Maarten Zeegers woonde in Damascus en schreef onder meer het boek Wij zijn Arabieren. Hij stoort zich aan het intrekken van visa voor salafistische predikers voor het Rohamaa benefiet in Rijswijk. Hij beschouwt Rohamaa als een sympathieke vereniging die liefdadigheidswerk doet vanuit een salafistische levenshouding. Hij vindt het onzin om buitenlandse predikers te weigeren omdat er binnenlands genoeg predikers te vinden zijn die hetzelfde verhaal kunnen vertellen. Met andere woorden waarom je verzetten tegen buitenlandse haat als de binnenlandse haat net zo groot is?
Zeegers stelt onomwonden: Door het onzinnige gedrag van de Nederlandse autoriteiten vinden de Haagse salafisten nu dat hen onrecht is aangedaan, wordt de indruk versterkt dat er een oorlog tegen de islam woedt, is de overheid bezig de islam in een kwaad daglicht te stellen en wordt de Nederlandse (autochtone) burger alleen maar nodeloos banger voor de islam.
Paul Scheffer meldt in een hoorzitting over radicalisme in de Tweede Kamer op 25 februari 2015, op basis van onderzoek van professor Ruud Koopmans: "Een behoorlijk grote minderheid (van de moslims in Nederland) vindt dat religieuze wetten primaat hebben boven de rechtscultuur van het land. Daarbij gaan democratie en geloof moeilijk samen".
Naar mijn mening hebben salafisten niets te zoeken in een Westerse democratie en ik vind dan ook dat het erkennen van het onbetwistbare primaat van de democratische rechtsorde onderdeel van een inburgeringsprogramma behoort te zijn. Wie zich daar schriftelijk niet aan wenst te verbinden moet paspoort en verblijfsvergunning onthouden worden.
Maarten Zeegers weet ongetwijfeld meer af van Arabieren dan ik maar ik ben en blijf van mening dat het waanzin is te veronderstellen dat wij de democratische rechtsorde zouden moeten opofferen op het altaar van de vrije meningsuiting. Iedereen mag geloven wat hij of zij wil maar de vrijheid van godsdienst is ondergeschikt aan onze democratische rechtsorde en ondergeschikt aan de vrijheid van meningsuiting. Wie daar niet mee uit de voeten kan, heeft hier niets te zoeken.
Ook ben ik van mening dat de stichting Rohamaa net als alle andere soortgelijke verenigingen iedere vorm van staatsondersteuning geweigerd moet worden. Die staatsondersteuning wordt immers door de belastingbetaler opgebracht en geen enkele overheid kan van mij verlangen dat ik hen die mij naar het leven staan financieel onderhoud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten