Je kunt op tal van manieren over zaken en personen oordelen. Ik kies doorgaans voor de welwillende manier. Een premier die het aandurft openlijk te verklaren een fout gemaakt te hebben en daarvoor zijn verontschuldigingen aan te bieden, verdient lof. Ik heb dit in ieder geval niet eerder meegemaakt. Een azijnpisser blijft dan doorzeuren over de fout die hij gemaakt heeft of zou hebben maar een realist kijkt vooruit, we moeten verder. De manier waarop Rutte gisteren opereerde in het debat met de oppositie was ronduit sterk (en voor de goede orde; ik stem nooit VVD). Ik vind het vooralsnog een goed regeerakkoord en plaats alleen vraagtekens bij het moment waarop het begrotingstekort teruggebracht moet zijn naar 1,5%. Wat mij betreft hoeft de staatsschuld voorlopig niet onder de 60% van het BBP te zakken, de economie moet ook gestimuleerd.
Ik heb toch met enige verbazing gekeken naar het optreden van Wilders. Er is kennelijk niemand in zijn omgeving die hem erop wijst dat hij met zijn rabiate nonsensikale opstelling een averechts effect sorteert: hij wordt niet meer au serieux genomen. Zoveel is duidelijk: Wilders is rancuneus tot in de tiende macht. Gezwollen taalgebruik, ronkende vergelijkingen, over elkaar heen buitelende negatieve kwalificaties en de inzet van buitenproportionele middelen. Eindelijk geeft Rutte nu toe er spijt van te hebben ooit met deze malloot in zee te zijn gegaan. En gelooft u mij: dit is mijn welwillende benadering van Wilders. Denk maar even aan de zogenaamde quote van Wilders die beweert dat Timmermans gezegd zou hebben dat Nederland geen vriend van Israël is. Het volledige citaat luidt: "Nederland is geen vriend van Israël maar een lakei van Israël". Dit bewijst maar weer eens de leugenachtigheid van Wilders. Timmermans had gelijk: onder de tirannie van Rosenthal was Nederland een lakei van Israël. Moge die houding spoedig tot het verleden behoren!
Vanuit electoraal oogpunt is de PvdA sterk uit deze formatie tevoorschijn gekomen. Nivelleren via de belastingen wilde de VVD niet en daarom kwam de inkomensafhankelijke zorgpremie op tafel. Dankzij de VVD-achterban is het nu toch het belastinginstrument geworden waardoor de PvdA het imago van de beschermheer van de lagere inkomens kan behouden. Samsom blijft er maar op hameren dat er geen beloften, toezeggingen of garanties meer geboden kunnen worden. In dat opzicht heeft de PvdA zich nauwelijks aan verkiezingsretoriek schuldig gemaakt, wat de oppositie ook beweren mag.
Het bij voortduring inzetten van peilingen vind ik zinloos. Dagkoersen doen er niet toe. Tijdens de afgelopen verkiezingen is maar weer eens gebleken hoe een ogenschijnlijk hopeloze positie in de peilingen in een oogwenk in haar tegendeel kan verkeren en andersom. Vooral media zijn gek op peilingen want je kunt er politici zo heerlijk mee om de oren slaan. En die reageren er altijd prompt op. Kunnen we niet gewoon afspreken dat we die kermisattractie schrappen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten