Bradley Manning

Ik citeer hier onverkort het gratieverzoek dat Bradley Manning schreef aan Obama. Hij heeft geen schijn van kans natuurlijk. Maar de brief is indrukwekkend genoeg om hier integraal op te nemen. Deze brief is in verschillende kranten gepubliceerd, wellicht heeft u hem al elders gelezen.

Manning schreef: De beslissingen die ik in 2010 heb genomen kwamen voort uit mijn bezorgdheid over mijn land en de wereld waarin wij leven. Sinds de tragische gebeurtenissen van 11 september 2001 is ons land in oorlog verwikkeld. We zijn in oorlog met een vijand die ervoor kiest het niet op een traditioneel slagveld tegen ons op te nemen en door dit gegeven hebben we onze methodes in de strijd tegen de gevaren die ons en onze manier van leven bedreigen moeten wijzigen.

Ik stemde aanvankelijk in met deze methodes en koos ervoor vrijwillig dienst te nemen om mijn land te verdedigen. Pas toen ik in Irak was en op dagelijkse basis geheime militaire rapporten las begon ik de ethiek van wat we aan het doen waren in twijfel te trekken. Het was in die tijd dat ik besefte dat we in onze pogingen het gevaar dat uitgaat van onze vijand tegemoet te treden onze menselijkheid uit het oog zijn verloren. 

We kozen er bewust voor het menselijk leven in zowel Irak als Afghanistan te devalueren. Wanneer we ten strijde trokken tegen degenen die we beschouwden als onze vijanden doodden we soms onschuldige burgers. Wanneer we onschuldige burgers doodden, kozen we ervoor om, in plaats van de verantwoordelijkheid voor ons optreden te aanvaarden, ons te verschuilen achter de sluier van nationale veiligheid en geheime informatie om geen publieke verantwoording te hoeven afleggen.

In onze ijver de vijand te doden, debatteerden we thuis over de definitie van marteling. We hielden individuen jarenlang zonder proces vast in Guantanamo. We sloten om onverklaarbare redenen onze ogen voor marteling en executies door de Iraakse regering. En we slikten talloze andere daden uit naam van de oorlog tegen terreur.

Wanneer de machthebbers moreel twijfelachtige daden verdedigen komen ze vaak aanzetten met patriottisme. Wanneer deze roep om patriottisme een begrijpelijk meningsverschil overstemt, is het gewoonlijk de Amerikaanse soldaat die het bevel krijgt een of andere ondoordachte missie uit te voeren.

Ons land heeft vergelijkbare donkere momenten voor de democratische waarden gekend - de Trail of Tears, het Dred Scott-besluit, McCarthyisme en de Japans-Amerikaanse interneringskampen - om er maar enkele te noemen. Ik ben er zeker van dat veel van onze daden van na 11 september op een dag in hetzelfde licht bezien worden. Zoals wijlen Howard Zinn eens zei: 'Er is geen vlag groot genoeg om de schande van de dood van onschuldigen toe te dekken.'

Ik begrijp dat mijn daden in strijd zijn met de wet; ik betreur het als mijn daden iemand of de Verenigde Staten leed hebben toegebracht. Het was nooit mijn bedoeling iemand pijn te doen. Ik wilde alleen mensen helpen. Toen ik ervoor koos geheime informatie te onthullen, deed ik dat uit liefde voor mijn land en uit plichtsbesef jegens anderen.

Als u mijn verzoek om gratie afwijst, zal ik mijn tijd uitzitten in de wetenschap dat je soms een hoge prijs moet betalen om in een vrije samenleving te leven. Ik betaal die prijs graag als dat betekent dat we een land kunnen zijn dat waarlijk in vrijheid is geboren en gewijd is aan de stelling dat alle vrouwen en mannen gelijk zijn geschapen.

Voor alle duidelijkheid: ik vind mensen als Manning en Snowden buitengewoon moedige mensen die onze steun en sympathie verdienen. We begrijpen dat het systeem niets moet hebben van deze mensen en er belang bij heeft dat ze als staatsvijand en verrader worden gezien. We begrijpen zelfs dat Obama geen speelruimte heeft en in dit verband ook niet nodig acht. Maar laten we ons geen illusies maken: Orwell zag het goed, alleen is onze werkelijkheid van vandaag vele malen erger.