Kritikasters van de vredesprijs voor Europa, en dat zijn er veel, wijzen op de politieke en economische crisis binnen Europa. Nou en? zou ik zeggen. Het is juist een goede zaak dat er in deze barre tijden nog eens op gewezen wordt dat de Europese Unie inmiddels vijftien natiestaten heeft binnengehaald die destijds. aldus de NRC, "in de greep van communistische, fascistische of koloniale machten" verkeerden.
Nogal wrang vind ik het commentaar van Mia Doornaert in de NRC van 15 oktober. Zij wijst op de Marshallhulp, het drama Srebrenica, de Duitse eenwording en de val van de Berlijnse muur. Allemaal wapenfeiten die we vooral aan de Amerikanen te danken zouden hebben. Daar kijk ik toch wat anders tegenaan. De Balkanoorlog kon juist ontbranden omdat de Balkanlanden gen deel uitmaakten van de Europese Unie. Bovendien wreekte zich juist in die oorlog het ontbreken van een politieke unie met een federale defensiemacht. Natuurlijk ging er veel fout in de Balkan, alleen lag dat niet aan Europa maar aan de afzonderlijke natiestaten uit Europa die van samenwerking weinig kaas hadden gegeten.
Dat Reagan uitriep "Tear dwon this wall Mr. Gorbatsjov" is natuurlijk aardig maar het is nogal naïef te doen voorstellen alsof die kreet de weg vrijmaakte voor de val van het Oostblok. En de Duitse eenwording is toch vooral te danken aan Helmut Kohl, ondanks het te zuinige commentaar van onze Ruud Lubbers.
En natuurlijk was er Marshallhulp maar het waren Europeanen met visie die aan de EGKS en later de EEG begonnen. De Amerikanen hadden goede redenen om omwille van welbegrepen eigenbelang, Marshallhulp te verlenen. Maar wek nou niet de indruk dat die vredesprijs eigenlijk naar de Amerikanen had moeten gaan. Wat een zuinig gedoe allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten