In zijn jongste column voor de Volkskrant beschrijft Willem Vissers hoe de voetbalster Marc Overmars destijds door hele busladingen jonge vrouwen werd belaagd die de bedeesde jonge sporter uit het Veluwse Epe probeerden te verleiden zijn handtekening te zetten op de speciaal daartoe ontblote jonge-meiden-borsten. Hij voegt er wel aan toe dat we niet moeten gaan psychologiseren maar het lijkt er toch op dat hij Overmars wil verontschuldigen. En vervolgens sluit Vissers zijn column af met: "Het tolt van al die meningen, de woede, de scherprechters, het grote gelijk dat niet bestaat, het reageren op reacties, blote borsten met handtekeningen en foto’s van een piemel. Eén vraag dreunt het hardst in mijn kop: waar is het mededogen gebleven in onze samenleving?"
Maar wat bedoelt Vissers nou met deze woorden? Dat Marc's kijk op vrouwen wellicht toen al in de war werd geschopt door die jonge-meiden-borsten? Zou zo'n door de wol geverfde voetballer en later voetbalmanager nooit eens om zich heen gekeken hebben? Zich nooit gerealiseerd hebben dat we inmiddels in 2022 leven? Nooit eens een krant hebben gelezen toen Anthony Weiner zijn eerste dickpics verstuurde in 2017? Nooit van Harvey Weinstein gehoord? Nooit eens nagedacht hebben over de vraag of je zulk gedrag wel mag vertonen? Nooit eens vermoed dat die vrouwen wellicht helemaal niet op hem zitten te wachten?
Maar de belangrijkste vraag is toch: met wie moeten we nu eigenlijk mededogen hebben, Willem Vissers? Ik sta niet vooraan om foute mannen publiekelijk te slachtofferen maar ik heb er ook echt geen moeite mee wanneer een man anno nu ontmaskerd wordt als potloodventer. Want als het om de omgang tussen mannen en vrouwen gaat bestaat het grote gelijk wel degelijk: vrouwen komt een veilige en gelijkwaardige werkplek toe, overal en onder alle omstandigheden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten