De Deense gitarist Jakob Bro kende ik van de albums Returnings en Bay of Rainbows. Enigszins verstilde muziek met een gitarist die niet zozeer een 'gitaarvirtuoos' is maar een musicus die op zoek is naar een klankbeeld dat kennelijk iets van zijn innerlijk reflecteert. Toen hij zich aandiende in het BIMhuis, een van de allermooiste concertzalen in Nederland, dacht ik dan ook geen seconde na.
Dit keer werd hij vergezeld door trompettist Arve Henriksen en percussionist Jorge Rossy. Ze speelden uiteraard de muziek van het zojuist uitgebrachte album Uma Elmo. Het merkwaardige feit doet zich nu voor dat ik die muziek op het album veel aangenamer vind dan de live uitvoering. En nu ik daar een nachtje over heb kunnen slapen kan ik daarvoor drie redenen aanvoeren: Jorge, Arve en Jakob.
Is er iets mis met die musici? Nee natuurlijk, stuk voor stuk muzikanten die hun vak wel verstaan en zo op het oog vonden ze elkaar snel en gemakkelijk op het toneel. Maar mij kon het maar niet overtuigen. Jorge Rossy bespeelde geen moment de drums maar acteerde als percussionist met voortdurend gewissel van stokken en brushes, dan weer speelde hij met zijn handen of drapeerde hij een doek over zijn trommels, nooit eens een groove, geen beat, swing was verboden.
Arve Henriksen speelde prachtig trompet, hij had drie exemplaren tot zijn beschikking en ze klonken alle even fraai en omfloerst. Maar hij kon niet met zijn handen van een groot aantal knoppen afblijven en was voortdurend met elektronica in de weer. Hij blijkt opgeleid aan de technisch-wetenschappelijke universiteit van Noorwegen, ah dat zal het dan wel zijn. Voor mij hoeft al dat gepiel niet.
Jakob Bro is een innemende Deen die helaas gedurende het hele concert gericht was op de achter hem zittende trompettist. Met andere woorden, voor een groot deel van zijn publiek, ook voor ons, was er behalve zijn rug niets te zien. Ook hij kon maar niet van de enorme batterij met pedalen en knoppen en knopjes afblijven. Hij speelde niet voor niets op zijn sokken. We hebben hem dus geen gitaar zien spelen en slechts een heel beperkt aantal noten gitaar hóren spelen. Voor het overige was hij uitsluitend bezig met feedback en loops en het creëren van een klankbeeld in de vorm van bliepjes en bloopjes onder de trompetten van Arve Henriksen. Intellectueel gepiel, anders kan ik het niet noemen.
Kortom: nogal teleurstellend allemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten