Een deerniswekkende jammerklacht

Het is mij toch vreemd te moede wanneer een dertigjarige een ongekend cynische jammerklacht houdt en maar blijft herhalen over de staat van onze cultuur en samenleving. Die er zelfs een nieuw woord voor bedenkt dat hij ook nog eens overal ruimhartig uit mag venten. Niet dat ik hem de mond zou willen snoeren, verre van dat maar Thierry Baudet beschouw ik bepaald niet als iemand die serieus na kan denken en met meningen op de proppen komt die enig gewicht in enige schaal zouden kunnen leggen.

Wederom bijna twee pagina's in de NRC van 7 september over de door hem waargenomen oikofobie, de angst voor het eigene van hoogopgeleide Europeanen, met gestudeerde Nederlanders voorop. Behalve Baudet zelf dan, die ook gestudeerd is maar genoeg onderbuik heeft om de vox populi te verwoorden.
Hij begint zijn sneue verhaal met inbrekers, waar hij het over immigranten heeft. Hij steekt Wilders naar de kroon. Dan noemt hij de koningin der Nederlanden een gast om haar vervolgens doelbewust onjuist te citeren. Vervolgens krijgt de moderne architectuur de schuld van alles wat er fout is in ons land. Baudet ziet alleen nog maar lelijke gebouwen opgetrokken worden, "gebouwen zonder gevels en zonder menselijke maat, die het gevoel van vervreemding alleen maar versterken". En in één adem sleurt hij de moderne kunst mee. En natuurlijk moeten ook alle boven-nationale instituties het ontgelden. Niet alleen de EU maar zelfs het Internationaal Strafhof is een satansinstrument dat ons ons thuisgevoel ontneemt.

En hoe heeft dat allemaal kunnen gebeuren? Baudet weet het antwoord: "omdat onze politieke en culturele elites ons een thuisloze wereld hebben opgedrongen. En daar kan maar één verklaring voor zijn: omdat ze een afkeer hebben van het thuis". En hij leunt daarbij graag en gretig op die andere aartsconservatief, Roger Scruton. Moderne kunst, multiculturalisme en het Europese project komen allemaal voort uit deze angst voor het eigene. Pubers keren tenminste nog op het rechte pad terug als ze eenmaal volwassen worden, aldus Baudet. Maar de Europese elite blijft steken in die puberteit.

Ha, opeens zijn we aangeland in 1968. Daar is het definitief mis gegaan. Het is de hippiegeneratie, het zijn de bloemenkinderen, de babyboomers die verantwoordelijk zijn voor de misère van vandaag. En ronkend gaat Baudet verder, luister maar eens: "Kinderen hun thuis ontzeggen is kwaadaardig. Een hele samenleving politiek ontheemden en spiritueel onteigenen is een onvergeeflijke misdaad. De massale immigratie, de supranationale machtsgreep en het modernisme in de kunsten: ze moeten een halt worden toegeroepen. De elites die hun razende rebellie tegen de Oikos op ons bekoelen moeten worden bestreden".

Wilders wordt hier links en rechts ingehaald. En bedenk dat deze Baudet academisch is opgeleid. Het is mij een raadsel hoe zo iemand ooit aan een titel is kunnen geraken. En dat de NRC zoveel plaats vrijmaakt voor dit puberale gedachtegoed, 't is mij een doorn in het oog. Ik heb te doen met Baudet, niveau nul, ondermaats scribent van kwaadaardige stukjes, zoals dit paginagrote uitventen van persoonlijke frustraties, zonder enige adstructie en leunend op zijn voorbeeld en meester Scruton uit the Perfid Albion.

Chapeau Baudet, je slaagt er toch maar mooi in je een fiks podium voor je deerniswekkende jammerklacht te verwerven.