Het is opvallend hoe eensgezind het journaille is in het misprijzen van de regeringscoalitie. Mij lijkt het constructiever en vooral productiever wanneer we met elkaar eens serieus gaan nadenken over het probleem dat "senaat" heet. Opheffen van de senaat is vrijwel onmogelijk omdat de senaat dan zelf moet instemmen met haar opheffing. Dat is toch een geestelijke salto mortale waartoe maar weinigen in staat zijn. Maar niemand kan het gijzelen van de Tweede door de Eerste Kamer als een wenselijke constructie beschouwen.
Terug naar de coalitie en de begroting 2014. Eindelijk is er dan een akkoord, het heeft even geduurd en ook dat werd steeds narriger door de media waargenomen en verslagen. Maar zo vreemd is het natuurlijk niet dat je daar tijd voor in moet ruimen. Ik vind het buitengewoon verheugend dat dit begrotingsakkoord er is gekomen. En ik mag hopen dat Buma zich realiseert dat het CDA ook daar had moeten staan, voor dat zwarte gordijn. Quod non, afijn, hij zoekt het maar uit.
Ik ben geen grote politieke vriend van Slob of van der Staay maar ze verdienen net als Pechtold alle lof voor hun aandeel in deze onderhandelingen. Natuurlijk treden zij niet toe tot het kabinet, zoals nu links en rechts gesuggereerd wordt. Ze hebben nu serieuze politieke winst behaald zonder ooit afgerekend te kunnen worden op het falen van het kabinet. Toetreden tot de regering zou een enorm politiek afbreukrisico met zich meebrengen.
De FNV zal ongetwijfeld afhaken en misschien wel acties aankondigen. Dat zij dan maar zo. Maar de vakbeweging zit niet in het kabinet. De bezuinigingsoperatie is onvermijdelijk en het terugdringen van het begrotingstekort hebben we allemaal zelf gewild. Tegenstanders verliezen dat gevecht niet nu, dat gevecht verloren ze al toen ze zo hard schreeuwden dat we die Grieken eens een lesje moesten leren.
Terug naar de Senaat, ik blijf het tot in den treure herhalen: daar moeten we echt van af. Een interessant artikel in de Volkskrant van vandaag over vier mogelijke oplossingen van dit probleem. In het rijjte opheffen, op een andere wijze kiezen, de verhouding tussen senaat en parlement wijzigen en het wijzigen van de taken van de senaat ontbreekt nog een vijfde mogelijkheden: kies de Eerste Kamer op dezelfde dag als de Tweede Kamer.
Het wijzigen van de taken van de senaat zou een uitstekende tussenoplossing kunnen zijn: de Senaat mag wetten niet verwerpen maar hoogstens terugsturen met suggesties ter verbetering en je zou inderdaad kunnen overwegen deze toets te laten plaatsvinden voordat de regering wetsontwerpen naar het parlement sturen. En natuurlijk heeft de senaat niets te vertellen over begrotingen en zou ze zich alleen mogen uitspreken over nieuwe wetsontwerpen. Kortom, het kan wel maar het vereist politieke wil en vooral gezond verstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten