Nomadland, onder directie van Chloe Zhao, is een roadmovie met twee acteurs, Frances McDormand en David Strathairn en voor het overige mensen die zichzelf zijn, geen acteurs dus. Steeds meer pensionado's in de VS kunnen nauwelijks rondkomen van hun inkomen en zoeken noodgedwongen naar alternatieven. Ze reizen in campers en busjes door de VS, verrichten her en der seizoensarbeid en ontmoeten elkaar op tal van plaatsen. Ze wisselen ervaringen uit, maken gebruik van elkaars diensten en vaardigheden, ze proberen op een minimale manier invulling aan hun leven te geven en een zo klein mogelijke footprint achter te laten.
In Nomadland volgen we Fern (McDormand) die getrouwd was tot haar echtgenoot aan kanker overleed. Ze bleef in Empire, hun hometown, achter omdat haar echtgenoot ouders noch kinderen had. Door te blijven waar ze woonde kon ze voorkomen dat hij zomaar pardoes uitgewist zou worden. Maar ze verloor haar baan en kon haar leven niet voortzetten. Via enkele omzwervingen kwam ze terecht bij de Nomadbeweging van 'vandweller' Bob Wells.
We volgen haar op haar weg dwars door de VS waar ze her en der seizoenswerk verricht en geregeld haar vrienden uit de Nomad-beweging treft. Die Nomads worden wel erg altruïstisch geportretteerd, zou er nooit eens iets fout gaan, we blijven immers allemaal gewoon mensen. Maar we gaan hier en nu niet kniezen en volgen Fern op haar weg als 'vandweller'. Ze krijgt enkele keren de mogelijkheid aangereikt om zich toch weer ergens te vestigen maar - de film laat dat open - het ziet er niet naar uit dat zij op zulke voorstellen in zal gaan.
We zien dat ieder individu zijn eigen weg moet gaan, hoe die er ook uit zal zien. Dat is de onontkoombare hoofdwet van het leven. Voor niemand ligt er een script klaar dat onder alle omstandigheden werkt. Er is geen scenario, laat staan een masterplan, dat je verzekert van een minimale mate van welzijn en geluk. Fern lijkt zich daarvan terdege bewust. Ze gaat wel vriendschapsrelaties aan met Linda-May en Swanky maar op de avances van David gaat ze heel bewust niet in. Ze kan het niet, ze wil het niet.
Een prachtige film hoor, buitengewoon innemend met mooie en lieve mensen, een buitengewoon fraai filmisch portret van een zoekende, zelfstandige vrouw in het land van The American Dream. The pursuit of happiness ziet er toch heel anders uit dan het cliché dat we kennen uit Hollywood. En er is niemand die geschikter was voor de rol van Fern dan Frances McDormand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten