In Engeland is abortus toegestaan wanneer de aanstaande moeder teleurgesteld is over het geslacht van de foetus. De argumentatie is dat de aanstaande moeder mentaal kan lijden onder een niet gewenst geslacht. De abortuswet is Engeland staat abortus toe wanneer twee artsen verklaren dat een aanstaande moeder (mentaal) zal lijden aan het uitdragen en ter wereld brengen van de foetus.
Ann Furedi, hoofd van de belangrijkste abortuslobbygroep in het Verenigd Koninkrijk, stelt genderselectie op een lijn met een zwangerschap als gevolg van een verkrachting. Ook daarvan maakt de Britse abortuswet geen specifieke melding.
En, aldus Furedi, daarmee is abortus op basis van genderselectie even legaal als abortus na een verkrachting, mits de vrouw zich op het standpunt plaatst dat zij mentaal zal lijden onder een ander dan het door haar gewenste geslacht.
Ik ben een groot voorstander van vrouwenrechten en ondersteun het uitgangspunt dat een beslissing over abortus uiteindelijk aan de aanstaande moeder is. Maar deze interpretatie van de wet gaat mij te ver. Misschien ligt het aan mijn gebrekkig inlevingsvermogen maar ik kan mij geen situatie voorstellen waarin een moeder zou lijden onder het geslacht van haar kind. Ja, in sommige culturen worden jongetjes wel en meisjes niet geapprecieerd.
Deze ruime interpretatie van de reikwijdte van de abortuswetgeving betekent een diepe kniebuiging maken voor archaïsche patriarchale culturen waarin de vrouw sowieso geen rechten heeft en waar alle misstanden plaatsvinden onder het motto inch'allah.
Ik weiger te geloven dat een aanstaande moeder kan lijden onder het geslacht van de foetus die zij draagt. Eerder lijkt zij mij te lijden onder de tucht van haar echtgenoot en cultuur waar mannelijk nageslacht de voorkeur heeft boven meisjes. Het toestaan van abortus in zulke gevallen betekent het inzetten van een zeer zwaar middel om tegemoet te komen aan de wereldvreemde en perverse opvattingen van mannen die maar niet willen inzien dat de wereld er anno 2013 anders uitziet dan ten tijde van de prehistorie.
Natuurlijk mag de vrouw hiervan niet het eerste slachtoffer worden en op grond van die afweging begrijp ik het standpunt van Furedi.
Ik durf te wedden dat genderselectie vooral ten koste van meisjes gaat. Wie na drie dochters eindelijk wel eens een zoontje wil baren (of andersom), zal moeten accepteren dat de kans op zo'n geslacht statistisch kan worden ingeschat maar dat afdwingen (vooralsnog) niet mogelijk is. Een moeder die lijdt omdat zij een vierde dochter niet aankan maar geen problemen ondervindt van een zoon als vierde kind? Tja, alles is mogelijk maar daar heb ik wel erg veel moeite mee.
Bron: de Volkskrant 18 september 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten