Zowel de Veiligheidsraad, de EU als de Nato hebben zich vergaloppeerd met de eis van unanimiteit in combinatie met een vetorecht. Dat moest wel, ze hadden geen keus, anders waren deze gremia nooit tot stad gekomen. Maar hoe vaak niet is wenselijke besluitvorming gefrustreerd doordat een van de leden een veto uitsprak. Erdogan maakt het in NATO-verband wel heel erg bont door het lidmaatschap van Zweden onmogelijk te maken. Er zijn inmiddels wel heel veel redenen waarom het zegen voor de internationale gemeenschap zou zijn als Erdogan spoedig van het toneel zou verdwijnen, kan me niet schelen door welke oorzaak dan ook. Helaas, zo werkt het niet. U weet het toch? Erdogan is op democratische wijze aan de macht gekozen maar hij vergeleek de democratie al snel met een tramlijn: "als we zijn gekomen waar we wezen willen, stappen we uit".
Wat als de NATO zou zeggen: "Beste Erdogan, we zijn je spelletjes beu en het overstijgend belang van de internationale gemeenschap tegen Poetin en Lavrov vereist dat ook Zweden en Finland versneld toe kunnen treden tot ons bondgenootschap, dus je slikt je bezwaren maar lekker in, de honden blaffen maar de karavaan trekt voort". Zou Erdogan dan werkelijk uit de NATO stappen? Ik geloof er helemaal niets van. Maar dit soort powerplay wordt doorgaans alleen door de bad guys gespeeld, kijk maar naar Poetin en Lavrov of Xi Jinping als hij straks Taiwan annexeert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten