Gunda

 

We konden weer naar de bioscoop, heerlijk. Gisteren Gunda gezien, vanavond Nomadland. Gunda is een documentairefilm van Viktor Kossakovsky. Er komt geen mens in voor, er is geen mens te zien of horen. Een keer slechts zien we een tractor, maar dan alleen de banden en een aanhanger, de aanzet voor de meest dramatische scene van de film. De film vertelt het verhaal van een zeug, Gunda, met haar twaalf biggen. Je ziet de biggetjes spelen, slapen, vechten om een van de spenen, scharrelen door de modder en alles wat biggen en een zeug zoal doen op een dag. Prachtige opnames, veelal close-ups, alles in zwart wit.

Twee keer wordt het verhaal van Gunda onderbroken. In het eerste intermezzo zien we hanen en kippen een voor hen  kennelijk nieuw terrein aandachtig onderzoeken. De dieren zien er verfomfaaid en half geplukt uit, één kip moet zich zien te redden met slechts één poot en dat lukt haar op een bewonderenswaardige manier. In het tweede intermezzo kijken we naar een kudde koeien met een aantal stieren in hun midden. Ook weer prachtige beelden.

We komen terecht bij de laatste scenes van Gunda en zien een tractor met aanhanger achteruitrijden, een deur zwaait open, de tractor rijdt weer weg en met het uit beeld verdwijnen van de tractor horen we ook het geluid van de biggen uitsterven. Nee, niet de boer is de slechterik, wij zijn dat met ons allen omdat we varkensvlees of biggen consumeren. De reactie van Gunda op het verdwijnen van haar kroost is ten hemel schreiend. Wij weten dat er ergens alweer een beer gereed staat om haar opnieuw te bezwangeren, zodat de cyclus zich zal herhalen tot de zeug geheel is uitgeput. Nee, ik geef de boer niet de schuld maar men moet mij niet proberen wijs te maken dat boeren dierenvrienden zijn. Daar geloof ik helemaal niets van.

Een heel bijzondere ervaring, dit Gunda!