van de pensioenen zullen toch ook ergens gedekt moeten worden. Demografen tonen aan dat deze beleidswijziging veel te laat komt. Bovendien speelt er nog een andere kwestie: de voorkeur voor jongens als nieuwe wereldburgers. Hierdoor is er een enorme wanverhouding ontstaan tussen jongens en meisjes: 40 miljoen Chinese mannen voor wie geen vrouw beschikbaar is.
Maar ook dit is nog niet alles, nu ook in China de economische groei sneller daalt dan wenselijk geacht wordt. De Chinezen produceren voornamelijk voor de export, waar het beter zou zijn als zij primair voor de interne markt zouden produceren. Stijgende inflatie en stagnerende lonen maken veel producten voor de gemiddelde Chinese burger echter nog niet toegankelijk.
Wanneer je bedenkt dat er in China daarnaast een ongekende vastgoedbubble dreigt - er zijn complete spooksteden gebouwd die geen bewoners hebben, dan krijg je enig idee van de onvoorstelbare problemen waarmee de Chinezen in de komende jaren geconfronteerd gaan worden.
In de NRC van 7 augustus een interessant artikel over dit fenomeen van Jonathan Holslag, professor internationale politiek aan de Vrije Universiteit Brussel. Hij somt een aantal problemen op: teveel investeringen in infrastructuur, fabrieken en vastgoed, de bezettingsgraad van de industrie is gedaald van 80 naar 60%, de investeringen zijn grotendeels gefinancierd met spaartegoeden van gezinnen, bestaande overcapaciteit wordt niet aangepakt, enzovoort.
Begrijpelijk dat de Chinese leiders bezorgd zijn voor sociale onrust. Holslag verwacht een groeivertraging zonder (de mogelijkheid tot) correctie, terwijl volgens de officiële cijfers de groei niet lager dan 7% zou mogen zijn om aan de huidige financiële verplichtingen te kunnen blijven voldoen.
Een bijkomend gevolg van de dalende groei in China is de afname in de export van westerse landen, dat proces is nu reeds gaande en voelbaar (denk aan Duitsland en Australië).
Holslag: "Het grootste risico is uiteraard een totale implosie van de Chinese economie. Die implosie kan vanuit de vastgoedmarkt, de industrie of de schuld van de lokale overheden ontstaan, maar de onbetrouwbare Chinese beurzen en bankensector zullen ongetwijfeld fungeren als brandversnellers".
Laten we hopen dat Holslag te somber is en dat de Chinese leiders in staat blijken te zijn al deze voorwaar niet geringe problemen tijdig het hoofd te bieden. Als de Chinese hervormingen zouden mislukken zijn de gevolgen wereldwijd niet te overzien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten