Je kon weer eens niet om hem heen deze week, Johan Derksen. Hij ergert zich aan de hypocrisie van mensen die anderen onmiddellijk aan de hoogste boom op willen hangen als ze een nog niet bewezen misstap hebben begaan. De meeste mensen realiseren zich op zo'n moment niet dat ze zelf ongetwijfeld ook wel eens iets gedaan zullen hebben waar ze niet trots op zijn. En vervolgens vertelt Derksen op een jolige manier een verhaal over dronkenschap, een keeper van Veendam (die jongen zal wel heel erg blij zijn met de late ontboezemingen van zijn vroegere kompaan) en twee kotsende vrouwen. Er zat zoveel alcohol in de lijven dat er geen seks meer bij kwam kijken en toen kwam de apotheose met deze woorden van Derksen: "ja en daar lag nog een kaars en die heb ik er toen ingestoken en we zijn weggegaan". De hilariteit was niet meer te stoppen. De verontwaardigde reacties ook niet.
Het schijnt dat Derksen nu zo'n beetje overal gecancelled wordt. Belachelijk natuurlijk. Een dag later meldde hij dat hij zich de afloop verkeerd had herinnerd. Hij had die kaars er niet in gestoken maar tussen haar benen gezet. Hij verzon er ter plekke bij dat het om een duizend-uren-kaars ging, dus die had hij er nooit in kunnen stoppen. Allemaal erg ongeloofwaardig natuurlijk, niet bepaald een sterk verhaal. Kijk, we hebben allemaal wel eens iets gedaan waarvoor we ons schamen en als je daar vijftig jaar na dato nog eens openhartig over wil doen, waarom moet dat dan zo'n overmatig jolig en ranzig verhaal worden? Waarom kon Derksen geen betere toon vinden? Was het hem niet van meet af aan om de lach te doen? Heeft hij met zijn verhaal nu echt een punt gemaakt in de zaak rond Johnny de Mol? Ik dacht van niet.
Twee dagen later neemt Derksen alle schuld voor de ontstane commotie op zich en constateert dat hij in het huidig tijdsgewricht dus niet meer vrijuit kan spreken en dus stopt hij met zijn deelname aan het veelbesproken en zeer populaire tv-programma. Waarop Wilfred Genee en René van der Gijp zich solidair verklaren en ja, dat was het dan wel zo'n beetje.
Dat het Openbaar Ministerie verklaart de zaak te zullen onderzoeken is tamelijk grotesk. Ze kunnen hun tijd beter besteden aan de huidige meldingen van vrouwen die in de publieke ruimte door mannen worden belaagd. Van mij hoeft Derksen ook nergens excuses voor aan te bieden. Van verkrachting was geen sprake en uiteindelijk gaat het hier om een beschamend voorval dat op een veel te jolige en ranzige manier verteld werd. Zoiets is inherent aan de formule van hun programma: het is borreltafelpraat. Ik vond het een leuk programma toen het nog uitsluitend over voetbal ging. Maar in de loop der jaren is het een talkshow geworden waarin de heren over god mag weten wat hun mening spuien. En dat is nou precies waar ik geen belangstelling voor heb.
Betekent dit het einde van het razend populaire programma? Ik vermoed haast van wel. Derksen heeft het vakkundig de nek om gedraaid en aan het einde van de rit presenteert hij zichzelf als het grootste slachtoffer ("ik ben overal ontslagen") van deze onverkwikkelijke affaire. Ach, de man is in de zeventig, misschien moet hij er ook maar eens gewoon mee ophouden. Ik kan er van meepraten, ook ik, inmiddels 71, moet plaats maken voor de jongere generatie. En ook ik heb wel eens iets gedaan waar ik me later voor schaamde. Maar ik voel niet de geringste aandrang daar nu opeens openhartig over te worden. Voor alle duidelijkheid: ik geloof niet dat ik me ooit schuldig heb gemaakt aan roofdier- of seksueel wangedrag jegens vrouwen. Ook al wil Derksen ons doen geloven dat dat in de jaren zestig en zeventig heel gewoon was. En als Johnny de Mol na een anonieme melding met zijn programma stopt voel ik toch nattigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten