Een kilometer of twintig ten noorden van Kopenhagen ligt een prachtig museum aan zee: Louisiana. De eerste eigenaar van dit geheel in hout opgetrokken gebouw slaagde erin drie keer een vrouw te trouwen die Louisiana heette. Later werd in dit pand een museum voor eigentijdse kunst gebouwd. Een werkelijk prachtig museum met schitterende zalen en een lay out die zich niet in één bezoek helder laat ontrafelen. Dat hoeft ook niet, het maakt het gebouwencomplex - want dat is het eigenlijk - heel avontuurlijk en vooral verrassend. Het geheel is werkelijk fenomenaal gelegen in een prachtige tuin met een heerlijk uitzicht op zee en de Zweedse kust in de verte. In de kom van het complex aan de zeezijde is een zeer fraaie beeldentuin ingericht. En het moet gezegd: we hebben niet vaak zo voortreffelijk geluncht als in dit museum, ook hier weer uitkijkend over de beeldentuin en de zee.
De Denen voelen zich gelukkig, maken we op uit krantenberichten en dat lijkt wel te kloppen met onze waarnemingen hier ter plaatse. Achterstandswijken of arme buurten hebben we hier nog niet aangetroffen en zwerfvuil kennen de Denen ook al niet! Dit Denemarken maakt een zeer welvarende indruk en dat zie je onder meer terug in het museumbezoek. De Denen houden ervan, in Louisiana was het zeer druk zelfs zonder dat dat ook maar enigszins hinderlijk werd, integendeel. Die Denen zijn behoorlijk relaxed, behalve als ze op de fiets zitten natuurlijk. Maar die welvaart maakt - kennelijk - ook dat de Denen graag een museum bezoeken, ze hebben tijd en aandacht voor kunst en hebben er ook wat geld voor over!
Na een paar uur raakt de geest verzadigd en neem je niets meer op. Er was een overzichtstentoonstelling van de Amerikaan Alex Da Corte, speels en kleurrijk maar honderd procent Amerikaans. Geen kunst in mijn ogen maar vooral beeldcultuur. Maar het is gewoon hoopgevend en vooral ook leuk dat er zoveel mensen op af komen, ook heel veel jongeren. En het werk van Da Corte is ook leuk. Maar de coryfeeën van dit museum zijn toch Giacometti, Andy Warhol en Alexander Calder. We noemen hen nog eigentijds maar ze zijn al wel overleden. Ook hier slaat de inflatie toe. Maar dat neemt niet weg dat het een heerlijk museum is. Je hoeft niet alle werken te appreciëren, je hoeft niet alles te begrijpen, je moet het op je af laten komen en er gewoon plezier in scheppen naar de werken van al deze kunstenaars te kijken. Te proberen ze te doorgronden en als dat niet lukken wil, is er nog steeds geen man overboord, op naar het volgende kunstwerk.
Na het museumbezoek togen we langs provinciale wegen naar Roskilde, een stadje dat bij mij vooral bekend is vanwege het jaarlijkse rockfestival. Een vriendelijk en sympathiek stadje dat vooral bekendheid geniet door zijn kathedraal. Het is een gotische kathedraal die in de twaalfde en dertiende eeuw werd gebouwd en desondanks een veel eigentijdser indruk maakt. De kerk staat op de UNESCO lijst en bevat talloze grafkapellen van Deense vorsten. De details ontgaan me en ik kan er ook geen belangstelling voor opbrengen, het is te lang geleden. Bijzonder is wel dat de kerk zeer toegankelijk is en langs kruip- en sluipdoorgangetjes veel van het innerlijk van dit gebouw laat zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten