Kardinaal Eijk beweert dat hij pas sinds 2008 gewaar werd dat er binnen de RK Kerk sprake was van systematisch kindermisbruik. Alleen God weet wat die kardinaal al die jaren heeft gedaan, maar opletten en de ogen open houden was daar niet bij. Deze kardinaal liegt. Zijn voorganger, Simonis, maakte het nog bonter. Hij zij unverfroren: "wir haben es nicht gewusst!" Ook hiervan is inmiddels vast komen te staan dat hij glashard loog.
Antoine Bodar vergiet in Kruispunt op 18 december krokodillentranen als hij uitsnikt dat het niet eerlijk is, dat er natuurlijk foute prietsers waren maar dat je daar niet de hele kerk op af mag rekenen.
Terug nog even naar kardinaal Eijk die er niet over piekert om af te treden. Hij heeft sinds 2008 immers alle regels strikt toegepast en gehandeld zoals er van hem verwacht had mogen worden. Tja, en van het jaar nul tot 2008 wist hij van toeten noch blazen. Heren als Eijk, Bodar en Kamp begrijpen maar niet wat er echt aan de hand is. Een van de slachtoffers zei: "Ik geloof nog steeds in God, alleen zit daar bij mij nu niets meer tussen". Een andere kerkganger zei: "Ik geloof nog steeds in God, maar ik heb toch wel steeds meer twijfels bij het grondpersoneel".
Nog sprekender wellicht is de reactie van sommige kerkgangers en pastoors: de bisschoppelijke brief werd in een aantal kerken juist niet voorgelezen omdat er kinderen in de kerk zaten. De bisschoppen zijn niet in staat gebleken een brief op te stellen die ook voor kinderen begrijpelijke taal bevat.
Nu ben ik zelf de overtuiging toegedaan dat de kerk verboden moet worden voor kinderen onder de 18 jaar. Het kiezen van een religie is pas verantwoord als je ook stemrecht hebt verworven. De jaren daarvoor moeten in kinderlijke onschuld en maximale vrijheid doorgebracht kunnen worden.
Paters die misbruiken en priesters die liegen moeten strafrechtelijk vervolgd worden. En er is wel degelijk iets voor te zeggen om verjaring van bepaalde types misdrijven met terugwerkende kracht ongedaan te maken.
Zelf ben ik zeven jaar door paters opgeleid en zij meenden zich ook nadrukkelijk met mijn opvoeding te mogen/moeten bemoeien. Van kindermisbruik is bij mij nooit sprake geweest maar de macht die deze priesters over je hadden was vrijwel totaal en onontkoombaar. Het is hun overtuiging dat zij het morele gezag vertegenwoordigden en het morele gelijk onder alle omstandigheden aan hun zijde hadden, het is hun perverse indoctrinatie van het geweten van jonge kinderen die je boosheid met terugwerkende kracht voedt.
Vergeet je tranen, Antoine Bodar. Ooit was je openlijk belijdend homoseksueel maar sinds een aantal jaren verkondig je dat dat een dwaling was. Wanneer je je nu beklaagt dat wij het de Kerk niet aan mogen rekenen wanneer sommige dienaren zich misdragen, vergt dat net zo'n geestelijke salto mortale als die jij nodig had om je seksuele geaardheid publiekelijk te loochenen. Het is volstrekt ongeloofwaardig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten