Een van de weinigen die in de hele vluchtelingendiscussie voor de zo noodzakelijke relativering zorgt is Leo Lucassen, directeur onderzoek van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis. In de NRC van 27 oktober verzet hij zich tegen het artikel van Paul Scheffer in dezelfde krant, jongstleden zaterdag. In dat artikel voegt Scheffer zich in het apocalypskoor, door een valse voorstelling van zaken te geven: alsof alle voorstanders van opvang van vluchtelingen er voorstander van zijn alle grenzen wagenwijd open te zetten.
Lucassen wijst erop dat het totaal aantal vluchtelingen in Europa, inclusief de vluchtelingen uit Europa zelf, 1 procent van de Europese bevolking uitmaken. Ook blijkt uit onderzoek dat de pieken en dalen gelijke tred houden met oorlogen. Wanneer oorlogsituaties worden beëindigd, dalen de aantallen vluchtelingen drastisch.
Dit jaar zal er zeker sprake zijn van een fikse stijging, waarbij we niet mogen vergeten dat een derde van de vluchtelingen uit Europa zelf komt, een derde uit Syrië, een derde uit Afghanistan en tien procent is afkomstig uit de Hoorn van Afrika. Dat Europa nu ruzie staat te maken terwijl het huis bij de buren in brand staat - aldus Lucassen - is de werkelijke oorzaak van de problemen die we nu ervaren. Het is ronduit niet waar dat de hele wereld aan de poort van Europa klopt.
Natuurlijk is denkbaar dat er meer brandhaarden ontstaan in de wereld, er kunnen zich klimaatrampen voordoen en ook andere oorzaken kunnen leiden tot grote migratiestromen. Maar zover is het nog niet en Lucassen bepleit dan ook kalmte en gezond nadenken over passende maatregelen. Quota zouden nu nog niet aan de orde mogen zijn.
Nog iemand die rustig nadenkt en met een treffende beschouwing komt is universitair docent rechtsfilosofie Nanda Oudejans. In de NRC van 28 oktober wijst zij erop dat de Europese grenzen
de jure allang dicht zijn: "
De hardste en meest onneembare grens is de papieren grens van het visa-regime waardoor vluchtelingen uit Syrië en Eritrea niet een goedkoop vliegticket naar Amsterdam of Berlijn kunnen kopen maar hun leven moeten wagen op zee".
Dat vele vluchtelingen
de facto toch de grenzen over weten te steken betekent niet dat ze wagenwijd open staan, aldus Oudejans, die vervolgt: "
Of zijn we bereid aan onze buitengrenzen het recht opzij te schuiven en de fundamentele waarden van vrijheid, veiligheid en rechtvaardigheid die binnen onze orde gelden te omzeilen? En onze grenzen te bewaken met een naakte macht die weinig nog met recht van doen heeft maar zich veeleer laat gelden als het recht van de sterkste?"
Helaas is er in ons land een beschamend klimaat ontstaan en lijkt het erop alsof we collectief in een vreemd soort hysterie zijn beland waarin een deel van de bevolking daadwerkelijk in verzet komt omdat een onverantwoordelijk politicus daartoe oproept nadat hij het parlement voor een nepparlement heeft uitgemaakt. En dat verzet van de onderbuik gaat met zoveel geschreeuw, gedreig en zelfs geweld gepaard dat we nu allemaal daadwerkelijk lijken te menen dat het water ons aan de lippen staat en dat we binnenkort verzwolgen worden door horden moslims, die kennelijk alleen uit verkrachtende, pedofiele, arbeid verdringende testosteronbommen bestaan.
Zo staan wij, die wonen in een van de rijkste landen ter wereld, zo staan wij erop. En we schreeuwen zo hard dat we niet eens de tijd of de lucht hebben om na te denken, laat staan ons te schamen.
