Ik weet niet hoe het u verging maar ik heb me mateloos geërgerd aan de loftuitingen aan het adres van Ratzinger, de onlangs overleden ex-paus. Wereldleiders struikelden over elkaar heen om te bewijzen dat Joan Armatrading gelijk had toen ze in All shapes and sizes zong Obituary columns are filled with love.
Er zijn er die hem een geniaal theoloog vonden maar Benedictus liet zich kennen als iemand die zijn eigen tijd wel het minste begreep. Zie mijn blog van 13 april 2019 er nog maar eens op na. De paus was simpelweg een aartsconservatief die voortdurend zijn moralistische wijsvinger hief maar niets, in het geheel niets ondernam tegen het kindermisbruik door zijn confraters. Al toen hij bisschop was deed hij niets tegen kerkdienaren die hun handen niet thuis konden houden, ze werden overgeplaatst zodat ze vrolijk verder konden gaan met hun perversiteiten. Benedictus, die toen nog gewoon Ratzinger heette, liet zich geheel leiden door slechts één motief: reputatieschade aan het instituut voorkomen of beperken. Het lot van de kinderen die slachtoffer van zijn confraters werden liet hem simpelweg volkomen koud.
En zo is de man gestorven als wie hij werkelijk was: een aartsconservatieve lafaard, hij had alle macht maar deed niets! Ik zou zeggen: gauw vergeten, deze sneue katholiek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten