De Nederlandse premier en minister van Buitenlandse Zaken brengen een bezoek aan Israel. De premier wil een scanner overhandigen aan de Palestijnen. Zo'n scanner is noodzakelijk om importgoederen te kunnen controleren. De Israëliërs weigeren iedere medewerking.
De minister van buza wil een bezoek brengen aan de Palestijnse markt in Hebron. De Israëli's staan dat alleen toe wanneer Israëlische militairen de minister begeleiden. De minister zegt het bezoek af.
Dit zijn pure pesterijen en provocaties van de Israëli's die onder Netanyahu werkelijk alles doen om de Palestijnen dwars te zitten. En ook onbeschoft genoeg zijn om de Nederlandse regering te bruuskeren wanneer dat regeringsbeleid hen niet aanstaat.
Ik begrijp de urgentie van economische belangen en de noodzaak van diplomatie. De Israëliërs daarentegen interesseren zich niet voor diplomatie en hanteren de botte bijl. Je rechtvaardigheidsgevoel zegt je dat het tijd wordt dat we Israël serieus gaan boycotten.
Ik zou wel eens aanwezig willen zijn bij die ontmoetingen wanneer de premier en de minister hun 'ongenoegen' kenbaar maken aan Netanyahu. Hoe gaat zoiets? Blijft er nog iets overeind van ergernis en afkeur? Of zijn die in diplomatie weggemasseerd? Zo lang als ik leef heeft Israël nog geen moment water bij de wijn gedaan. Er leeft geen Palestijn meer die ooit vrede heeft gekend.
foto: EPA
Geen opmerkingen:
Een reactie posten