zaterdag 12 oktober 2013

Een parel voor onze samenleving


Dat werkelijk alles wordt gehypet, verklaar ik hier wel eens vaker. Maar de collectieve opwinding over een kickbokser blijft mij verbazen.. Dat een malloot als Leon de Winter deze wandelende tijdbom "een parel voor onze samenleving" durft te noemen is natuurlijk een gotspe van de eerste orde. Maar ook andere schrijvers hebben Badr Hari tot hun onderwerp gemaakt. Zoals bijvoorbeeld Abdelkader Benali, overigens bepaald niet zo mallotig als de Winter.

Hele teeveeprogramma's worden volgepraat en het speculeren is niet van de lucht. Het is net als bij Holleeder, je telt pas mee - zo lijkt het - als je ooit uit eerste hand een ervaring met zo'n beroemdheid kunt tonen, liefst gedocumenteerd met een foto. Je schijnt tegenwoordig zelfs een heuse Badr Hari Tour te kunnen lopen in Amsterdam, waar je te zien krijgt op welke plaats welke neus werd gebroken en waar een vrouw door het idool werd aangereden , die nooit meer volledig zal herstellen enzovoorts. Zieker kan het  niet.

Het is evident dat macht corrumpeert en aantrekkelijk is en evenzo is te begrijpen dat misdaad sexy kan zijn maar deze aantrekkingskracht is wel een graadmeter voor de morele gezondheid van een samenleving. In de onmiddellijke omgeving van een machthebber willen verkeren ontstaat doorgaans uit de hoop er zelf beter van te worden, een graantje mee te kunnen pikken.

Bij criminelen heb je in feite met het spiegelbeeld te maken. Kenmerk van de crimineel is nu juist dat die zich niets aantrekt van de formele of officiële machthebbers. De crimineel onttrekt zich aan het gezag en dat is kennelijk voor veel mensen een heel aantrekkelijke eigenschap. Stiekeme bewondering is zijn deel.
Een deel van de legitimering van crimineel gedrag is nu just weer terug te vinden in onze afkeer van machtsmisbruik door de top van de piramide. Door steevast te spreken van zakkenvullers en graaiers rechtvaardigen we soortgelijk of gezagsontrouw gedrag aan de basis van diezelfde piramide. De motor is in beide gevallen dezelfde: zelf- en hebzucht.

Tot we zelf slachtoffer van zo'n crimineel worden, dan ervaren we plotseling wat er kan gebeuren als mensen zich niets aantrekken van gedragsregels, geen notie meer hebben van rechten en plichten, uitsluitend nog in het eigen gewin geïnteresseerd zijn. Dan is de wereld te klein en vertonen we plots reactionair gedrag, willen we strenger straffen en bepleiten we in sommige gevallen zelfs de doodstraf.

Ik heb niets met Badr Hari, hij kan me gestolen worden. Wel keek ik geregeld naar K1 - uit een fascinatie voor mensen die het lef hebben een ring in te stappen voor een gevecht van man tegen man - en zag regelmatig hoe diezelfde Badr Hari zich in die ring misdroeg en zich niets aan wenste te trekken van  die paar basale afspraken die zelfs in deze harde sport zijn gemaakt.

Of hij schuldig is moet de rechter bepalen maar er is inmiddels al zoveel publicitaire ophef over de man ontstaan dat je je afvraagt of wel voldaan kan worden aan de eis van  objectiviteit. En dan hebben we het nog niet eens over het lekken van een compleet strafdossier en ongeloofwaardige blunders door de recherche.

We zijn collectief gek geworden. Een parel voor onze samenleving?


Geen opmerkingen: