Mensen komen in zijn tafereeltje niet of nauwelijks voor maar het is zonneklaar dat ze overal hun sporen hebben achtergelaten. En die sporen verhalen nogal eens van een grauwe omgeving en het lijkt erop alsof Kunert wat meewarig naar zijn medemensen kijkt en zich afvraagt waarom ze toch in vredesnaam al hun dromen koesteren.
Elke foto brengt een dubbel gevoel teweeg. In de eerste plaats is er de onuitputtelijke humor van Kunert, met bewondering kijk je naar zijn al even onuitputtelijke fantasie en creativiteit. Maar tegelijkertijd is er vaak sprake van een wrange smaak. Al dat menselijke geploeter is hopeloos en brengt je niets.
Kunert houdt je een spiegel voor. Kijk nou eens goed naar de wereld die we met elkaar gecreëerd hebben en zeg nou zelf: hebben we niet heel veel bagger geproduceerd? En maken we onszelf niet bi voortduring van alles wijs? Zijn onze dromen meer dan drijfzand?
Prachtig, deze foto's van Kunert. Het is een omslachtig procedé maar zijn aanpak stelt hem in staat ons iedere scene die hij vertellen wil voor te toveren. Hij had zo'n scene kunnen tekenen of schilderen maar zijn voorliefde geldt de fotografie.
Bezoek zijn website eens, je zult merken dat je er lang verblijft!
http://www.frank-kunert.de/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten