(On)veiligheidsgevoel

Wie naar een debat met onze minister van Veiligheid en Justitie kijkt moet zich wel ernstig zorgen gaan maken. Wij kunnen allemaal wel denken en be(z)weren dat wij onze zaakjes beter voor elkaar hebben dan onze zuiderburen maar met deze stuitend incompetente minister lijkt mij een dergelijke zelfverzekerde, ja bijna zelfgenoegzame houding misplaatst.

Zoals gewoonlijk wist minister van der Steur niet één enkele vraag vanuit het parlement bevredigend te beantwoorden. Waarom de FBI Nederland in plaats van België informeert kon hij niet vertellen. Hij had er niet naar gevraagd. Terwijl dat toch de eerste vraag zou zijn die u en mij op de lippen zou liggen.

Het heeft niet zoveel zin om hier iedere flater van deze minister nog eens te herhalen. Het debat was een beschamende vertoning. Haal die man weg daar. Iedere willekeurige vervanger maakt Nederland een stuk veiliger!

Erdowie, Erdowo, Erdogan

Potentaat Erdogan krijgt steeds meer last van grootheidswaan, zeg maar kapsones. Alles wat en iedereen die hem niet welgevallig is kan op zijn toorn rekenen. Duitsers maken een sullig liedje waarin ze hem op de hak nemen en hup, daar is weer een diplomatieke rel geboren want Erdogan pikt het niet wanneer wie dan ook hem meent te moeten bekritiseren. De Duitse ambassadeur is op het matje geroepen in Ankara en Turkije gaat formeel bezwaar aantekenen tegen de gewraakte uitzending.

De Britse consul-generaal in Turkije ontmoet de twee journalisten van Zaman die door Erdogan persoonlijk van spionage en landverraad zijn beschuldigd en maakt een selfie van die ontmoeting en u raadt het al: ook daar kan Erdogan niet tegen. Ambassadeur op het matje geroepen.

We gaan nog veel ellendigs meemaken met deze machtswellustige boef. Er is niks mis met een zelfbewuste natie maar wel wanneer dat zelfbewustzijn bestaat uit borstgeroffel door een dictator die helemaal niets met democratie te maken wenst te hebben. De Turken gaan nog eens goed spijt krijgen van hun stemgedrag. Wij hebben dat nu al.

Plaistow valt door de mand

Een tijdje terug las ik een stukje over een Zwitsers trio dat interessante muziek zou maken. Beluisterd en meteen gekocht en al snel daarna bleek het trio, Plaistow, op te treden in het BIM huis. Zo toog ik op eerste paasdag naar Amsterdam en nam vol verwachting plaats in die mooie zaal met uitzicht op de stad.

Al na vijf minuten begon ik me zorgen te maken  en die gingen niet meer weg. Het concert bleek een fikse tegenvaller. Op de plaat was er sprake van een uitgebalanceerd geluidsbeeld maar de drie heren bleken niet in staat dat live weer te geven.

Dat had overigens van alles met gebrek aan vakmanschap van doen. De drummer was een houthakker die met de linkerhand alleen hele of halve noten sloeg, de bassist vond ik ronduit slecht en vooral oninteressant en de pianist hield het rechterpedaal heel consequent ingedrukt. Kortom, van enige subtiliteit of nuance was geen enkele sprake. Dermate ergerlijk dat ik het na de eerste set voor gezien hield.

Waar ik op had gehoopt was een spannend concert met combinaties van minimal music, fantasierijke percussie en repetitieve akkoordenschema's waar iets hypnotiserends van uit kan gaan (de stalmeester had het zelfs over iets "trancy's") maar het bleef beperkt tot een luide piano en doffe klappen. Zelfs als hij brushes hanteerde leek het nog of hij met sticks in de weer was. Jammer dus.

Het verdriet van België

Ik stoorde me aan de Hollandse arrogantie die doorklinkt in de bezweringen dat wij onze zaakjes beter voor elkaar hebben dan onze zuiderburen. We vergeten daarbij gemakshalve dat de proof of the pudding is in the eating.

Je ziet maar, die schandelijke potentaat Erdogan hoeft een ambtsberichtje maar twee dagen op te houden en dan met een cryptische vermelding alsnog door te sturen en voor je het weet gaan er ook bij ons bommen af. Want zoveel is wel duidelijk: de domste terrorist slaagt erin in deze postmoderne wereld van high tech intelligence onder de radar te blijven. En je kunt hectoliters levensgevaarlijk spul aanslepen zonder dat er ook maar bij iemand een lampje gaat branden. En als er al een lampje gaat branden, blijkt er niemand te zijn die je serieus wil nemen.

Maar terug naar die Belgen. Het is nogal sneu te beweren dat wij het beter voor elkaar hebben dan zij. Ik snap nog steeds niet waarop die bravoure gebaseerd is maar het zou toch wel heel erg treurig zijn wanneer wij er niet in zouden slagen hen in doeltreffendheid tenminste te evenaren zoniet te overtreffen. Maar zoals gezegd: quod erat demonstrandum!

Ik ben blij dat ik geen Belg ben. Want je zult maar meemaken dat twee ministers terecht hun ontslag aanbieden na een afschuwelijke ramp die vervolgens op verzoek van de premier (die heeft kennelijk liever geen lieden om zich heen die hem naar de kroon kunnen steken) blijven zitten. En nog geen dag later komt een van hen, de minister van binnenlandse zaken met zijn persoonlijke analyse - hij heeft er diep over nagedacht - dat het niet de regering, niet de organisatie, niet de structuur, niet het beleid, niet de politiek zijn die de ramp hebben veroorzaakt maar slechts één blunderende medewerker.

Wanneer een minister de onbeschaamdheid heeft met zo'n analyse te komen dan weet je: wegwezen hier, het wordt hier nooit meer veilig. Zelden zag ik zo'n staaltje van incompetentie en ik betreur de Belgen dat ze het met zo'n regering moeten doen. Maar goed, het zijn de slaven die de Maharadja kiezen zullen we maar denken.

We wachten nog een jaartje en dan emigreer ik graag naar dat verdrietige België, niet als fiscaal vluchteling maar omdat dan hier de boel is overgenomen door Wilders, Roos, van Castricum en Baudet. Het verdriet van België?

Hupsakee, daar is er weer een

Je bent topman van een groot concern, Delta Lloyd in dit geval en op een gegeven moment denk je - geboren in 1956 - dat het wel mooi is geweest en je kondigt aan dat je om persoonlijke redenen opstapt.

Ja, dat betekent natuurlijk dat je een pensioenprobleempje hebt op te lossen maar als je eenmaal tot de rangen waarin Niek Hoek - zo heet onze held - gewoonlijk verkeerde bent doorgedrongen, hoef je je over zo'n pensioenprobleempje geen zorgen te maken.

Niek nam ontslag op 1 januari 2015 maar moest doorwerken tot 1 juli van dat jaar. Ja, het valt niet mee. Zijn werkgever beloonde hem met een premie van € 800.000 om dat pensioenprobleempje op te lossen. Dat haf jaartje werken bij Delta Lloyd leverde hem zodoende € 1.654.400 op.

We vergeten maar even dat Delta Lloyd in de jaren dat Niek Hoek er de baas was geregeld in conflict kwam met De Nederlandse Bank en een dure rechtszaak verloor. Ach, u kent mijn devies: dit is de man en zo ziet hij er uit.

Obama, een groot staatsman

Het is nog te vroeg voor een eindoordeel maar ik ben er van overtuigd dat Obama eens zal worden gerekend tot de beste presidenten die de Verenigde Staten ooit hebben voortgebracht. Nee, niet alles is gelukt - denk aan de sluiting van Guantanamo Bay - maar we moeten daarbij wel bedenken dat Obama als geen andere president is gedwarsboomd door de Republikeinen.

Het zal u niet ontgaan zijn dat Obama juist deze dagen in Cuba is. Bij die gelegenheid hield hij een indrukwekkende speech. Klik op de volgende link voort de integrale tekst van zijn rede. Toespraak Obama in Havana

Dit zijn toespraken waar mensen mee verder kunnen. Het zijn woorden als deze maar vooral de daden waaraan zij uitdrukking geven, die Obama tot een groot staatsman maken. Hier staat niet een westers politicus die ons favoriete exportproduct democratie aan de man probeert te brengen. Nee, hij legt uit waarom naar zijn mening de politiek van sancties geen nut meer dient in deze nieuwe eeuw en dat de Amerikanen nu anders kijken naar en denken over de verschillen van mening die beide landen destijds met elkaar hadden. Met erkenning van de fouten die aan Amerikaanse zijde zijn gemaakt, met erkennen van de nog bestaande verschillen van inzicht, is het nu tijd en noodzaak om in vrijheid samen verder op te trekken. En dan vervolgt hij:

"Laat ik u daarom zeggen wat ik geloof. Ik kan u niet dwingen het met mij eens te zijn, maar u moet wel weten wat ik denk. Ik geloof dat ieder mens voor de wet gelijk zou moeten zijn. Ieder kind verdient de waardigheid die de vrucht is van onderwijs en gezondheidszorg en eten op tafel en een dak boven zijn hoofd. Ik geloof dat burgers vrij moeten zijn om zonder angst hun mening te uiten, zich te organiseren, kritiek op hun regering te leveren en vreedzaam te protesteren, en dat de rechtsstaat geen willekeurige arrestaties toelaat van mensen die deze rechten uitoefenen. Ik geloof dat ieder mens de vrijheid toekomt om vreedzaam en openlijk hun geloof te belijden. En ja, ik geloof dat kiezers in vrije en democratische verkiezingen hun regering moeten kunnen kiezen".

Het is natuurlijk niet voor het eerst dat Obama zich in deze bewoordingen uitlaat. Lees vooral de integrale tekst van zijn toespraak eens, het kost u een half uurtje maar het is zeer de moeite waard. We zullen nog lang naar hem terugverlangen, straks als zijn opvolger - wie dan ook - bekend is.

Savtsjenko, een moedige vrouw

Nadia Savtsjenko is een Oekraïense gevechtsvlieger. Zij werd, als deelnemer aan een vrijwilligersbataljon door de Russen gearresteerd om er vervolgens van beschuldigd te worden verantwoordelijk te zijn voor de dood van twee journalisten. Ofschoon vaststaat dat de twee journalisten pas om het leven kwamen nadat Savtsjenko door de Russen was vastgezet, heeft een Russische rechtbank haar inmiddels veroordeeld tot 22 jaar gevangenisstraf.

Het voert te ver om hier alle details rond de arrestatie en de rechtszaak uit de doeken te doen. U kunt het in elke kwaliteitskrant uitvoerig volgen. Toen de rechter na twee dagen (!) klaar was met het voorlezen van het vonnis begonnen Savtsjenko en haar medestanders de Maidanhymne te zingen, maar dan wel met een nieuwe tekst: "Rechters, o rechters, rechtspreken doen jullie niet".

Gelukkig hebben de Oekraïners twee Russische commando's onder arrest zodat wellicht een gevangenenruil mogelijk is en Savtsjenko alsnog vrijkomt. Slim genoeg heeft zij afgezien van hoger beroep waardoor zij in publicitair opzicht van geen nut of waarde meer is voor de Russen. Afwachten echter wat Poetin in zijn wijsheid meent te moeten beslissen. Maar hoe dan ook, chapeau voor deze moedige vrouw!

Terroristen kunnen deze maatschappij niet kapot krijgen...

...schrijft Dyab Abou Jahjah, voorman van de Arabisch-Europese Liga en Brusselaar in een prachtig en ontroerend artikel in de NRC van vandaag. Hij vertelt daarin hoe zij eerst voor terroristen uit Jordanië moesten vluchten en hoe zijn dochtertje nog maar pas ophield met huilen om het verlies van haar vriendinnetjes die ze achter moest laten.

Het gezin zocht een veilige haven en belandde in België maar nu wordt ook hier het leven bedreigd door terroristen. De vrouw van Abou Jahjah, geboren en getogen in Brussel, wil weer terug naar Jordanië waar ze slechts één gevaar moeten trotseren. Want niet alleen dringen de IS terroristen door in de Westerse samenleving maar daarnaast ontvangt Jahjah doodsbedreigingen van salafisten die hem niet streng genoeg in de leer vinden en krijgt hij dreigementen van extreem rechts die hem als een terrorist of tenminste als een handlanger van terroristen beschouwen.

Maar, zegt Abou Jahjah, ofschoon ik mijn vrouw begrijp, "we kunnen niet blijven vluchten, we mogen niet opgeven. Ik zeg dat niet als activist, niet als columnist, maar als vader. Mijn kinderen verdienen stabiliteit, ze verdienen een thuis en Brussel is dat thuis. Hier zullen we leven of hier zullen we sterven".

Ach, wat een droevenis. Kijk naar de achterlijke reacties van Trump en Cruz en hoor het schandalige geschreeuw van Wilders. Dat zijn niet de mensen die de oplossing in handen hebben. Het kunnen zomaar de mensen zijn die het straks voor het zeggen krijgen. Ik houd mijn hart vast.

Cantlie, Brussel en Abdeslam

Het was lang stil rond John Cantlie maar hij is er weer. Dit keer vanuit Mosul waar hij een uiterst denigrerende en laatdunkende speech houdt over Amerikanen die met hun superpower niet meer dan een krantenkiosk van golfplaat zouden weten te raken. Klik maar op de volgende link: John Cantlie vanuit Mosul

Dat laatdunkende mag je natuurlijk verwachten in een propagandavideo van IS. De vraag is of Cantlie gedwongen wordt medewerking aan dit soort filmpjes te verlenen, of dat er sprake is van het Stockholmsyndroom. Nog erger zou zijn wanneer hij uit volle overtuiging tot de rijen der barbaren zou zijn toegetreden. Hoe het ook zij, zijn video's zijn juist in dit opzicht altijd zeer verwarrend.

Inmiddels heeft de tragedie in Brussel zich voltrokken. Ik ben geen complotdenker en ik probeer ver weg te blijven van allerlei zinloze speculaties. Toch vielen enkele zaken mij op de laatste dagen: nadat Abdeslam was opgepakt werden we over de voortgang van zijn verhoor voortdurend ingelicht door...? Door het OM in Parijs! Dat is merkwaardig, de Fransen leken hem te beschouwen als hún terrorist. Rondbazuinen dat hij in ruil voor strafvermindering zou willen praten kan twee dingen betekenen:

• of dat is inderdaad wat Abdeslam hoopte te bereiken maar waarom zou de politie of het OM daar meteen ruchtbaarheid aan geven? Uit nader onderzoek zal blijken dat die uiting in de media de katalysator voor de tragedie in Brussel bleek te zijn.
• of Abdeslam is nog sluwer dan we dachten en hij heeft de politie opzettelijk misleid in de hoop dat ruchtbaarheid over zijn voornemen te gaan praten, het startsein voor zijn kameraden zou vormen.

Maar die plotselinge en snelle publiciteit zal spoedig blijken vooral een blunder van ongekend formaat te zijn geweest. Wat me ook opviel is dat jongens met bomgordels om niet alleen maar zo eenvoudig een luchthaven kunnen binnenlopen in een land waar het op een na hoogste alarmniveau is ingesteld maar ook nog probleemloos wapentuig mee konden nemen.

Nu horen we dat tenminste twee daders uit een vooral crimineel milieu zouden komen en sommigen menen daaruit af te mogen leiden dat de aanslag misschien wel niet zo'n islamitisch karakter zou hebben. Mij lijkt dat onzin, ik zie een gewone crimineel nog niet zo gauw op pad gaan met een bomgordel om de lendenen.

Iets anders wat mij opvalt is dat de Nederlandse commentaren lijken te suggereren dat wij het hier allemaal veel beter geregeld hebben dan die Belgen. Mij lijkt dat misplaatst optimisme en arrogant bovendien. Wij weten pas hoe goed we voorbereid zijn wanneer ook wij getroffen worden door zo'n afschuwelijke aanslag. En dat is slechts een kwestie van tijd. De enige die telkens de juiste reactie in huis heeft is Aboutaleb. Maar ik heb de eerste kritieken uit islamitische hoek al weer gehoord. Ik zal u zeggen wat ik denk: hoe je het ook wendt of keert - en of het politiek correct is of niet - het gaat hier om een moordaanslag van moslims op niet-moslims.

Wij zeggen nee

Iedereen herkent wel de leesmoeheid bij het zoveelste artikel over vluchtelingen. Dat onoplosbare probleem waarbij iedere in de praktijk gebrachte oplossingsrichting zich op een berg aan kritiek mag verheugen. Dat onoplosbare probleem dat ons allemaal een ongemakkelijk gevoel bezorgt. Ons geweten dat ons zegt dat we falen, ieder voor zich, wij allemaal.

Muhammed Muheisen is een fotograaf die onder andere vluchtelingen fotografeerde in het kamp Al Zaatari in Jordanië. Je kijkt naar die foto's en je realiseert je dat achter iedere foto een complete geschiedenis schuil gaat. Je probeert je bij ieder kind voor te stellen wat voor leven hen te wachten staat maar je stuit meteen op hun ogen.

Deze kinderen hebben verschrikkingen meegemaakt waarvan wij hoogstens in geschiedenisboeken hebben gelezen, waarvan we een glimp waar konden nemen in documentaires maar die we nooit aan den lijve ondervonden, nooit aan den lijve zullen ondervinden. En wij zeggen tegen deze kinderen: het spijt me, het is vast heel erg wat je hebt meegemaakt. Maar wij kunnen je niet helpen. Wat jou is overkomen is ook niet onze schuld.

Bij deze foto's heb je geen artikel of documentaire nodig. Wie deze foto's ziet en volhardt in de overtuiging dat er voor deze kinderen geen plaats is in onze samenleving (sommigen menen zelfs dat je ze met geweervuur op afstand mag houden), die is voor eeuwig verkoren gegaan voor de gedachte aan solidariteit, medemenselijkheid en beschaving.

En nee, het gaat hier niet om de zieligheid van schattige kindertjes, het is niet de aaibaarheidsfactor van deze portretten, het gaat om de ogen van deze kinderen. Kijk goed, voor u doorbladert.

Chronocentrisme

Sommigen denken dat de tijd waarin zij leven de meest bijzondere aller tijden is, ook wanneer dat aantoonbaar onjuist is. Zo'n houding noemt men chronocentrisme. De Amerikaan Robert Gordon is een eigenzinnig econoom en denker. In een uitgebreid interview in de NRC van 19 maart betoogt hij dat de technologische ontwikkelingen de laatste jaren eerder evolutionair dan revolutionair verlopen. En dat er veel chronocentristen rondlopen die zich wat al te gemakkelijk tot optimisme laten verleiden.

Gordon: "Technologie-optimisten letten niet op wat er gebeurt in de echte economie: de laatste jaren is de groei nog veel trager geweest dan wat ik voorspel voor de komende tijd". En hij laat zien dat de Amerikaanse economie momenteel met gemiddeld slechts 0,6 procent per jaar groeit.

De tegen Gordon ingebrachte kritiek dat economische groei als graadmeter voor vooruitgang wel erg armzalig is snijdt natuurlijk hout. Maar, merkt hij vervolgens op: ook de voordelen van vroegere inderdaad spectaculaire ontdekkingen zoals de stoomketel, de electriciteit, de auto enzovoorts werden niet meegerekend in de definities van vooruitgang.

En dan komt Gordon aan bij het werkterrein van Piketty als hij zegt: "Ongeveer de helft van de economische groei gaat de laatste decennia naar de 1 procent hoogste inkomens. De overige 99 procent van de bevolking moet het dus doen met de andere helft". Dus daar waar de gemiddelde economische groei 1,2 procent bedraagt, gaat de helft van de bevolking er slechts 0-,4 procent op vooruit. En het is precies die ongelijkheid die aan de wieg staat van groeiende maatschappelijke woede en daarmee aan de opkomst van populistische politici. Daardoor - aldus Gordon - maakt Donald Trump een reële kans op het presidentschap.

Maar er zijn nog heel veel vragen onbeantwoord gebleven...

Ik vertrouw Davutoglu niet en Erdogan is een misselijkmakende dictator, van wie we nog veel wandaden mogen verwachten. Toch is de overeenkomst die de EU en Turkije met elkaar sloten op zijn zachtst gezegd verdedigbaar.

Je kunt de kritikasters van tevoren haarscherp uittekenen. Maar wat zou het? Er is geen ideale deal want we leven niet in zo'n wereld. Er is nu eenmaal wél een vuile oorlog in Syrië aan de gang. Die voorlopig ook nog niet beslecht is. De vluchtelingenstroom zal niet opdrogen.

Het cynische spel van de mensensmokkelaars evenmin. Welke nieuwe routes zullen worden aangeboord en tot welke schrijnende omstandigheden zullen die weer gaan leiden? En wat gebeurt er nu met al die mensen die zijn gestrand in de moddergrens tussen Griekenland en Macedonië? En wat is het lot van Koerden die terug worden gestuurd naar Turkije? En hoe gaan de Turken de in Turkije strandende vluchtelingen werkelijk opvangen?

En hoe worden de maximaal 72.000 vluchtelingen die ons via een luchtbrug bereiken over Europa verdeeld? Gaan nu ook de Hongaren en al die andere xenofobe Oost-Europeanen meedoen? En wat gebeurt er met alle vluchtelingen en asielzoekers die niet binnen de definities van deze overeenkomst vallen?

Die Donald Tusk bevalt me wel, hij weet goed te schaken op het schaakbord van de internationale diplomatie en is er toch maar in geslaagd Europa als een onverdeelde onderhandelingspartij aan tafel te laten bijschuiven. Hulde ook aan Cyprus dat zich - terecht - inhield. Dat het visumvrij reizen niet ook in omgekeerde richting geldt blijf ik een misser vinden. En die versnelde onderhandelingen over de toetreding van Turkije tot de EU is pure windowdressing. Zolang Erdogan daar de alleenheerser is, is zo'n toetreding al helemaal niet aan de orde. Vinden de Turken ook helemaal niet erg, zij hebben genoeg aan de huidige verworven status.

Maar mijn grootste waardering gaat toch uit naar Angela Merkel. Het is uitsluitend en alleen aan haar te danken dat deze overeenkomst er is gekomen. Dat nu die enge mevrouw Petry maar heel snel aan populariteit mag inboeten. Ik vrees echter dat dat voorlopig nog niet het geval zal zijn.

foto: Reuters

Moedige vrouwen

Vrouwen die dit durven zijn pas echt moedig. Kijk eens naar de volgende met verborgen camera opgenomen film women's secret films from within closed city Tegelijkertijd vervult deze film mij met een blinde haat jegens moslimmannen die menen het recht te hebben zich op deze misdadige manier te gedragen.

De echte hel speelt zich momenteel af daar waar in Syrië onschuldige burgers getroffen worden door oorlogsgeweld maar ook de wereld die door IS wordt gecreëerd is een regelrechte hel. Er zijn geen woorden meer om uitdrukking te geven aan de afschuw.

Dit is de wereld waarin wij leven en ofschoon er geen enkele syllabe te vinden is die deze hel en haar veroorzakers kan rechtvaardigen mogen we niet vergeten dat we hier allemaal schuldig aan zijn. En de echte slachtoffers? Die laten we in de modder op de grens tussen Griekenland en Macedonië creperen van ellende.

In Duitsland heeft een partij forse zetelwinst geboekt met de uitspraak dat illegale vluchtelingen aan de Duitse grens desnoods met wapens en kogels mogen worden gestopt. Dit is de wereld waarin wij leven.

The yeas and the neas

De kans dat de referendumgangers in meerderheid vóór het associatieverdrag tussen de EU en Oekraïne gaan stemmen lijkt wel heel erg klein. Volgens een opiniepeiling gaat 57% tegen het verdrag stemmen. Inmiddels heeft ook Dijsselbloem zich in de discussie gemengd met een naar mijn idee uitstekende brief waarin hij in heldere taal uitlegt waarom dat associatieverdrag zo belangrijk is. Voor wie die brief niet las volgt hier de letterlijke weergave.

"Het referendum over het associatieverdrag met Oekraïne zou ook echt dáár over moeten gaan. We hebben simpelweg een groot belang bij een stabiel en meer welvarend buurland aan de oostgrens van de Europese Unie. En dat is wat het verdrag beoogt.
Voor veel mensen is Oekraïne ver weg maar Kiev ligt slechts op 2000 kilometer, dichterbij dan een EU-hoofdstad als Lissabon. Oekraïne is na Turkije ons grootste buurland. Het grenst aan vier EU-landen: Polen, Slowakije, Hongarije en Roemenië. Het is een van de armste landen van Europa, na Georgië en Moldavië. Ook met hen sloten we eerder associatieakkoorden. Het land staat er slecht voor en de stabiliteit is kwetsbaar.
De bevolking heeft duidelijk gemaakt dat ze verdere samenwerking met de Europese Unie wil. Die samenwerking, uitgewerkt in het akkoord, gaat vooral over economisch herstel en het opbouwen van een rechtsstaat.

Niet alleen de bevolking van Oekraïne heeft een groot belang bij het aanpakken van corruptie en misdaad, bij het op gang helpen van de economie, bij een goed bestuur van Oekraïne, maar ook haar Europese buren. En daar gaat dit verdrag over.
De fase waarin Oekraïne zit, maakt duidelijk dat zij geen lid van de Europese Unie kan worden. De Unie heeft belang bij stabiliteit, binnen en buiten haar grenzen. En juist daaraan schiet het momenteel tekort. Het sterker en stabieler maken van Oekraïne is een gezamenlijk belang. Het akkoord regelt daarom samenwerking op uiteenlopende terreinen als economie en handel, veiligheid, terrorisme en migratie.

Los van dit akkoord wordt Oekraïne financieel ondersteund door de internationale gemeenschap. De meeste steun komt van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) dat daarvoor ingrijpende hervormingen afsprak met Oekraïne. Als deze worden doorgevoerd, kan Oekraïne circa 1,5 miljard euro lenen. Daarnaast komt 1,8 miljard van de Europese Unie. Van Nederland wordt daarvoor geen extra bijdrage gevraagd.
Andere landen, waaronder de VS, China, Japan en Canada hebben ook rechtstreeks financiële steun toegezegd. Nederland zit daar niet bij. Het enige wat nu van Nederland wordt gevraagd is akkoord te geven op ondersteuning van een groot en kwetsbaar buurland, waar de internationale gemeenschap ons al in is voorgegaan.

Een land dat in potentie een belangrijke handelspartner kan worden voor haar buren. En in ieder geval een land dat, met onze hulp, de kans heeft een veilige, democratische rechtsstaat te worden die op eigen benen kan staan. En dat is zeker ook in ons belang in een tijd waarin de instabiliteit en onveiligheid om ons heen toeneemt".

De nee-stemmers laten zich influisteren door Roos en Baudet die niet open en eerlijk zijn over hun onderliggende agenda: hoe brengen we de Europese Unie om zeep? U kent mijn positie: ik ga niet stemmen omdat ik een referendum geen passend instrument voor de vertegenwoordigende democratie vind. Mijn onderliggende agenda is ook duidelijk: alle niet-stemmers kunnen bewerkstelligen dat de opkomst onder de dertig procent blijft.

Bron: NRC 9 maart 2016

Erdogan's volgende slachtoffer: de onafhankelijke rechter

Het Constitutionele Hof in Turkije heeft twee journalisten vrijgelaten die gevangen waren gezet omdat ze hadden bericht over Turkse wapenleveranties aan rebellen in Syrië. Het hof oordeelde dat hun rechten waren geschonden.

De reactie van Erdogan op deze uitspraak?: "Ik hoop dat het Constitutionele Hof niet nogmaals iets doet dat haar bestaansrecht ter discussie zal stellen". Dit is een rechtstreeks dreigement van dictator Erdogan.

De onafhankelijke rechtspraak is geen lang leven meer beschoren in Turkije.

Arnoud Kamerbeek is een gelukkig man

Onlangs schreef ik over de ophef die ontstond naar aanleiding van de salarisverhoging van de bestuursvoorzitter van de Zeeuwse energiegigant Delta. Het ging en gaat niet goed met dat bedrijf maar dat was geen belemmering voor het verhogen van het jaarsalaris van de topman met maar liefst € 120.000.

Die ophef was even groot als terecht. Personeel en Provinciale Staten waren onthutst en beoordeelden de salarisverhoging als onaanvaardbaar. Kamerbeek liet zich niet meer zien op de burelen van zijn schatkist. Zo'n vent is deze Kamerbeek dus.

Nu gaat hij weg en president-commissaris Cees Maas heeft ook dit heel netjes geregeld voor Arnoud Kamerbeek. De man heeft krap twee jaar bij Delta gewerkt en krijgt naar verluidt acht ton mee bij zijn vertrek. Is er geen openbaar aanklager die hier werk van kan maken?

Natuurlijk niet, er is immers geen sprake van crimineel handelen. Maar in moreel opzicht is dit natuurlijk wel degelijk misdadig handelen. Wilt u mij een moraalridder noemen? Ga gerust uw gang, ik lig daar niet wakker van. Nog maar een keer: dit zijn de heren en zo zien ze er uit.

Zin en onzin van een referendum

In de NRC van 7 maart schrijven Niesco Dubbelboer en Arjen Nijeboer (initiatiefnemers van Meer Democratie) een uitgebreid artikel over het referendum als ultieme maatstaf voor een democratie. Het eerste kenmerk van een democratie is dat het volk regeert, schrijven ze. Daar ben ik het niet mee eens. Het belangrijkste kenmerk van de democratie is dat ook met minderheden rekening wordt gehouden. In de loop der tijden zijn we tot de slotsom gekomen dat het besturen van een land een ingewikkelde aangelegenheid is geworden.Om die reden is er uiteindelijk gekozen voor een vertegenwoordigende democratie in plaats van een directe democratie.

De politieke besluitvorming laten we sindsdien over aan professionals die op basis van de verkiezingsuitslag gezamenlijk een parlement vormen. Op basis van diezelfde verkiezingsuitslag wordt een regering gevormd die door de rest van het parlement wordt gecontroleerd. Door wetgeving, wetsuitvoering en rechtspraak te scheiden hebben we, op zijn minst op papier, een juiste balans aangebracht in de trias politica.

De burger kan iedere vier jaar (of eerder, wanneer een regering de eindstreep niet haalt) naar de stembus. Wie niet gaat stemmen verzaakt zijn democratische "plicht". Die laatste is natuurlijk vooral een morele plicht, de stemplicht bestaat alleen nog in België.

Bij een referendum ligt de opkomstgrens nu op dertig procent en wordt de uitslag geldig verklaard bij eenenvijftig procent van de stemmen. Dat betekent de facto dat besluitvorming kan plaatsvinden op basis van zeventien procent van de stemmen. Daarmee kan een minderheid zijn zin opleggen aan een meerderheid. Ik zie daarin weinig democratie.

Ik wil me niet verschuilen achter het argument van linking. Ofschoon niemand zal ontkennen dat het komende referendum over heel iets anders gaat dan over het associatieverdrag met Oekraïne. Dat referendum gaat over de vermeende afkeer van de burger van Europa. Dat zij dan maar zo.

Nee, ondanks de heldere argumentatie van Dubbelboer en Nijeboer blijf ik erbij dat het referendum hoort bij een directe democratie maar niet past in een vertegenwoordigende democratie.

Erdogan heeft ons bij de ballen

Niet alleen Zaman is onder staatstoezicht geplaatst, ook het persbureau Cihan overkwam dat lot. Het zou gaan om Guelen-gelieerde media en Fethullah Guelen is de grootste tegenstander van Erdogan. Daarnaast werd vorige week de onafhankelijke tv-zender IMC uit de lucht gehaald.

In de NRC van 7 maart beschrijft Carolien Roelants hoe Erdogan niet alleen lak heeft aan persvrijheid maar zich ook niets aan wenst te trekken van rechterlijke uitspraken. Toen het Constitutionele Hof oordeelde dat twee journalisten moesten worden vrijgelaten in afwachting van hun proces antwoordde Erdogan: "Ik hoef dit niet te accepteren, dat wil ik duidelijk maken. Ik gehoorzaam noch eerbiedig dit besluit".

Wie zulke leiders op het schild hijst, hoeft zich geen illusies meer te maken over democratie. Die is voorlopig voorbij in Turkije. Wel slim van Erdogan om dit soort streken vlak voor de EU-top over de vluchtelingen uit te halen. Hij heeft Europa in zijn zak en weet dat hij weinig van het Avondland te vrezen heeft. De persbreidel speelde dan ook geen enkele rol op deze top.

Er is een nieuwe geopolitieke werkelijkheid ontstaan en Europa speelt daarin een zeer ondergeschikte rol. Toch wil Turkije dolgraag lid worden van dat Europa, vooral vanwege de economische voordelen die dat oplevert voor het land.

Laten we hopen dat Europa de rug recht houdt: visumvrij reizen? Lijkt me aanvaardbaar onder de keiharde voorwaarde dat het wel vice versa is: ook vrij reizen voor Europeanen naar en in Turkije. Versnelde onderhandelingen over toetreding van Turkije tot de EU? Lijkt me aanvaardbaar onder de keiharde voorwaarde dat Turkije weer een democratie wordt waar geen plaats is voor een dictator, waar geen persbreidel voorkomt en waar de rechterlijke macht wordt gerespecteerd. En zes miljard financiële tegemoetkoming? Ook dat lijkt me aanvaardbaar: Turkije haalt alle immigranten terug uit Griekenland en Europa neemt voor iedere teruggehaalde Syriër een Syrische vluchteling op. Er zijn momenteel circa één miljoen Syrische vluchtelingen in Turkije en een vluchteling kost de Nederlandse staat ongeveer zesduizend Euro per jaar. Die zes miljard is dus zo gek nog niet.

Of het allemaal gaat werken? Ik betwijfel het. Erdogan is even slim als doortrapt. Laten we het maar eerlijk toegeven: Erdogan heeft ons bij de ballen.

Erdogan haalt een streep door de Turkse democratie

De persbreidel in Turkije is met de bestorming dor de politie van de kantoren van Zaman openlijk regeringsbeleid. Erdogan vermoordt daarmee de Turkse democratie. Wie aan de persvrijheid komt heeft het slechtste voor met een land en is uit op consolideren en uitbouwen van de eigen machtspositie.

Aanstaande maandag vindt de Europese top met de Turken plaats om te onderhandelen over een aanpak van de vluchtelingencrisis. Dart wordt een diplomatieke spagaat, vooral omdat de meeste Europese landen niet bereid zijn om een menswaardige oplossing van deze crisis te implementeren.

Daarvoor moeten ze immers hun grenzen openzetten en dat willen we niet. Nee, dat willen we niet. En die Turken willen we ook niet. En dus loopt het allemaal op niets uit. De migratiedruk zal alleen maar toenemen want laten we wel wezen: wie gelooft echt dat het conflict in Syrië op een vreedzame wijze wordt opgelost en wie gelooft echt dat Europa met de Turken tot een duurzame overeenkomst kan komen?

Dictator Erdogan bewijst dat islam en democratie niet bij elkaar passen. Als moslims het tegendeel willen bewijzen zullen ze goed na moeten denken bij het kiezen van hun leiders. Erdogan is immers door zijn electoraat in het zadel geholpen.

Israël pleegt oorlogsmisdaden

Het is al jarenlang usance in Israël om familieleden van Palestijnse aanslagplegers ook te straffen. Niet alleen worden hun huizen gesloopt maar nu wil Netanyahu hen ook naar de Gazastrook deporteren. Dat uitgerekend joden andere mensen gaan deporteren is natuurlijk onverteerbaar.
De huidige generaties joodse Israëliërs heeft kennelijk weinig op met de geschiedenis.

Maar hoe het ook zij, volgens de Geneefse Conventies van 1949 is collectieve straf een oorlogsmisdaad. Toch laat Netanyahu de nationaal aanklager nu uitzoeken of het deporteren van Palestijnse families juridisch verdedigbaar is.

Israël is een ziek land met een zieke leider.

El Al discrimineert

Een 81-jarige joodse dame zit in een El Al toestel en wordt door een steward benaderd die haar een betere plaats aanbiedt. Later blijkt echter dat zij naast een orthodoxe jood zat die zich erover had beklaagd dat hij naast een vrouw zat.

En dat was deze fundamentalist toch een paar straten te ver. Dat er fossielen zijn die zulk gedachtegoed koesteren weten we. Dat is treurig en meelijwekkend. Maar dat zo'n man het gore lef heeft bezwaar te maken tegen een medepassagier, die net als hij voor die stoel betaald heeft is natuurlijk een gotspe van de hoogste orde.

Van de hoogste orde? Nee hoor, het kan nog erger: El Al honoreert de klacht van deze godsdienstfanaat en bedenkt een diplomatieke list om de vrouw van haar plaats weg te lokken. Ze bieden haar zogenaamd een 'betere' plaats aan.

Ik lees in de Volkskrant, bron van dit bericht, dat een dergelijke stoelendans vaak voorkomt in Israel en gepaard gaat met woordenwisselingen, geduw en getrek. Ik weet niet hoe het u vergaat maar ik voel een blinde haat in me opkomen als ik dit soort berichten lees.

Zolang dit soort mensen voorkomt in onze moderne samenleving is vrede nog heel ver weg. Er is geen verschil tussen een orthodoxe jood en een orthodoxe moslim. En kijk nog even naar het logo van El Al: it's not just an airline, it's Israel. We begrijpen nu wat ze daar mee bedoelen.

Banken bewijzen weer eens hun onbetrouwbaarheid

Na de deconfiture van heer Staal bij Vestia bleek al snel dat de banken die veel te complexe derivatenproducten ook massaal aan het MKB hadden geleverd, zonder er het hele verhaal bij te vertellen. In total zijn er ruim 17.000 mkb-bedrijven gedupeerd.

Omdat we zo van zelfregulering houden, kregen de banken de gelegenheid zelf een oplossing voor de bedrijven te bedenken. Maar de AFM kwam tot de slotsom dat ook die aanpak niet deugde. Banken stelden volgens AFM het belang van hun klanten "onvoldoende centraal", de herbeoordeling van de contracten "bevatte onjuistheden en onvolledigheden".

Reden voor de AFM om in te grijpen en de banken een oplossing ten gunste van de bedrijven op te leggen. De meeste banken gingen hier uiteindelijk mee akkoord. Eén bank echter liet het afweten. En u weet nu natuurlijk meteen welke bank dat is. Inderdaad: de grootste criminele vereniging van Europa, de DEUTSCHE BANK!

Bron: NRC 1 maart 2016