Obama spreekt de Verenigde Naties toe

Op 20 september 2016 sprak President Obama de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties toe, voor het laatst. Hij liet de wereld zien waar we staan in termen van welvaart en welvaartverdeling, gezondheid, economie, veiligheid en klimaat, hoe verschillend er gedacht wordt over de wijze waarop de moderne internationale gemeenschap met problemen om moet gaan en vooral hoezeer hij een vurig pleitbezorger is van de grote internationale instituties om vrijheid, welvaart en veiligheid te beschermen en te verbeteren. Obama deinst er niet voor terug de hand in eigen boezem te steken en hij is zich ervan bewust dat men ook met een andere blik naar de wereld en haar problemen kan kijken. Maar hij legt vervolgens uit waarom hij gelooft in een open en democratische wereld en waar verbeteringen noodzakelijk zijn, ook in eigen huis.

Obama beschikt over uitzonderlijke retorische gaven. Hij spreekt klare taal, heeft een perfecte timing en draagt zijn boodschap niet alleen met woorden maar evenzeer met zijn lichaamstaal uit. Hij sprak drie kwartier en ik zou u willen vragen die tijd vrij te maken om naar deze video te kijken: Obama speech UN en als u tegelijkertijd zijn tekst mee wilt lezen dan klikt u op deze link: Address by President Obama to the UN  En om het u nog gemakkelijker te maken geef ik u hierbij een korte samenvatting van zijn gedenkwaardige woorden.

"Dit is de paradox die onze wereld heden ten dage definieert. Een kwart eeuw na de Koude Oorlog is de wereld naar vele maatstaven minder gewelddadig en welvarender dan ooit tevoren en toch zijn onze samenlevingen vol van onzekerheden, ongemak en tweespalt. Ondanks enorme vooruitgang is regeren aanzienlijk bemoeilijkt en komen spanningen tussen naties veel sneller aan de oppervlakte omdat mensen het geloof in instituties verliezen.
We staan nu allemaal voor een keuze. We kunnen besluiten voort te gaan met een beter model van samenwerking en integratie. Of we trekken ons terug in een scherp verdeelde wereld, en uiteindelijk in conflicten langs eeuwenoude lijnen van natie, stam, ras en religie.
Het belangrijkste gegeven is dit: de integratie van onze wereldeconomie heeft het leven van miljarden mannen, vrouwen en kinderen verbeterd. In de laatste vijfentwintig jaar is het aantal mensen dat in diepe armoe leefde van bijna veertig procent gedaald naar minder dan tien procent. Dat is zonder precedent. En het is geen abstractie. Het betekent dat kinderen genoeg te eten hebben; moeder sterven niet in het kraambed.
Tot in de verste uithoeken van de wereld verlangen burgers respect voor de waardigheid van alle mensen ongeacht hun sekse, ras, geloof, handicap of seksuele oriëntatie en zij die andermans waardigheid niet wensen te erkennen worden geconfronteerd met publieke afwijzing.
Maar wanneer we voort willen gaan op de ingeslagen weg moeten we erkennen dat een koerscorrectie op het pad van globale integratie onvermijdelijk is. Zoals maar al te vaak het geval is hebben de voorstanders van globalisering de ongelijkheid binnen en tussen naties veronachtzaamd; het voortdurende appel van etnische en sektarische identiteiten genegeerd; de internationale instituties onvoldoende bemand en ontoereikend gefinancierd om de internationale uitdagingen aan te kunnen gaan. In grote lijnen zijn er vier gebieden waar we naar mijn vaste overtuiging onszelf dienen te verbeteren.
In de eerste plaats moeten we globale economie beter laten functioneren voor alle mensen en niet alleen maar voor hen aan de top. Maar al te vaak hebben zij die het meeste profiteren van de globalisering hun politieke macht gebruikt om de positie van gewone arbeiders te ondermijnen. Ik geloof dat er een andere weg is, een weg die groei en innovatie aanjaagt en die een duidelijke route biedt voor individuele kansen en nationaal succes. Daarvoor hoeven we ons niet te onderwerpen aan een zielloos kapitalisme dat alleen voor die enkelingen aan de top aantrekkelijk is. Een weg die ons doet realiseren dat economieën succesvoller zijn wanneer de kloof tussen rijk en arm gedicht wordt en waar groei een brede basis heeft.
In de tweede plaats geloof ik dat we niet alleen de kloof tussen arm en rijk op nationaal niveau dienen te dichten maar zeker ook op globaal niveau. En dat is geen liefdadigheid. Voor een fractie van wat we uitgaven aan de oorlog in Irak hadden we instituties kunnen steunen die het instorten van fragiele staten hadden kunnen voorkomen en hadden we opkomende economieën kunnen steunen zodat er nieuwe markten voor onze producten zouden ontstaan. Niet alleen het juiste maar ook het verstandigste om te doen. En alleen al om deze redenen zullen we vort moeten gaan om de klimaatveranderingen het hoofd te bieden. Als we nu niet handelend optreden, zullen we de rekening gepresenteerd krijgen in de vorm van massamigraties, ondergelopen steden, ingestorte naties, stagnerende voedselvoorziening en conflicten geboren uit wanhoop.
Ten derde moeten we elke vorm van fundamentalisme of racisme of een geloof in etnische superioriteit afwijzen. Dit soort sentimenten maakt onze traditionele identiteiten onverenigbaar met de moderniteit. In plaats daarvan moeten we de tolerantie omarmen die voortvloeit uit het respect voor alle wereldburgers.
En op de vierde plaats moeten we onze betrokkenheid verstevigen bij internationale samenwerking die geworteld is in de rechten en verplichtingen van naties. En ook al ligt dat politiek vaak moeilijk, we moeten doorzetten. In de ogen van onschuldige mannen, vrouwen en kinderen die, niet door eigen schuld, moeten wegvluchten van alles dat zij kennen, alles dat zij liefhebben, in de ogen van al die mensen moeten wij de empathie hebben onszelf te zien. We moeten ons voor proberen te stellen wat het zou betekenen voor onze eigen gezinnen, voor onze eigen kinderen wanneer het onuitsprekelijke ons zou overkomen. En we moeten begrijpen dat de wereld alleen maar veiliger zal worden als wij bereid zijn mensen in nood te helpen, naties die de zwaarste last dragen bij het huisvesten van vluchtelingen te helpen.
Telkens weer hebben mensen geloofd dat ze eindelijk een tijdperk van verlichting hadden bereikt om er al snel achter te komen dat de kringloop van conflict en lijden niet doorbroken werd. Misschien is dat ons lot. We moeten ons blijven herinneren dat keuzes van individuele mensen tot meerdere wereldoorlogen hebben geleid. Maar we moeten ons ook blijven herinneren dat de keuzes van individuele mensen hebben geleid tot de Verenigde Naties om juist zulke oorlogen te vermijden.
This is what I believe: that all of us can be co-workers with God. And our leadership, and our governments, and thus United Nations should reflect this irreducible truth".

Laten we hopen dat de Amerikanen hun erfgoed niet verkwanselen door een idioot op de troon te zetten. Ik heb het al vaker gezegd, de wereld zal zich deze Obama nog lang herinneren. Wat mij betreft met afstand de beste naoorlogse president van de Verenigde Staten.