Dieudonné en het quenelle-gebaar. U heeft er vast van gehoord. De Franse regering en in haar kielzog veel stadsbesturen in Frankrijk willen de voorstellingen van de half Bretonse en half Kameroense cabaretier gaan verbieden. De laatste stapt, terecht, naar de rechter.
Terecht omdat het verbieden van een theatervoorstelling wel het laatste is wat een democratisch bestel op haar geweten wil hebben. Dit is dus bij uitstek een maatregel die door de rechterlijke macht getoetst dient te worden.
In principe moet een cabaretier alles kunnen zeggen maar het gaat enorm schuren wanneer hij daarmee voeding geeft aan de gedachte dat bepaalde controversiële uitspraken dus wel gedaan mogen worden, en dus gedeeld en dus nagedaan mogen worden. Zie de walgelijke actie van de Franse voetballer Anelka, die schijnheilig meedoet wanneer de FIFA of de UEFA voorafgaand aan wedstrijden anti-racisme acties houdt maar er geen enkele moeite mee heeft om het quenelle-gebaar te maken in een bomvol stadion en vooral in het vizier van gretig registrerende tv-camera's.
Dieudonné maakt smakeloze grappen over de shoa en over gaskamers en hij schijnt er ook geen probleem in te zien het op te nemen voor holocaustontkenners. Maar de vrijheid van meningsuiting gaat niet over smaak. Ideaal zou zijn dat dit soort voorstellingen gewoon door kan gaan en dat het publiek wegblijft. Maar dat is helaas niet het geval. Ook in onze westerse samenlevingen zijn er genoeg mensen die racistisch en/of antisemitisch zijn en die maar wat graag komen kijken naar een "komiek" als Dieudonné. Een wrange naam, in dit verband.
Iedere beschaafde samenleving en iedere democratische samenleving verzet zich met alle middelen tegen racisme en antisemitisme. Artikel 1 van menig Grondwet en onlosmakelijk onderdeel van de internationale verklaring van de rechten van de mens.
Het is, althans wat mij betreft, een misverstand dat de vrijheid va meningsuiting grenzeloos zou zijn. Geen enkel recht is grenzeloos, ook het recht op vrijheid van godsdienst niet. Wie niet over de intellectuele vermogens beschikt dat in te zien, wie niet bereid is daarmee genoegen te nemen, die moet door de rechter gestopt worden.
Nu is het maar de vraag of dit theaterverbod juridisch te onderbouwen valt. Ik hoop in ieder geval dat dit tot aan de hoogste rechterlijke macht wordt uitgevochten. Het is ons wat waard. Als vurig pleitbezorger van de vrijheid van meningsuiting, vind ik dat Dieudonné de grenzen van die vrijheid wel heeft opgezocht. Ik beschouw het als een overwinning van de beschaving, wanneer de rechterlijke macht hem de microfoon en zijn publiek onthoudt. En als ik clubeigenaar was van de voetbalvereniging waar Anelka onder contract staat, zou ik hem zonder pardon op staande voet naar buiten schoppen.
Nog een laatste opmerkelijke quote, van Marine Le Pen, u weet wel, het politieke vriendinnetje van Wilders. Zij verklaart geschokt te zijn over de komiek om er meteen aan toe te voegen: "Ik kan niet oordelen over antisemitisme".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten