Tony Nicklinson

Tony Nicklinson is 58 jaar en lijdt sinds 2005 na een beroerte aan het locked-in-syndroom. Hij is van top tot teen verlamd en kan alleen nog communiceren door met de ogen te knipperen waarbij die signalen dan nog wel door een computer moeten worden vertaald. Nicklinson is 100% aangewezen op hulp door derden en heeft te kennen gegeven dat hij zijn leven wil beëindigen. Zelfmoord plegen kan hij echter niet door zijn totale verlamming. Hij is nu al jaren bezig om om te kunnen sterven door hulp bij zelfdoding. Een Britse rechter heeft deze kwestie echter weer terug verwezen naar het Parlement met het argument dat het niet aan de rechter is wetten te wijzigen of te maken maar aan de politiek. (zie NRC 17 augustus 2012) Het argument op zich lijkt mij steekhoudend maar de politiek komt hier nooit uit, die laat op electorale gronden, de oren hangen naar de Pro Life beweging. Nicklinson kan zijn leven nu nog slechts beëindigen door te stoppen met eten en drinken maar dat is een afschuwelijke dood wanneer het lichaam nog vitaal en krachtig is.
Paul Tully, vertegenwoordiger van de Engelse Pro Life, heeft een goed advies voor de familie Nicklinson: "Op het locked-in-syndroom moeten we met compassie en solidariteit reageren".
Schijnheiliger kan het gewoon niet. Hoe zit het met barmhartigheid, Tully? Gelovigen zijn vaak uiterst onverdraagzaam en gaan vaak tot het uiterste om anderen hun wil op te leggen. Dat zij daarmee het eigen religieuze gedachtegoed schenden, nemen ze op de koop toe. We zijn omringd door onwaarachtigheid en (politieke) lafheid. We vinden het aanvaardbaarder om levensreddende medicijnen af te wijzen, waardoor patiënten eerder zullen overlijden dan dat we iemand als Tony Nicklinson toestaan op een humane wijze zijn leven te beëindigen. Volgt u het nog?