In een buitengewoon interessant artikel beschrijft Israël-correspondent Derk Walters in de NRC van 5 september hoe in Israël een nieuwe elite is ontstaan. Het seculiere socialisme heeft plaats gemaakt voor rechtse en religieuze krachten.
Ook het leger dat van oudsher een seculier bolwerk was ontkomt niet aan deze nieuwe trend. In 1990 was nog maar 2,5 procent van de officieren orthodox-joods, nu wordt hun aandeel; geschat op 30 tot 40 procent.
De oude elite was links en seculier en woonde in Tel Aviv. Maar nu zijn de machthebbers rechts(er) en religieuzer en de kans is groot dat ze in een illegale nederzetting op de Westelijke Jordaanoever wonen. En religieus-rechtse Israëliërs krijgen meer kinderen dan hun seculiere landgenoten.
Behalve demografische factoren spelen ook andere oorzaken een rol. De bekende Israëlische historicus Benny Morris wijst op de afkeer van Arabieren onder de Israëliërs. Zij zijn van mening dat er met de Arabieren niet te praten valt. In 2000 en 2008 heeft Israël de Arabieren een genereus aanbod voor vrede gedaan maar beide keren werd het aanbod afgewezen, aldus Morris. Die overigens erkent dat vooral de demografische ontwikkelingen bepalend zijn voor de transitie naar een andere elite.
De ontwikkelingen in het leger gaan sneller dan die in de Israëlische samenleving. De macht van nationaal-religieuze rabbijnen zal toenemen, zeker ook in het leger. Morris: "hoe zal het leger reageren als er een joodse nederzetting moet worden ontruimd door soldaten die niet alleen zelf kolonisten zijn, maar die bovendien geloven dat het bewuste land door god aan de joden is beloofd".
Sommige commentatoren, zoals bijvoorbeeld hoogleraar sociologie Yagil Levi, spreken al van een theocratisering van het leger en dat betekent dat de oorlog tegen de niet-joden pas kan worden gewonnen als de niet-joden verdwijnen.
De nieuwe legerrabbijn Eyal Karim heeft eens opgemerkt dat soldaten niet-joodse vrouwen mogen verkrachten. Later zou hij deze uitspraak hebben betreurd. En commandant Ofer Winter hield zijn soldaten in 2014 voor dat ze ten strijde moesten trekken tegen de godslasteraars van Hamas. De joodse jihad!
Tot slot een citaat van Benny Morris: "Het land zal religieuzer worden. Gevaarlijker dan dat is de invloed van de ministers Regev (cultuur) en Bennett (onderwijs). Zij propageren aanpassingen van het curriculum in het onderwijs en de kunstsector waarin een enorme nadruk wordt gelegd op het joods-Israëlisch narratief. Dat zal het collectieve geheugen van de komende generaties bepalen".
Een somber stemmende analyse. Vrede in het Midden Oosten lijkt verder weg dan ooit. De tegenstellingen lijken alleen maar dieper en groter te worden. Ook op de lange termijn ontstaat er dus geen enkel perspectief voor de Palestijnen. De geopolitieke verhoudingen zullen nog heel erg lang door deze tragedie worden vorm gegeven.
13 opmerkingen:
Interessant artikel in de NRC, maar u begint al met de verkeerde foto. De haredi Joden doen geen dienst in het Israëlische leger, sterker nog ze werken niet eens, maar studeren, en krijgen daarvoor een uitkering van de staat Israel.
U citeert daarna toch wel selectief uit het NRC artikel waarin de bezorgdheid van hoogleraar sociologie Yagil Levy, die bang is voor theocratisering van het leger wel wordt geciteerd, en laat toch in dit verband de relevante tegenovergestelde mening van hoogleraar filosofie Avi Sagi uit uw verhaal weg. Waarom eigenlijk!!
Ook het citaat over het genereus aanbod dat Israel in 2000 en 2008 voor vrede heeft gedaan, lijkt bewust door het NRC uit zijn verband te zijn gehaald, want Benny Morris spreekt hier over het aanbod aan de Palestijnen in 2000 en 2008 voor een tweestaten-oplossing, die door de Palestijnen werd afgewezen. De NRC spreekt over Arabieren, en dat lijkt een kleine nuance, maar dat is het natuurlijk niet.
Die foto staat wat mij betreft voor de geconstateerde theocratisering. Ik moet er niet aan denken dat orthodoxe christenen hier ten lande een uitkering van de staat zouden ontvangen om hun geloof te belijden.
Ik heb inderdaad niet alles uit het artikel van Derk Walters overgenomen maar keurig naar het artikel verwezen zodat iedereen het zelf kan lezen.
Of de vredesvoorstellen van 2000 en 2008 werkelijk zo genereus waren als u veronderstelt wordt niet door iedereen onderschreven. Maar laten we voor het gemak van de discussie aannemen dat de Palestijnen hier en daar kansen op vrede hebben laten liggen, is dat in enigerlei mate een rechtvaardiging voor het Israëlische nederzettingenbeleid?
Mij viel dit artikel op vanwege vooral de laatste overpeinzing van Benny Morris, op grond waarvan je moet vrezen dat de Palestijnen zich voor de komende generaties geen illusies hoeven te maken.
De foto staat volgens u voor de geconstateerde theocratisering, en getuigd in elk geval, dat u weinig of niets uit eigen onderzoek of interesse voor het Midden-Oosten lijkt te weten. Het citaat waarin het woord "genereus" voorkomt is door uzelf als zodanig weer uit de NRC geciteerd, en verder niet becommentarieerd, of tegengesproken.
Wat het nederzettingsbeleid betreft, dat is voor de Palestijnen een mantra om zichzelf als slachtoffer te presenteren. Het wordt internationaal afgekeurd, maar er ontbreekt een internationaal rechtelijke uitspraak die dit veroordeelt. De VN resoluties van de Veiligheidsraad zijn als enige te beschouwen als internationaal recht en zijn bindend voor alle lidstaten, maar de resoluties van de VN Algemene Vergadering zijn niet meer dan aanbevelingen, maar zijn nooit bindend.
De reden dat tot op heden geen enkele internationale rechtbank daarover een uitspraak heeft gedaan, ligt aan het feit dat het Palestina Mandaat omstreeks 1920 opgelegd door de Volkenbond tot op de dag van vandaag Joden het recht geeft om zich in het voormalige mandaatgebied Palestina te vestigen.
Een eis van Israel waar niet aan zal worden getornd, is dat het Palestina een gedemilitariseerde staat zal zijn, en dat Israel het recht krijgt om de grenzen daarvan te controleren. De oorzaak van deze status qua is te wijten aan de slechte politieke Palestijnse leiders, die elkaar ook nog eens in een worggreep houden.
Tja, u verdraagt geen kritiek op Israël, dat is wel duidelijk. Het nederzettingenbeleid wordt wereldwijd en zelfs in Israël zelf veroordeeld. Israël heeft nog nooit ook maar één VN-resolutie uitgevoerd en is daarin altijd gesteund door de VS en Europa. Dat stelt het land echter niet in het gelijk.
Uw opmerkingen over het nederzettingenbeleid zijn eigenlijk schandalig en daar blijkt slechts uit dat u niet bereid bent met een enigszins objectieve blik naar deze misdaden te kijken. U ondersteunt daarmee overigens ook de joodse claim dat god hen dit land zou hebben beloofd.
Een gesprek tussen gelovigen en ongelovigen levert doorgaans weinig op. Zo ook in dit geval: voor mij is een op geloof gebaseerde claim die ooit eens in apocriefe boeken is neergepend het meest bespottelijke en onzinnige wat er bestaat.
Zodra je niet of niet meer gelooft vervalt meteen de ratio onder dat gedroomde Palestina!
De foto zo verklaart de heer Nuy staat voor de theoctratisering, in dit geval heel duidelijk een eufemisme voor stereotypering, die we ook zien in afbeeldingen over de volgelingen van de Islam.
Helaas weer de verwachte reactie van de heer Nuy, nu de feiten niet stroken met zijn eigen vooroordeel, het mantra van de Joodse claim op het beloofde land, en de hele wereld vind dat Israël iets zou moeten doen of laten. Een en ander zou nog serieus gevonden kunnen worden, als de heer Nuy enige kennis van het verleden en heden zou hebben, maar dat is niet zo. Selectief selecteren kopiëren en plakken, verder gaat zij historische kennis niet.
Het gaat hier om een buitengewoon gecompliceerd en precair onderwerp. In ieder geval is het goed om onderscheid te maken tussen antizionisme en antisemitisme. By the way, Kuzu toont zich weer een 'politiek dier' door vandaag de hand van Israëlische premier Benjamin Netanyahu te weigeren. Zie het volgende Telegraaf artikel: Kuzu geeft premier Israël geen hand.
@anoniem: laten we hier maar stoppen, ik ben uw aantijgingen wel een beetje zat. U herhaalt uzelf (over mantra's gesproken) en doet geen enkele serieus onderbouwde bewering.
@John Wervenbos: inderdaad, zeer complexe materie en je oproep om een onderscheid te maken tussen antizionisme en antisemitisme ondersteun ik uiteraard van harte.
Het zionisme is eenvoudig vertaalt het streven naar een eigen staat, en dat streven is gerealiseerd. Natuurlijk zijn er zionisten die een groot Israel nastreven, maar dat is in de Israëlische samenleving een minderheid. Het met name door links uitgedragen antizionisme is niet gerelateerd aan de inhoud en begrip van het zionisme, maar dient slechts als camouflage voor het structureel aanwezige antisemitisme in het Socialisme.
Waar Luther als inspiratie voor het antisemitisme in het Nationaal Socialisme kan worden beschouwd, geld dit voor die ander loot aan de Socialistische stam; het uit het Marxisme voortgekomen Communisme, die in de geest van Karl Marx het Jodendom gelijk stelde aan het Kapitalisme.
Wat het weigeren door tweede kamer lid Kuzu aan Netanyahu betreft, daar moeten we blij om zijn. Niet omdat deze mijnheer de hand weigert te schudden, maar omdat dit aantoont dat slechts weinig moslims de weelde van het democratische spel aankunnen.
Nu vlak voor de verkiezingen zullen alle politieke partijen, die moslims op de lijst hebben staan, zich gaan afvragen, hoe loyaal is deze moslim aan ons partij en programma, en hoe loyaal aan de democratie.
Het marxisme en het communisme liggen al lang achter ons maar dat is kennelijk nog niet tot u doorgedrongen. Met uw laaghartige opmerkingen over het antisemitisme in het socialisme voegt u zich bij Martin Bosma van de PVV die graag spreekt van het (nationaal) socialisme. U verkeert in prima gezelschap, wel volk dat ik bij voorkeur mijd.
Uw gebrek aan historische en hedendaagse kennis ten aanzien van het Marxisme en Communisme zou ik pijnlijk willen noemen.
In 2008 publiceerde voormalig Maoïst Götz Aly zijn boek, "Unser Kampf" waarin hij de radicale 68'ers omschreef als een generatie die in groepsdynamisch opzicht verdacht veel op 1938 leek. De partij van Adolf Hitler en de Berlijnse Kommune 1, de uitvalsbasis van ‘buitenparlementaire activisten’, hadden hun verachting voor het individu, hun verheerlijking van de jeugd, hun demonisering van andersdenkenden en het onwankelbare geloof in het eigen gelijk met elkaar gemeen.
En dat niet alleen: het antisemitisme was volgens Aly een wezenlijk bestanddeel van het gedachtegoed van de radicale ‘68’ers’, die met name in Duitsland talrijk waren. Hun gezindheid werd weliswaar tot uitdrukking gebracht in anti-zionistische en (met name) anti-Amerikaanse parolen, maar achter deze linkse cosmetica gingen klassieke anti-joodse vooroordelen schuil.
Natuurlijk is het waard wat men er zelf van vind, maar recent onderzoek in Duitsland heeft bevestigd wat allang bekend is, het structurele aanwezige antisemitisme in de linkse beweging. Eindritel der Linksextremen sind Judenfeindlich.
Meneer Anoniem, u bent een kletsmajoor. Maoisten en trotskisten, nationaalsocialisten en communisten, ze behoren allen tot het verleden. Zelfs het hedendaagse China kan men moeilijk nog communistisch noemen, al is het natuurlijk wel een éénpartijstaat. Aly heeft het over een groep radicale 68'ers uit Duitsland. Een splintergroepering die er nooit in geslaagd is ook maar ergens een kleine teen aan de grond te krijgen. Zoals het geval was met alle terreurgroepen zoals RAF of Brigati Rossi. Jammerlijke lieden die met ondeugdelijke en misplaatste quasi-politieke analyses uiteindelijk overgingen tot terreur. De geschiedenis heeft hen veroordeeld tot een passende plaats: de voetnoot. Wie zich ooit tot dezulken aangetrokken voelde, voelt nu schaamte.
U zou zich ook moeten schamen want u maakt melding van vermeend antisemitisme dat Aly aanwezig veronderstelde onder radikale 68'ers en maakt er prompt van dat de linkse beweging structureel antisemitisch zou zijn. In de link die u erachter plaats is nadrukkelijk sprake van linksextremisten maar u hanteert het adagium pars pro toto. Dit noemen we onzindelijk redeneren. Ik wens u er veel succes mee maar met een serieuze discussie heeft dit alles niets te maken.
Ik heb zitten denken, hoe ik in een notendop dit steeds terugkerende ontkenningsritueel zou kunnen duiden. Het heeft m.i. te maken met een structurele morele tekort uwerzijds, waardoor u niet in staat lijkt te zijn uw eigen tegenstrijdigheden te herkennen. Feiten die niet stroken met uw eigen vooroordeel, worden door u gewoon ongeloofwaardig genoemd, en feiten die niet te ontkennen zijn, worden gewoon opzij geschoven als niets zeggende uitzonderingen. Uw verdraagzaamheid is zichtbaar evenredig aan uw onverdraagzaamheid, en beide zijn minimaal. Het is dus zinloos met u te discuteren, en het enige wat dan overblijft is u simpelweg confronteren met uw eigen tegenstrijdigheden.
U vergist u, het enige wat dan overblijft is te stoppen met wat u discuteren noemt.
Een reactie posten