Ik herinner mij nog levendig de moord op Kennedy in 1963, maar minstens even levendig is nog de herinnering aan de moord op Lee Harvey Oswald, enkele dagen later. Louche ogende FBI-agenten leiden de verdachte van de moord op de Amerikaanse president door een menigte van (pers)mensen en in die drukte doemt opeens Jack Ruby op, die Oswald doodschiet. Die tweede moord maakte op mij een diepere indruk dan de eerste, simpelweg omdat ik niet begreep hoe deze Oswald - nog steeds niet meer dan een verdachte en laten we helder zijn: de moord op Kennedy is nooit volledig opgelost - zomaar blootgesteld kon worden aan gevaar dat te verwachten was.
Nu schiet Nederland weer in een kramp omdat Volkert van der G. dezelfde behandeling dreigt te krijgen als iedere andere gedetineerde. Je weet van tevoren wie er dan weer ruim de gelegenheid krijgen hun visie op een en ander te geven: Marten, de broer van Pim Fortuyn, Joost Eerdmans, oud LPF-er en tegenwoordig, ofschoon redelijk welbespraakt, vooral een schreeuwerige presentator op de radio en Oscar Hammerstein, strafpleiter en destijds 'n vriend van.
Waarom de media toch iedere keer die Marten Fortuyn van stal halen, is mij een raadsel. De man heeft weinig anders dan voorspelbare emoties in te brengen. Heel begrijpelijk allemaal, maar je hebt er niets aan. En Joost Eerdmans doet ook al jaren zijn stinkende best om Volkert v.d. G. niet alleen proefverlof te onthouden maar ook het volledig uitzitten van de door de rechter opgelegde 18 jaar te forceren.
Marten maakt het gebaar van een hand die voor de keel wordt gehaald en Joost verklaart dat Volkert vooral over zijn schouder zal moeten kijken. Marten en Joost hebben het ook voortdurend over maatschappelijke onrust, zelfs het woord 'opstand' nemen ze in de mond. Geen weerwoord van het journaille!
Oscar Hammerstein verklaart dat Volkert v.d. G. zonder enige twijfel tot levenslang veroordeeld had moeten worden. Een wat merkwaardige uitspraak voor een strafpleiter die ongetwijfeld wel vaker moordenaars heeft verdedigd. Het vermoorden van zijn vriend is kennelijk van een zwaarder kaliber. Dat is dan alleen te verklaren uit het feit dat het hier om een politicus ging.
De moord op Fortuyn was natuurlijk schokkend en een ernstige misdaad. Maar wij leven hier in een rechtsstaat met een scheiding der machten. De rechter heeft een uitspraak gedaan en een rechtscollege heeft nu bepaald dat ook Volkert v.d. G. in aanmerking dient te komen voor proefverlof, vooruitlopend op de invrijheidstelling in 2014.
Ik heb geen greintje sympathie voor deze Volkert v.d. G. maar wel voor onze rechtsstaat. De wetten die gehanteerd worden om hem zijn rechten te verlenen, zijn dezelfde wetten die mij beschermen tegen willekeur en onrecht. Ik heb, anders dan Marten ("de rechters staan met hun rug naar de samenleving"), Joost ("deze man moet alsnog levenslang krijgen) of Oscar ("deze man had tot levenslang veroordeeld moeten worden") niet de behoefte om op de stoel van de rechter te gaan zitten.
Geen enkel systeem is perfect, ook het onze niet. Maar de beste waarborg voor een menselijke en beschaafde samenleving is de scheiding der machten. Ook Rutte dient daar van af te blijven, juist hij. Zijn uitlatingen ten tijde van de verkiezingscampagne waren uiterst misplaatst en bevreemdend. Het gekrakeel dat zich nu ontwikkelt is niets anders dan een kroniek van een aangekondigde moord. De moord op V.v.d.G. Ik beschuldig al diegenen die nu zo'n grote mond hebben over deze kwestie van het uitlokken van een misdaad. En het is beschamend om te zien dat journalisten geen enkel weerwoord bieden aan dit voortdurend refereren aan maatschappelijke onrust. Een beschaafde samenleving biedt ruimte aan kwaadheid en woede maar probeert ook en vooral te de-escaleren, de roep om wraak te dempen, gemoederen te kalmeren. Niets daarvan is terug te vinden in het geschreeuw dat sinds gisteren over ons heen komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten