woensdag 11 december 2013

Maatschappelijke onrust


De Raad voor de Strafrechtstoepassing heeft het besluit van staatssecretaris Teeven dat Volkert van der G. niet met proefverlof mag, vernietigd. Prompt verschijnt dan weer het argument van maatschappelijke onrust ten tonele. Geheel voorspelbaar mocht de voormalig chauffeur van Pim Fortuijn bij Pauw en Witteman weer op komen draven om zijn gal te spuwen over de rechters die tot dit besluit kwamen. Dan zijn er nog een paar twitteraars die er geen moeite mee hebben om de veroordeelde met de dood te bedreigen. En dat geeft Teeven dan weer de gelegenheid om het besluit van het rechtscollege op gronden van veiligheid alsnog niet ten uitvoer te brengen. Maar hoe het ook zij, van der G. komt vrij. Het kan een dag vroeger of een dag later zijn maar de uitkomst staat vast.

Weinig origineel van P&W om weer dezelfde gast van stal te halen van wie we al jaren lang weten wat zijn standpunt is. Hij heeft er nooit een nieuw inzicht of nieuwsfeit aan toegevoegd. Alles draait om een schimmig telefoongesprek waarin van der G. zich op zijn zachtst gezegd uiterst ongelukkig en dom uitliet op de vraag of hij het nog eens zou doen. En sindsdien kraait de chauffeur over recidivegevaar.
Daarmee hebben zij de maatschappelijke onrust zo'n beetje in kaart gebracht. Hoe harder je schreeuwt, hoe meer onrust er als vanzelf ontstaat. En er is altijd wel een idioot te vinden die daarin de rechtvaardiging voor een dramatische daad ontwaart. Wat mij betreft hadden P&W dit onderwerp gewoon gelaten voor wat het was.

En wie schreeuwde weer om het hardst dat de uitspraak van de rechter gewoon genegeerd moest worden? Juist ja, Geert Wilders. Daarmee nog maar eens onderstrepend hoe gevaarlijk hij is. Dit soort mensen heeft geen boodschap aan de democratie en moet helemaal niets hebben van de scheiding der machten. Ze hebben niet voldoende intelligentie om te beseffen dat die scheiding der machten het basisprincipe van de democratie is. In dit opzicht is Wilders een kloon van Berlusconi: zij minachten de rechterlijke macht en daarmee de democratie en daarmee hun eigen kiezers. Als je alle retoriek en andere franjes verwijdert blijft er weinig meer over dan enkel machtshonger.

Geen opmerkingen: