In een interessant artikel in de NRC van 6 november bepleit de filosoof Marcel Zuijderland de ethische of morele plicht tot abortus, wanneer er sprake is van zware handicaps bij het kind dat in aantocht is. Er is een bloedtest beschikbaar waarbij het DNA van de foetus kan worden gelezen. Vanaf de 12de week zou de uitslag van deze test (vooralsnog alleen voor het Downsyndroom maar spoedig voor in beginsel alle aandoeningen) betrouwbaar zijn, waarmee de altijd discutabele grens van twintig weken zou kunnen worden ingekort.
Natuurlijk gaat het Zuijderland er niet om vrouwen te verplichten tot abortus maar wanneer er sprake is van afwijkingen of ziekten die niet verenigbaar zijn met een goed leven, zal het kind nooit het recht op een menswaardig en goed bestaan kunnen consumeren. De vraag is dan hoe aanvaardbaar het is een kind onder zulke omstandigheden geboren te laten worden. Onder zulke omstandigheden is abortus, aldus Zuijderland, een daad van compassie.
De abortusproblematiek blijft weerbarstige materie. De anti-abortusbeweging heeft een punt wanneer men geen onderscheid tussen een foetus van 2, 12 of 20 weken wil maken. Reeds in het embryonale stadium is de totale mens immers reeds aanwezig. De ingreep zelf is bepaald niet fraai te noemen maar alternatieven zijn vooralsnog niet voorhanden, tenzij men afzien van abortus als een alternatief zou willen zien.
Toch is een vroege diagnose uiterst wenselijk en welkom. En ik deel Zuijderland's mening dat je als ouder de plicht hebt je kind (de toegang tot) een menswaardig en goed leven te bieden. Die plicht begint logischerwijze al na de conceptie. Zwangere vrouwen zouden geen alcohol of drugs mogen gebruiken, noch mogen roken. En wanneer het technisch mogelijk is het DNA van de foetus te laten analyseren op afwijkingen en ziektes, ligt het dan niet voor de hand gebruik te maken van die techniek? Voorwaarde is dan wel dat iedere aanstaande moeder/ouder de toegang moet hebben tot een dergelijke bloedanalyse, die dan ook zeer beslist in het basispakket van de zorgverzekering dient te worden aangeboden.
Een interessant en relevant artikel maar er liggen genoeg voetangels en klemmen op de weg. Wanneer is het potentieel voor welzijn tot een zodanig niveau gezakt dat je de geboorte van een kind zou moeten vermijden? Begint dat al bij het Downsyndroom? En hoe die discussie ook uitpakt, we gaan er toch wel voor zorgen dat de verzekeraars niet aan deze discussies deelnemen? Zij zouden het vermijden van ziektekosten als belangrijkste argument al snel in stellig brengen. Maar daar is niemand mee gediend. Hoe het ook zij, de beslissing tot abortus ligt bij de aanstaande moeder en bij haar alleen. Alleen haar definitieve en onberedeneerde ja of nee is van belang. Zij hoeft daarover aan derden geen verantwoording af te leggen. IK wil dan ook waken voor een moreel of ethisch beroep op de moeder, ongeacht haar antwoord. Maar ik sluit niet uit dat daarover in de niet al te verre toekomst anders over gedacht gaat worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten